ایده‌های جذابی که حیف و میل می‌شوند/ «شهرک» چالش بزرگی که حضرتی از پس آن برنیامد

گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، محمدرضا کاظمی – یکی از نکات جالب توجه جشنواره امسال، تنوع ژانر در فیلم‌های حاضر در بخش مسابقه است، نکته‌ای که در این سال‌ها خیلی به آن توجهی نمی‌شد و ما در هر دوره آثاری شبیه به هم را زیاد می‌دیدیم.

در دوره چهلم جشنواره فیلم فجر جدا از فیلم‌های درام اجتماعی، آثار سیاسی، فیلم‌های دفاع مقدس و آثار عاشقانه که معمولا در سال‌های اخیر پایه ثابت جشنواره بودند، فیلم‌های دیگری از ژانرهای روانشناسانه، اکشن و... نیز در جشنواره اکران شد، فیلم‌هایی که اگرچه سوژه‌های جسورانه و جذابی داشتند، اما اکثر آنها در زمینه اجرا ضعیف عمل کرده بودند و در نتیجه آن ایده خوب با یک خروجی بد همراه شده بود.

یکی از این فیلم «شهرک» است، دومین ساخته بلند علی حضرتی در مقام کارگردان با بازی ساعد سهیلی، مهتاب ثروتی و کاظم سیاحی. این فیلم داستان جوانی را روایت می‌کند که عاشق بازیگری است و بعد از قبول شدن در تست بازیگری یک مجموعه نمایشی، باید مدتی را در یک شهرک زندگی کند، شهرکی که قرار است مسیر زندگی او را از نظر حرفه‌ای تغییر دهد و باعث رشد او در زمینه بازیگری شود.

فیلم در گام اول ایده جذاب و پرکششی دارد، اینکه تمام بازیگران این مجموعه نمایشی باید در شهرک باشند و در قالب نقش‌ها فرو بروند، ایده‌ای بکر و جذاب است، اما کمیت آن در بسیاری از زمینه‌ها لنگ می‌زند، مواردی مثل قصه، بازیگری، کارگردانی، دیالوگ‌نویسی و... که همگی ارکان اصلی یک فیلم هستند و در این اثر توجه چندانی به آنها نشده است.

ایده‌ای که سوخت

این اثر اگر قرار بود به اندازه ایده بزرگی که پشت آن است، تاثیرگذار باشد، باید یک پروژه بزرگ دیده می‌شد و حتی بیشتر از یک فیلم سینمایی ۱۰۰ دقیقه‌ای، آن را در قالب سریالی مثلا ۱۰ قسمتی می‌ساختند، تا سازنده فرصت کافی برای شخصیت‌پردازی و پرداخت مناسب به تمام جنبه‌های این سوژه را می‌داشت. شاید به همین دلیل است که ما نمی‌توانیم شخصیت‌های فرعی داستان «شهرک» را بپذیریم و با آنها ارتباط برقرار کنیم. مثل شخصیتی که کاظم سیاحی آن را بازی می‌کرد و سبک بازی این هنرپیشه و مدل رفتاری شخصیت طوری بود که تا انتهای داستان توقع داشتیم کار جنایی شود و این فرد هم یک عمل خارق‌العاده و ویژه را به تصویر بکشد.

بسیاری از شخصیت‌های فرعی دیگر داستان نیز به درستی معرفی نمی‌شوند و مخاطب به درک درستی برای ارتباط پیدا کردن با آنها نمی‌رسد، حتی بازیگران نقش اصلی فیلم نیز آنطور که باید و شاید به شخصیت‌هایشان جان نمی‌دهند. چالشی که ما قرار است در زندگی شخصیت فرهاد (ساعد سهیلی) ببینیم، خیلی دیر و بی ربط آغاز می‌شود و با حفره‌هایی که در قصه به وجود می‌آید، مخاطب نمی‌تواند عملکرد و رفتار این شخصیت در پایان فیلم را بپذیرد. فرشته (مهتاب ثروتی) هم تقریبا شرایط مشابهی دارد، با این تفاوت که او نگاه بازتری نسبت به کاراکتر مقابلش دارد.

این فیلم می‌توانست لایه‌های احساسی و عاشقانه زیادی در دل خود جای دهد، لایه‌هایی که می‌توانست بسیاری از صحنه‌های فیلم را زنده کند و شخصیت‌های داستانی «شهرک» را باورپذیر سازد، اتفاقی که صرفا در یکی دو سکانس فیلم رخ داد. مثل سکانس عروسی که احساس در آن به خوبی وجود داشت و آن گنگی و حس و حال عجیبی که از شخصیت اصلی داستان انتظار می‌رفت در آن وجود داشت. در مابقی صحنه‌ها اما این مسئله مغفول مانده و به لایه‌های زیرین کار رفته است.

ایده درست و انتخاب‌های نادرست

«شهرک» از آن دست فیلم‌هایی است که نقطه قوت و نقطه ضعف آن یکی است و آن هم ایده درخشان و بزرگی است که در پشت این فیلم وجود دارد. تیم سازنده فیلم به بزرگی این ایده نیست و در رأس هرم، کارگردان نتوانسته آن ایده درخشان را با جادوی سینما به تصویر بکشد.

فیلم دوم کارنامه هنری علی حضرتی را نمی‌توان در دسته فیلم‌های خنثی جشنواره امسال قرار داد، فیلم‌هایی که بود و نبودشان در جشنواره فرقی نمی‌کرد و باعث شده بود بسیاری از اهالی رسانه و منتقدان به هیئت انتخاب جشنواره اعتراض کنند که اصلا چرا این فیلم‌ها در جشنواره شرکت داده می‌شود، این فیلم یک اثر عجیب است که اگر با کمی وسواس بیشتری ساخته می‌شد می‌توانست به شگفتی هم تبدیل شود، اما متاسفانه موفق به این کار نشد و در نهایت با شکست مواجه شد.

در بطن داستان «شهرک» امکان مطرح کردن حرف‌های زیادی بود، بسیاری از مسائل که در دل این قصه گم شد، می‌توانست منجی کلیت کار باشد و نتیجه را از نسخه نهایی که روی پرده سینما دیدیم دلچسب‌تر کند. اما این اتفاق نیفتاد و حالا ما با اثری نصفه و نیمه روبرو هستیم، اثری که نباید توقع داشته باشد پس از جشنواره، در اکران عمومی نیز مورد توجه مردم قرار بگیرد. چون این فیلم هیچیک از ویژگی‌های فیلم‌های گیشه‌ای را ندارد و دیگر نکاتی که باعث دیده شدن یک اثر در سینمای ایران می‌شود نیز در آن دیده نمی‌شود، نکاتی مثل بازی‌های خوب، کارگردانی و جلوه‌های تصویری ویژه، داستان پرکشش و استفاده از بازیگران و کارگردان پرطرفدار.

انتهای پیام/4173/