چرا ابوریحان به لقب بیرونی شهرت یافت؟
اگرچه ابوریحانی بیرونی از لحاظ جغرافیایی متعلق به محدوده فعلی کشور ایران نیست اما با توجه به ادبیات و زبان و نگارش‌های او می‌توان گفت که تنها کشور میراث دار دانشمندانی چون ابن‌سینا و ابوریحان بیرونی ایران است و لذا می‌توان این دانشمندان را ایرانی و متعلق به فرهنگ ایرانی دانست.
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری آنا، ابراهیم اصولی، پژوهشگر مطالعات علم و فناوری به مناسبت سالروز تولد ابوریحان بیرونی گفت: ابوریحان بیرونی یک دانشمند واقعی به معنای امروزی بود و برخلاف اغلب هم عصران خود که به بحث‌های عقلی و نقلی پرداختند عمدتاً به علومی پرداختند که امروزه به آن علوم تجربی یا ساینس گفته می‌شود.
وی افزود: یکی از دلایلی که به این دانشمند ابوریحان بیرونی می‌گفتند این بود که در بیرون شهر کاث (حومه خوارزم) در سال ۳۶۲ قمری و ۹۷۳ میلادی به دنیا آمد و یک دلیل دیگر هم این است که منطقه‌ی خوارزم، دانشمندان زیادی داشته و به همین دلیل به ابوریحان، لقب بیرونی می‌دادند تا با دیگر دانشمندان اشتباه نشود.
پژوهشگر مطالعات علم و فناوری اظهار کرد: این دانشمند به خاطر شرایط زمانی و سیاست‌های اون موقع به همراه سلطان مسعود غزنوی به هندوستان می‌رفت تا به تحقیق و مطالعات علمی بپردازد.
اصولی گفت: اگرچه ابوریحانی بیرونی از لحاظ جغرافیایی متعلق به محدوده فعلی کشور ایران نیست اما با توجه به ادبیات و زبان و نگارش‌های او می‌توان گفت که تنها کشور میراث دار دانشمندانی چون ابن‌سینا و ابوریحان بیرونی ایران است و لذا می‌توان این دانشمندان را ایرانی و متعلق به فرهنگ ایرانی دانست.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه مالک اشتر خاطرنشان کرد: اگرچه در زمان چنین دانشمندانی، گستردگی اطلاع‌رسانی وجود نداشت اما این افراد همان منابع و علوم محدودی که وجود داشت را به‌خوبی یاد می‌گرفتند و علامه می‌شدند.
انتهای پیام/۴۱۲۹/
انتهای پیام/
