مهم‌ترین عامل موثر بر تعداد قمرهای سیارات کشف شد

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، محققان علوم نجوم شرح می‌دهند، در منظومه شمسی تعداد قمرهای سیارات با یکدیگر به طور قابل توجهی متفاوت است؛ به عنوان مثال زمین تنها یک قمر دارد، در حالی که مشتری ۸۰ قمر و زحل ۱۵۰ قمر دارد. در عین حال، مریخ دو قمر و سیاراتی نظیر عطارد و ناهید هیچ قمری ندارند. 

دانشمندان علوم فیزیک با توجه این تفاوت شرح می‌دهند، یکی از عوامل کلیدی این ماجرا به جرم سیاره بازمی‌گردد. سیارات با جرم بیشتر، گرانش قوی‌تر دارند. این گرانش قوی‌تر، توانایی بیشتری برای جذب و نگه‌داشتن اجرام دیگر در مدار خود دارد، مانند مشتری که ۳۰۰ برابر زمین جرم دارد.

به گفته پژوهشگران، عامل دیگر، نحوه شکل‌گیری منظومه شمسی است. در زمان شکل‌گیری منظومه شمسی، دیسک عظیمی از گاز و گرد و غبار به دور خورشید می‌چرخیده که به مرور زمان به سیارات و قمرهای امروزی تبدیل شده است.

دانشمندان می‌گویند دو بحث اصلی دیگری برای چگونگی شکل‌گیری قمرها وجود دارد؛ اینکه قمرها و سیاره میزبان همزمان از دیسک گازی و گرد و غبار در حال چرخش تشکیل شده‌اند. موضوع دیگر این است که قمرها بعد از تشکیل سیاره از طریق فرآیند جذب در سیاره قرار گرفته‌اند. اجرام سرگردان در منظومه شمسی توسط گرانش سیاره جذب شده و به دور آن در مدار قرار گرفته‌اند.

دانشمندان همچنین احتمال می‌دهند، علاوه بر جرم و نحوه شکل‌گیری، عوامل دیگری نیز می‌توانند بر تعداد قمرهای یک سیاره تأثیر بگذارند.

سیارات دورتر از خورشید، کمتر تحت کشش گرانشی خورشید قرار دارند و بنابراین قمرهای بیشتری دارند.  سیارات بزرگ و نزدیک نیز می‌توانند با گرانش خود بر مدار قمرهای سیارات دیگر تأثیر بگذارند و آن‌ها را از بین ببرند.

شواهد نشان می‌دهد که ماه احتمالاً از طریق برخورد یک جسم بزرگ با زمین اولیه شکل گرفته است. این برخورد عظیم، قطعات سنگی را به مدار زمین پرتاب کرده  و در نهایت آن قطعات سنگی به ماه امروزی تبدیل شدند.