علت زیبایی کهکشان‌های مارپیچی چیست؟ +فیلم

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، کهکشان‌های مارپیچی را می‌توان از زیباترین سازه‌های کیهان قلمداد کرد. این کهکشان‌ها شکلی منحصر به فرد دارند و شبیه دیسک مسطح با بازوهای مارپیچی هستند که به سمت بیرون کشیده شده است. بازوها از ستاره، گاز و غبار ساخته شده است. این بازوها در اطراف یک مرکز روشن به برآمده می‌چرخند.

یکی از شناخته‌شده‌ترین نمونه‌های کهکشان مارپیچی، کهکشان راه شیری است. کهکشان خودمان از بیرون احتمالاً منظره‌ای خیره کننده دارد. کهکشان راه شیری دربردارنده میلیاردها ستاره است و بازوهای مارپیچی آن پر از رنگ‌های زنده است. برخی از بازوها به شدت می‌درخشند، در حالی که برخی دیگر تیره‌تر هستند. این تفاوت به دلیل حضور ستارگان پیر و جوان است. ستاره‌های جوان داغ و آبی هستند، در حالی که ستاره‌های مسن‌تر سرد و سرخ هستند.

بیشتر بخوانید

یادداشت| بازاندیشی در آسمان شب: نیکلاس کوپرنیک و مدل خورشید-مرکزی

کشف سیاهچاله‌های درنده جدید

صورت فلکی شکارچی، حکمران آسمان زمستان

کهکشان‌های مارپیچی می‌توانند از نظر اندازه متفاوت باشند. برخی کوچکند، در حالی که برخی حاوی تعداد ستارگان بسیار زیادی هستند. ده‌ها میلیارد ستاره یا حتی تعدادی بیشتر در این کهکشان‌ها قرار می‌گیرد. تعداد زیاد ستارگان در این کهکشان‌ها منظره‌ای شگفت‌انگیز ایجاد می‌کند. وقتی از طریق تلسکوپ‌های قدرتمند به کهکشان‌های مارپیچی نگاه ‌کنیم، جزئیات پیچیده‌ای را می‌بینیم و رنگ‌ها و الگوهای آن به ما درباره ستاره‌ها و مواد موجود آن می‌گوید.

مارپیچ‌ها همچنین سرنخ‌هایی را در مورد شکل‌گیری و تکامل کهکشان ارائه می‌دهد. بازوها ثابت نیستند و در حرکتند. آنها در طول زمان با حرکت ستاره‌ها و تولد ستاره‌های جدید تغییر می‌کنند. این فرآیند مناطقی از شکل‌گیری ستارگان را ایجاد می‌کند، جایی که گاز و غبار در کنار هم قرار می‌گیرند و ستاره‌های جدید ایجاد می‌کنند. این مناطق به شدت می‌درخشند و به زیبایی کهکشان کمک می‌کنند.

یکی دیگر از ویژگی‌های جالب کهکشان‌های مارپیچی ماده تاریک آنهاست. بیشتر جرم این کهکشان‌ها قابل مشاهده نیست. ماده تاریک نور ساطع نمی‌کند، اما بر نحوه چرخش کهکشان‌ها تأثیر می‌گذارد. دانشمندان امیدوارند مطالعه ماده تاریک، به درک بهتر ساختار کهکشان‌های مارپیچی کمک کند.

کهکشان‌های مارپیچی اغلب توسط کهکشان‌های دیگر احاطه شده است. آنها می‌توانند گروه‌ها یا خوشه‌هایی را در وسعت فضا تشکیل دهند. این خوشه‌ها می‌توانند اشکال و اندازه‌های مختلفی داشته باشند. گاهی اوقات، کهکشان‌های متقابل می‌توانند تصاویری خیره‌کننده ایجاد کنند، زیرا ستاره‌های آن‌ها همپوشانی و ادغام شده‌اند.