چرا پاساژ علاءالدین را بیمه نمی‌کنند؟!

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری آنا، معضل ساختمان‌های ناایمن و فرسوده، پس از ریزش ساختمان پلاسکو بیش از قبل مورد توجه همگان قرار گرفت؛ آتش‌سوزی چند تیمچه از بازار بزرگ تهران و حتی اتفاق ناگوار متروپل که به دلیل سهل‌انگاری و دم رعایت نکات ایمنی هنگام ساخت بنا رخ داد، اهمیت توجه به ایمن بودن سازه‌های بزرگ را بیشتر کرد.

هر چند وقت یکبار هم لیستی توسط شهرداری‌ها یا سایر ارگان‌های مربوطه درباره ساختمان‌های ناایمن و پرخطر کلانشهر‌ها به‌ویژه تهران منتشر می‌شود، اما تغییر چندانی درباره این وضعیت شاهد نیستیم. هر چند طی چند وقت اخیر برخی از ساختمان‌ها مثل بیمارستان بوعلی تهران که ایمنی آن به مرز هشدار رسیده بودند، در دست نوسازی و بهسازی قرار گرفته‌اند، اما به طور کلی تحولی چشم‌گیر در این‌باره رخ نداد.

یکی از ناامین‌ترین ساختمان‌های پایتخت، پاساژ علا‌ءالدین خیابان جمهوریست که به نظر می‌رسد صاحبان آن علاقه‌ای به بهسازی آن ندارند و به دنبال جبران خسارت پس از وقوع حادثه می‌گردند. چرا که بیمه ایران به تازگی اعلام کرده «نظر به اینکه مطابق اعلام سازمان آتش‌نشانی شهر تهران پاساژ موبایل علاءالدین، جزء ساختمان‌های ناایمن می‌باشد، از بیمه نمودن محل مذکور خودداری نماید.» آنکه چرا پاساژ نوسازی نمی‌شود و در روند بهبود قرار نمی‌گیرد یک بحث، آنکه در صورت وقوع حادثه چرا بیمه حاضر به پرداخت غرامت نیست چالش جدی دیگریست. آنکه در چنین شرایطی، بیمه حق دارد از همکاری سر باز زند یا خیر، خبرنگار آنا به آن پرداخته است.

حق با بیمه است!

زهرا نوری، کارشناس آمار بیم‌سنجی و مشاور ریسک در گفت‌و‌گو با آنا، درباره دلیل بیمه ایران برای رد بیمه کردن پاساژ علاءالدین گفت: بحث تشخیص ریسک و ارزیابی دقیق ارزش مالی آن برای بیمه‌گذار و بیمه‌گر، مسئله‌ایست که در صنعت بیمه همواره مورد چالش و بحث جدی بوده است. هنوز به‌ویژه در ایران سازکار‌های مناسب برای تعیین دقیق ریسک‌های بیمه‌ای وجود ندارد، اما به طور کلی یک سری مولفه‌هایی وجود دارند که براساس آن می‌توان ریسک و ارزش بیمه را سنجید. برای بیمه ساختمان و آتش‌سوزی و سایر بیمه‌های مربوطه، همواره عمر ساختمان، میزان خرابی و سایر مواردی که در بررسی سازه کارشناسان به آن توجه می‌کنند، اهمیت دارند.

 این کارشناس بیمه که سابقه ارائه مشاوره ریسک به شرکت‌های بیمه را دارد، ادامه داد: هرچقدر ریسک بیمه بالاتر باشد (یعنی احتمال وقوع خرابی و اتفاق بیشتر و زیان‌های مالی در پی آن سنگین‌تر باشد) رقم بیمه گران‌تر خواهد شد. در برخی موارد خاص که ریسک و هزینه بسیار بالا باشد (مثل مورد پاساژ علاءالدین)، شرکت بیمه علاقه‌ای به بیمه کردن آن نخواهد داشت و بیمه کردن آن هم منطقی نیست. درهیچ جای دنیا چنین ساختمان‌هایی که دهه‌ها از عمر آن گذشته، چندین بار حریق در آن صورت گرفته و به طور مداوم خرابی و احتمال آسیب جانی و مالی در آن وجود دارد، شرکت بیمه آن را بیمه نمی‌کند و اقدامی عقلانی از نظر منطق علم بیم‌سنجی است؛ بنابراین نمی‌توان در این مورد به بیمه ایران خرده گرفت. در ضمن بیمه تنها مبلغ خسارت را پرداخت می‌کند، جان افرادی که به خطر افتاده یا حتی مرگ به سراغشان آمده، باهیچ مبلغی جبران نخواهد شد.

مردم قربانی منفعت‌طلبی‌ها

به گزارش آنا، خیابان جمهوری تهران، یکی از خیابان‌هاییست که پاساژ‌ها و واحد‌های مسکونی و تجاری قدیمی و ناایمن در آن زیاد است. از پاساژ علا‌ءالدین گرفته تا پاساژ آلومینیوم و سازه‌های دو طبقه‌ی تجاری، همه سن و سالی بیش از ۵۰ سال دارند. اغلب آنها هم نه‌نوسازی شده و نه بهسازی. با همین منوال به کار خود ادامه می‌دهند.

 اما نکته ترسناک، آن است که این کهنسالی ساختمانی، تنها مربوط به خیابان جمهوری نیست و تهران پر از چنین محلاتی است. متاسفانه در ایران عادت شده پس از وقوع اتفاقات دردناک، مدت زمان کوتاهی مدیران و مسئولان بر شیپور نوسازی و جریمه متخلفان می‌دمند ولی پس از آن دوباره وضعیت خطرناک تهران و سازه‌های بزرگ، به فراموشی سپرده می‌شود.

 هر چند مردمی که روزانه در این ساختمان‌ها تردد کرده، از آن خدمات می‌گیرند و یا حتی زندگی می‌کنند، ناایمن بودن و مشکلات ساختمان‌های قدیمی را فراموش نمی‌کنند. مشکل از مسئولانی است که جان مردم ارزش چندان زیادی برای آنها ندارد و در نهایت مردم قربانی منفعت‌طلبی صاحبان سازه‌های ناایمن می‌شوند.