سیارات سرکش یا سفینه فضایی بیگانگان؟/ احتمال حضور چراغ خاموش بیگانگان در کهکشان راه شیری قوت گرفت

به گزارش خبرنگار گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا، بسیاری از دانشمندان در جست‌وجوی آثاری از حیات فرازمینی به تازگی بر روی سیاراتی متمرکز شده‌اند که در مناطق قابل سکونت ستارگان خود می‌چرخند، جایی که ممکن است آب مایع وجود داشته باشد. اکنون یک محقق جایگزینی شگفت‌انگیز پیشنهاد کرده است که این قرارداد را تغییر می‌دهد؛ چه می‌شود اگر تمدن‌های بیگانه بیاموزند که از سیارات «سرکش» شناور آزاد که به هیچ ستاره‌ای متصل نیستند، برای عبور از فواصل بین ستاره‌ای استفاده کنند؟ و چگونه می‌توانیم سعی کنیم این موجودات فرازمینی را که در نقاط تاریک کهکشان سرگردان هستند، مشاهده کنیم؟

این مفهوم از «هیچ‌هایکر‌های کیهانی» زائیده فکر ایرینا رومانوفسکایا، استاد فیزیک و نجوم در کالج هیوستون است که به تشریح چگونگی سفر تمدن‌های فرازمینی از جهان‌های خود به سیارات شناور آزاد می‌پردازد و اینکه چگونه می‌توانند از سیارات آزاد خود منتقل شوند. «سیارات شناور به منظومه‌های سیاره‌ای دیگر» مطالعه اخیر اوست که در مجله بین‌المللی اختربیولوژی منتشر شده است.

رومانوفسکایا می‌گوید «تقریبا ۱۰ سال پیش، وقتی در مورد اکتشافات سیارات شناور آزاد مطالعه می‌کردم، به سناریویی فرضی فکر کردم که سیاره‌ای شناور و آزاد به منظومه شمسی نزدیک می‌شود. هیچ چراغ راهنمایی در کهکشان وجود ندارد. اگر منظومه شمسی در مسیر یک سیاره شناور آزاد قرار گیرد، سیاره در چراغ قرمز متوقف نخواهد شد بلکه درست در مسیر منظومه شمسی پرواز خواهد کرد. احتمال چنین رویدادی به تعداد سیاره‌های شناور آزاد در کهکشان ما بستگی دارد که در آن زمان بسیار کم تخمین زده می‌شد.

ده میلیارد سیاره شناور تهدیدکننده در کهکشان راه شیری

اکنون دانشمندان تخمین می‌زنند ده‌ها میلیارد سیاره از منظومه‌های ستاره‌ای بومی خود بر اثر برخورد گرانشی با اجرام دیگر مانند یک سنگ‌انداز عمل می‌کنند که منجر به ایجاد یک جمعیت پنهان بزرگ شده است و به طور کلی تشخیص آن‌ها دشوار است، زیرا هیچ نور ستاره‌ای در نزدیکی آن‌ها وجود ندارد تا آن‌ها را روشن کند. این سیارات سرکش که در کهکشان راه شیری حرکت می‌کنند.

رومانوفسکایا می‌گوید «این احتمال می‌رود که برخی از تمدن‌های فرازمینی پیشرفته، در صورت وجود، سوار بر سیارات شناور آزاد شوند، به همین دلیل است که من چنین تمدن‌های فرضی را «هیچ‌هایکر‌های کیهانی» می‌نامم.

در حالی که سیارات سرکش ممکن است از انرژی ستاره‌ای مغذی بهره نبرند، رومانوفسکایا تاکید می‌کند «این دنیا‌ها ممکن است هنوز قابل سکونت باشند، به ویژه اگر حاوی اقیانوس‌های زیرسطحی باشند که گمان می‌رود در چند جرم در منظومه شمسی خود ما وجود داشته باشند، علاوه بر این، این سیارات در مقایسه با دید سنتی فضاپیما‌های کشتی‌مانند که برای میزبانی نسل‌های زیادی از جمعیت در نظر گرفته شده‌اند به عنوان کشتی‌های بین‌ستاره‌ای مزایای زیادی دارند.

سیارات سرکش می‌توانند به صورت آماده با منابعی از جمله آب و مواد معدنی ارزشمند که می‌توانند سفر‌های طولانی بین ستارگان را تسهیل کنند، در دسترس قرار گرفته و قابل بهره برداری باشند. زیستگاه‌های طبیعی در این دنیا‌ها می‌توانند به عنوان سپر‌های موثر در برابر تشعشعات کیهانی عمل کنند و وزن گرانشی آن‌ها می‌تواند نیاز به سیستم‌های گرانش مصنوعی در فضاپیما‌ها را نفی کند.

علاوه بر این، رومانوفسکایا پیشنهاد می‌کند «یک گونه بیگانه باهوش می‌تواند سناریو‌های متعددی را برای قرار گرفتن در یکی از این دنیا‌ها اجرا کند. اگرچه فضا بسیار بزرگ است و فواصل بین ستاره‌ای بسیار زیاد است، اما عبور ستارگان و سیارات از کنار یکدیگر در برخورد‌های نزدیک که می‌تواند فرصتی برای پریدن از کشتی یا در این مورد، پریدن از یک سیاره، فراهم کند، غیرمعمول نیست. اگر یک تمدن بیگانه، درباره نزدیک شدن یک سیاره سرکش یا حتی یک منظومه ستاره‌ای کامل مطلع باشد، می‌تواند برای فرار از مرگ اجتناب ناپذیر ستاره میزبان خود برنامه‌ریزی کند.»

سفر مسافران کیهانی از خانه خود به سوی ستارگان در دنیایی سرکش

در سناریویی حتی خشن‌تر، رومانوفسکایا معتقد است حیات هوشمند ممکن است به طور تعمدی منتظر روز‌های در حال مرگ ستاره میزبان خود باشد تا بتواند خود را در سیاره‌ای دوردست در منظومه شمسی قرار داده و منتظر باد‌های مرگ ستاره باشد تا آن را به حرکت درآورد. یک گونه فرازمینی همچنین می‌تواند به اعماق بخش‌های بیرونی منظومه ستاره‌ای خود مهاجرت کند، جایی که پیوند‌های گرانشی ستاره‌ای ضعیف‌تر بوده و راهی برای بیرون راندن مصنوعی یک جسم سیاره‌ای فراهم می‌کنند؛ به این ترتیب، مسافران کیهانی از سیستم خانه خود به سوی ستارگان در دنیایی سرکش حرکت می‌کنند.

این‌ها آزمایش‌های فکری وسوسه‌انگیزی هستند، اما رومانوفسکایا همچنین راه‌های عملی را برای جست‌وجوی بیگانگان هوشمندی که ممکن است این نوع سفر بین ستاره‌ای را آغاز کرده باشند، ارائه می‌کند. دانشمندان ممکن است بخواهند به دنبال نشانه‌هایی از تشعشعات الکترومغناطیسی غیرعادی در اطراف سیارات سرکش باشند که می‌تواند نشان دهنده فعالیت مصنوعی باشد. رومانوفسکایا تخمین می‌زند «گونه‌ای که بر این تکنیک سفر تسلط داشته باشد، ممکن است نشانه‌های فنی مشابهی را در سراسر کهکشان از خود به جای بگذارد و به طور بالقوه دنباله‌ای را ارائه دهد که می‌توان آن را از زمین شناسایی کرد.»

به گفته این ستاره شناس «تلسکوپ جیمزوب تشعشعات فروسرخی را دریافت می‌کند که توسط سیاره سرکشی که به یک سفینه فضایی مجهز شده است، ساطع می‌شود. کاوشگر‌های بدون سرنشین نیز می‌توانند به جست‌وجو بپیوندند.» او می‌گوید «ناسا پیش از این فضاپیمایی را برای سفر به حومه منظومه شمسی و فراتر از آن فرستاده است. شاید در آینده‌ای نه چندان دور، فضاپیمای دیگری به مناطق دوردست منظومه سیاره‌ای ما فرستاده شود تا هر جرم تازه کشف‌شده‌ای را که ممکن است سیاره‌های شناور آزاد تلقی شوند، بررسی کند».

سفر به اعماق کیهان با استفاده از سیارات شناور آزاد

شاید هیجان‌انگیزترین احتمالی که رومانوفسکایا مطرح می‌کند این باشد که سیارات سرکشی که زمانی برای سفر‌های بین ستاره‌ای مورد استفاده قرار می‌گرفتند، ممکن است در فضا فرو بریزند و در نهایت در خارج از منظومه ستاره‌ای دیگر یا شاید حتی در زمین، اسیر شوند. در این سناریو، یک سیاره از بین رفته مملو از مصنوعات بیگانه، ممکن است در انتظار هر گونه حیاتی باشد که به قسمت‌های تاریک و دوردست حیاط خلوت خورشیدی آن‌ها گسترش یابد. همسایگان زمین نیز می‌توانند آثار بیگانگانی را که در گذشته در منظومه شمسی ما آمده‌اند، داشته باشند.

رومانوفسکایا بیان می‌کند «عنصر دیگری نیز در این کار وجود دارد و آن این است که انسان‌ها بیگانه هستند و یک روز ممکن است ما هم در یک سیاره سرکش حضور داشته باشیم. اگر نوع بشر به اندازه کافی وجود داشته باشد، انسان‌ها می‌توانند شاهد پیر شدن و مرگ خورشید باشند یا ممکن است تهدید‌های دیگری نیز وجود داشته باشد. در اینجاست که مسئله فرار ممکن است به یک سوال بسیار کاربردی تبدیل شود. برخی از جمعیت‌های نوع بشر نیز ممکن است تصمیم بگیرند به سیاره‌ای دیگر نقل مکان کنند تا حضور تمدن ما در کهکشان را گسترش دهند، در غیر این صورت، انسان‌ها ممکن است مقادیر زیادی فناوری را برای اکتشاف ستارگان و فضای بین ستاره‌ای ارسال کنند. با تمام این سناریوها، بشر می‌تواند از سیارات شناور آزاد به عنوان حمل‌ونقل بین ستاره‌ای استفاده کند».

انتهای پیام/4144