اصلاح یک اسفنج نانویی برای حمل و رهایش هم‌زمان دو دارو

این چارچوب آلی فلزی، داروی ایبوپروفن یا شیمی درمانی بیشتری را در خود نگه می‌دارد و عملکرد  خود را به عنوان حامل دارویی بهبود داده است.

مصرف داروها از طریق خوردن آن‌ها یکی از روش‌های رایج استعمال دارو است اما زمانی که لازم است چند دارو در روز مصرف شود، این موضوع مشکل‌ساز می‌شود. بنابراین، محققان در حال بررسی نحوه استفاده از MOF برای تحویل دارو برای به حداقل رساندن تعداد دفعات خوردن دارو و همچنین بیشینه کردن کارایی درمان هستند. دانشمندان با شخصی سازی اندازه و ساختارهای منافذ پلیمرها، حامل‌هایی نانو ایجاد می‌کنند که رهایش دارو را هدفمندتر می‌کند.

با این حال، برای حمل و تحویل مولکول‌های دارویی بیشتر، منافذ حامل‌های دارویی نیاز به گسترش بیشتر نسبت به نسخه‌های فعلی دارند. یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی فاطمه رضایی در دانشگاه میامی به دنبال این بودند که MOF موجود را به گونه‌ای بهینه کنند که تحویل دارو با کارایی بهتری صورت گیرد. آن‌ها در این پروژه روی دو داروی ضدالتهاب ایبوپروفن و یک ترکیب شیمی‌درمانی کوچکتر به نام ۵-fluorouracil ، کار کردند.

آن‌ها با یک روش سنتز زیست‌سازگار  MOF حاوی کروم ساختند و در قدم بعد شستشو با اسید استیک را نیز به فرآیند خود اضافه کردند. این اسید باعث شد تا منافذ پلیمر از حدود ۲٫۵ نانومتر  به ۵ نانومتر برسد.

برای بررسی اثربخشی این نانوحامل آن‌ها به مقایسه آن با ترکیبات چارچوب آلی فلزی استاندارد پرداختند تا دریابند که میزان رهایش و سرعت دارورسانی چقدر تغییر کرده است.

فاطمه رضایی و همکارانش نشان داده‌اند که این چارچوب آلی فلزی شستشه شده با اسید استیک به میزان قابل ملاحظه‌ای بهبود عملکرد داشته است. از نظر میزان بارگزاری دارو و حجم آزادسازی دارو، این چارچوب آلی فلزی اصلاح شده، کارایی بهتری دارد. این نتایج نشان می‌دهد که فرصت‌های تازه‌ای برای توسعه و تولید حامل‌های دارو ایجاد شده است.