علیرضا ذاکری در گفت‌وگو با آنا مطرح کرد؛
گمنامی یک رشته هنری و طعم تلخ طعنه‌های ناآگاهانه!/ حتی برخی از اهالی مطبوعات هم نقاشی دیجیتال را نمی‌شناسند
سختگیرم و می‌خواهم مخاطب کار ایده‌آل ببیندعلیرضا ذاکری، هنرمند نقاشی دیجیتال معتقد است که این رشته هنری به حدی گمنام مانده که حتی برخی از اهالی مطبوعات هم آن را نمی‌شناسند.
به گزارش خبرنگار حوزه موسیقی و هنرهای تجسمی گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، نقاشی دیجیتال یکی از روش‌های ساخت هنر دیجیتالی در رایانه است. این تکنیک، روش‌های قدیمی نقاشی مثل رنگ روغن، اکرلیک، جوهری و... را با هم ادغام می‌کند. محصول نهایی با ابزارهای چاپ کامپیوتری روی پارچه، بوم، کاغذ یا پلی‌استر، چاپ شوند. این تکنیک به برنامه‌های گرافیکی اشاره دارد؛ نقاشی دیجیتال از یک بوم و جعبه‌ابزار نقاشی مجازی، رنگ‌ها و دیگر ابزار استفاده می‌کند که به‌غیراز دنیای مجازی در جای دیگری یافت نمی‌شوند، این باعث می‌شود آثار دیجیتالی خلق شده، نگاه و حس کاملاً متفاوتی را به بیننده القا کند.
علیرضا ذاکری، نقاش، طراح و کارتونیست متولد سال ۱۳۴۷ در شهر گرگان است. وی فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۶۲ به شکل حرفه‌ای با نقاشی و خوش‌نویسی آغاز کرد و از سال ۶۶ به مدت یک دهه، طراحی و نقاشی را به شکل آکادمیک گذراند. اولین نمایشگاه آثار او در سال ۱۳۶۶ در مشهد، نمایشگاه عکاسی مستند اجتماعی بود. وی در اواخر دهه ۶۰ به هنر کاریکاتور روی آورد و آغاز فعالیت کارتون مطبوعاتی او از سال ۱۳۷۲ با دبیری کاریکاتور و گرافیک روزنامه قدس بود.
وی علاوه بر نوشتن مقالات تخصصی کاریکاتور، تصویرسازی برای روزنامه‌ها و مجلات، طراحی چند ۱۰۰ جلد کتاب در حوزه ادبیات، طراحی پوستر، داوری جشنواره‌های بین‌المللی «کاریکاتور کتاب»، «آیات شیطانی»، «وال استریت» و… جشنواره‌های متعدد داخلی و خارجی گرافیک را در کارنامه خود دارد. ذاکری در سال ۱۳۹۰ درجه ۲ هنری را از وزارت ارشاد دریافت کرد. مجموعه کاریکاتورهای «مویه‌هایی در باد» با موضوع دفاع مقدس از مهم‌ترین آثار وی به شمار می‌رود.
نمایشگاه «ضیافتِ خط، رنگ، نقش» شامل ۴۲ اثر از مجموعه نقاشی‌های دیجیتال ذاکری است که از ۲۹ آذرماه در گالری ابوالفضل عالی حوزه هنری افتتاح شده است. به همین بهانه با این هنرمند به گفت‌وگو پرداخته‌ایم که در ادامه از نظر می‌گذرانید.
آثار هنری در تاریخ به یادگار می‌مانند
ذاکری درباره افتتاحیه نمایشگاه نقاشی دیجیتال «ضیافتِ خط، رنگ، نقش»، گفت: با توجه به شرایط همه‌گیر ویروس کرونا و محدودیت‌های ناشی از آن توقعی نبود که از نمایشگاه استقبال شود اما با این وجود عده‌ای از هنرمندان، علاقه‌مندان نقاشی دیجیتال و رسانه‌ها شرکت کردند. نقاشی‌های دیجیتالی که در نمایشگاه «ضیافت خط، رنگ، نقش» در معرض دید عموم قرار گرفته آثاری هستند که من در پنج سال اخیر کار کرده‌ام. ۴۲ اثر از ۵۰۰ کار انتخاب شدند که برخی از آنها پیش از این در رسانه‌ها و مجلات منتشر شدند یا به تمبر ملی تبدیل شده‌اند.
وی اظهار کرد: من در این چهار دهه علاوه بر فعالیت در عرصه نقاشی، طراحی، مجسمه‌سازی، گرافیک و عکاسی هم کرده‌ام و همه آنها در آثارم مشهود است. در این نمایشگاه تصاویری از چهره شهدا، شخصیت‌های فرهنگی، اندیشمندان و عرفای معاصر به نمایش گذاشته شده است. تمدن‌ها از بین می‌رود و دوره‌های مختلف تاریخی عبور می‌کند، اما آثار هنری در تاریخ به یادگار می‌مانند، بنابراین باید به آثار هنری، ادبی و فرهنگی رجوع کنیم. من به عنوان یک نقاش وظیفه دارم چهره شخصیت‌های کشورم را با هر جایگاهی که دارند باکیفیت خوب طراحی کنم.
این چهره هنری با اشاره به اینکه کیفیت اثری که هنرمند از خود برجای می‌گذارد اهمیت زیادی دارد، بیان کرد: همیشه وقتی سفارش کاری را قبول می‌کنم تمام تلاشم را می‌کنم تا فرصت را از دست ندهم،زیرا امضایی که پای یک کار هنری میگذارم اعتباری برایم محسوب می‌شود. ضمن این که آورده‌ای برای هنرمند، مخاطب، جامعه فرهنگی و عموم مردم به همراه دارد. کار هنری نباید از کیفیت مطلوب و سطح استاندارد پایین‌تر باشد زیرا که در آینده احساس پشیمانی برای خلق کننده آن به‌دنبال خواهد داشت. در این مورد به خودم خیلی سخت می‌گیرم تا جایی که محدود سفارش می‌گیرم تا کار خوب و باکیفیتی تحویل دهم. به قول سینمایی‌ها دائما به خودم کات می‌دهم و می‌گویم نه نشد، نتیجه کار باید ارزش امضا کردن را داشته باشد.
امضایی که پای یک کار هنری است اعتبار آن اثر محسوب می‌شود
این طراح و کارتونیست در ادامه اظهار کرد: در حال حاضر پیگیر آن دسته از آثار خودم هستم که ۳۰ سال است منتشر نشده‌اند. این آثار بیشتر شامل نقاشی‌هایی هستند که فضا و سبک شخصی خود را دارند.دلیل این عدم انتشار هم سختگیری‌های خودم بوده است، به همین دلیل می‌خواهم در شرایط ایده‌آلی رونمایی شوند. کار هنری در گام‌های اول در هر سبکی مشق و تمرین است، آثار رفته‌رفته جا می‌افتند و به پختگی می‌رسند. البته برخی از هنرمندان مشق‌های تمرینی خود را امضا کرده و منتشر می‌کنند اما من این کار را نمی‌کنم زیرا که برای مخاطبان ارزش قائلم تا کار ایده‌آل ببینند. این اصولی است که در همه جای دنیا رعایت می‌شود اما متأسفانه در ایران این‌گونه نیست.
بیشتر بخوانید:
از دستمزد پایین تا طعم تلخ طعنه‌های ناآگاهانه!
این نقاش در ادامه با بیان اینکه هر شاخه‌ای از هنرهای تجسمی سختی‌های خاص خود را دارد، خاطرنشان کرد: گاهی برای طراحی برخی شخصیت‌های تاریخی عکس و تصویر باکیفیتی وجود ندارد. این باعث می‌شود طراح به دردسر بیفتد. در نقاشی دیجیتال، شکل حساسیت خاصی را می‌طلبد. هر تصویری را نمی‌شود طراحی کرد زیرا اثر نهایی خوب از آب در نمی‌آید. نکته دیگر بحث دستمزد است، در نقاشی دیجیتال با رسانه‌ها، مطبوعات و مجلات همکاری می‌شود که آنها از نظر اقتصادی ضعیف هستند و آورده مالی خوبی را برای هنرمند به همراه ندارد اما از لحاظ فرهنگی خوب است. معمولا نقاشان هزینه خوبی برای کار و اثر خود دریافت می‌کنند اما در این شاخه از نقاشی با توجه به انرژی زیادی که صرف می‌شود اما دستمزدها کم است. هر سری هم در جواب اعتراض می‌گویند برای کار بعدی جبران می‌شود!
ذاکری اظهار کرد: برخی از افراد و حتی اهالی مطبوعات نقاشی دیجیتال را نمی‌شناسند و فکر می‌کنند که با استفاده از نرم‌افزارهای گرافیکی فیلترهایی اعمال می‌شود تا یک اثر هنری خلق شود! حتی برخی به طعنه می‌گویند نقاشی دیجیتال که چیزی نیست، فقط از فیلتر استفاده کردید! درحالی‌که این‌گونه نیست. البته حق دارند چون درباره این هنر آگاهی و دانش لازم را ندارند. در نقاشی دیجیتال از اولین تا آخرین مرحله کار باید دقت حفظ شود و کار با نظم خاصی پیش برود.
انتهای پیام/۱۱۰/پ
انتهای پیام/
