چاپ سه‌بعدی ماهواره در ۹۰ دقیقه برای ارتباط با مناطق بحران‌زده

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، در شرایط اضطراری، برقراری ارتباطات مخابراتی در منطقه بحران یک مانع جدی بر سر راه امدادگران است. 

از این رو پژوهشگران دانشگاه کاتالونیا در اسپانیا با استفاده از یک چاپگر سه‌بعدی به راه‌حلی ساده برای این مشکل دست پیدا کرده‌اند که به کمک آن می‌توان هنگام بحران در ۹۰ دقیقه ارتباطات مخابراتی را برقرار کرد.

یک گروه تحقیقاتی از دانشکده علوم کامپیوتری و مخابراتی دانشگاه کاتالونیا نشان داده است که چگونه می‌توان برای برقراری ارتباطات ماهواره‌ای یک نانوماهواره را با استفاده از چاپگر سه‌بعدی در مدت ۹۰ دقیقه آماده و مستقر کرد. این گروه موفق شده است با استفاده از بالون هوای داغ ماهواره نانویی را به یک منطقه آسیب‌دیده بفرستد.

چگونگی کارکرد سیستم

نصب این سیستم ماهواره‌ای نسبتاً ساده است و از سه بخش تشکیل شده که دو بخش آن روی زمین قرار می‌گیرد. این طرح مخابراتی و ایستگاه‌های پایه آن قرار است در مکان‌های بحران‌زده آزمایش شود. در این طرح، از یک چاپگر سه‌بعدی برای ساخت یک نانوماهواره، که به ماهواره حبه‌ای (CubeSat) نیز شناخته می‌شود، استفاده می‌کنند و سپس آن را توسط یک بالون هوای داغ به منطقه بحران‌زده می‌فرستند. ماهواره حبه‌ای دو پایگاه زمینی را به هم متصل می‌کند و مانند یک تکرارگر (repeater) به کاربران اجازه برقراری ارتباط می‌دهد. همه بخش‌های این سیستم ماهواره‌ای از فناوری دوربرد رادیویی استفاده می‌کنند که می‌تواند منطقه وسیعی را پوشش دهد.

ماهواره حبه‌ای می‌تواند از سلول‌های خورشیدی استفاده کند و به طور خودکار به مدت طولانی به فعالیت خود ادامه دهد. این طرح در مقیاس بسیار بزرگ قابل اجراست و همچنین می‌توان در مناطق بحران‌زده و در مکان‌هایی که زیرساخت‌ها به‌شدت آسیب دیده‌اند برای ارتقای ارتباطات مخابراتی می‌توان چندین نانوماهواره را مستقر کرد. 

چرا ماهواره حبه‌ای؟

پژوهشگران ماهواره‌های حبه‌ای را به دلیل اندازه کوچک و آسانی استقرار و جمع‌آوری برگزیده‌اند. همچنین مسیر پرتاب ماهواره حبه‌ای توسط بالون هوای داغ را می‌توان با نقشه‌های کامپیوتری و با در نظر گرفتن شرایط آب‌وهوایی شبیه‌سازی کرد. این ماهواره‌های حبه‌ای قابلیت حمل چی‌پی‌اس را نیز دارند و از برقراری فعالیت سیستم‌های مخابراتی در شرایط عادی می‌توان آن‌ها را ردیابی و جمع‌آوری کرد. 

گروه پژوهشی دانشگاه کاتالونیا درتلاش است تا زمان ارسال و استقرار ماهواره حبه‌ای را کم کند و شمار موقعیت‌هایی را که این رویکرد در آن‌ها قابل اجراست افزایش دهد که در این صورت وابستگی به سیستم ماهواره‌ای ایلان ماسک کاهش پیدا می‌کند.