آنا گزارش می‌دهد؛
حمایت از مصرف‌کننده حتی در خرید کالای دیجیتال/ دنیای جدید ابزار سنجش کیفیت محصولات را تغییر داد
محتوای دیجیتال نوع جدیدی از خدماتی است که به مصرف‌کنندگان ارائه می‌شود. مصرف‌کننده‌ای که محتوای دیجیتال را به طریقی خریداری کرده است بدون توجه به روش تهیه و خرید آن محصول، باید از حقوقی مشابه خرید کالاهای فیزیکی برخوردار باشد.
به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، محتوای دیجیتال نوع جدیدی از خدماتی است که به مصرف‌کنندگان ارائه می‌شود. این نوع محتوا شامل داده‌هایی است که به شکل دیجیتال تولید و عرضه می‌شود، از جمله اَشکال محتوای دیجیتال می‌توان به بازی‌های کامپیوتری، محصولات مجازی و برنامه‌های موبایل و کامپیوتر، برنامه‌های تلویزیونی، فیلم‌ها و کتاب‌های الکترونیک و... اشاره کرد.
با توجه به تنوع محصولات و سطوح کیفی مختلف این محصولات لازم است به محتوای دیجیتال نیز مانند کالاهای فیزیکی نگاه شود. البته این بدین معنی نیست که با کالای مجازی دقیقاً مثل کالای فیزیکی برخورد شود چرا که چنین چیزی دور از ذهن است، اما مصرف‌کننده‌ای که محتوای دیجیتال را به طریقی خریداری کرده است بدون توجه به روش تهیه و خرید آن محصول، باید از حقوقی مشابه خرید کالاهای فیزیکی برخوردار باشد.
کیفیت باید قابل سنجش باشد
وقتی یک کتاب فیزیکی خریداری می‌شود، خواننده کتاب در صورت پاره بودن جلد یا چاپ نامناسب آن را به کتاب‌فروش پس می‌دهد. به همین ترتیب محصولات مجازی نیز باید از کیفیت رضایت‌بخشی برخوردار باشند و برای این اهداف به طور مناسبی ارائه شوند. طبیعتاً اینجا بحث‌ها از مخدوش بودن جلد و چاپ کم‌رنگ به مسائل دیگری همچون فرمت فایل و باز نشدن آن در پلتفرم مشتری تغییر می‌یابد.
اگر محتوای دیجیتالی ارائه‌شده با خواسته مشتری مطابقت نداشته باشد، مصرف‌کننده حق قانونی دارد که درخواست تعمیر یا تعویض دهد و اگر تعمیر یا جایگزینی امکان‌پذیر نباشد یا به درستی انجام نشود، مصرف‌کننده حق پس دادن یا طلب کاهش قیمت که ممکن است شامل 100٪ از قیمت تمام‌‌شده باشد را داراست.
در مورد محتوای دیجیتالی که بر روی پلتفرم‌های فیزیکی و ملموس ارائه می‌شود نیز باید قوانین ویژه‌ای را در نظر داشت. با این حال، مانند مثال فوق استاندارد محتوای دیجیتال که بر روی رسانه‌های فیزیکی قابل اجرا هستند می‌تواند با استانداردهای مرتبط با کالاهای معمولی متفاوت باشد.
تفاوت در چیست؟
اگرچه از حقوق مصرف‌کنندگان صحبت می‌کنیم اما باید تفاوت‌های ارائه محصول دیجیتال و فیزیکی را نیز پذیرفت. با وجود اینکه مصرف‌کننده ممکن است کالاهای فیزیکی را در شرایط خاص رد کند(به عنوان مثال بگوید این لباس باب میلم نیست یا رنگ آن در فروشگاه طور دیگری به نظر می‌رسید)، اما در چنین مواردی قانون هیچ حقی را نباید برای رد محتوای دیجیتالی و دریافت بازپرداخت قیمت بدهد و هیچ گونه تعهدی مربوط به مصرف‌کننده برای استرداد یا بازپس‌گیری محتوای دیجیتال وجود ندارد(به دلایل واضح).
در عین حال،طبیعتاً استانداردهای کیفیت و راه حل‌های قانونی برای تعمیر، جایگزینی و کاهش قیمت محتوای دیجیتال فقط در مواردی اعمال می‌شود که این دسته از محتوا به طور مستقیم یا غیرمستقیم خریداری شده باشند.
در عین حال خریداری لزوماً به معنی پرداخت پول نیست. اگر دقت کنید شرکت‌های معتبر حتی در صورت ارائه سرویس رایگان نیز فاکتور و بلیط صادر می‌کنند. علت این امر این است که با ارائه چنین سندی، با وجود رایگان بودن محصول، مصرف‌کننده و سرویس‌دهنده هر دو دارای مسئولیت‌هایی هستند. هر جا که محتوای دیجیتال براساس یک قرارداد یا توافق سطح سرویس(SLA) ارائه شود حتی در صورت ارائه رایگان آن، ارائه‌دهنده سرویس مسئول هرگونه خسارتی است که محتوای دیجیتال به دستگاه یا فرد وارد می‌کند.
احتمالاً به نظر می‌رسد تدوین قوانین سفت و سخت دیگر از مشاغل محافظت نمی‌کند اما کاملاً برعکس، وضع قوانین واضح و محکم موجب می‌شود سرویس‌دهندگان کاذب از میدان به در شوند و تقاضا میان تعداد عرضه‌کنندگان کمتری تقسیم شود. در عین حال مشتری نیز در این صورت با اطمینان بیشتری می‌تواند کالا را تهیه کند و باز هم می‌تواند از حمایت مشتری برخوردار شود.
نیاز به تغییر فرایندها
این تغییرات نشان می‌دهد که چگونه هر شرکتی که در صنعت دیجیتال کار می‌کند نیاز به تغییر فرایندهای خود دارد. این شرکت‌ها باید شرایط و قوانین فعلی، حالت ارتباطات با مشتریان خود را بررسی کنند. حتی اگر سرویس آنلاین محدود به استفاده از وب‌سایت باشد، هر جا که ارائه سرویس دیجیتال چه رایگان و پرداختی صورت می‌گیرد لازم است اطمینان حاصل شود که سرویس مطابق با روش‌های حقوقی موجود در اختیار مصرف‌کنندگان قرار بگیرد.
تأمین‌کنندگان سرویس‌های فناوری باید شیوه قرارداد خود را با مصرف‌کنندگان تغییر دهند تا براساس قوانین فعلی به روز شود. آنها به طور خاص باید اطمینان حاصل کنند که کالاها از کیفیت مطلوبی برخوردار خواهند بود و برای این هدف مناسب هستند. همچنین تأمین‌کنندگان باید اطمینان حاصل کنند که این راهکارهای حقوقی را می‌توان به راحتی در زیرساخت‌های فعلی وارد کرد.
همچنین مشاغل باید اطمینان حاصل کنند که هرگونه اطلاعات قرارداد به مشتریان با قوانین جدید مطابقت دارد. این مشاغل شامل هرگونه تبلیغات و ارتباطات می‌شود. به عنوان مثال اگر مشاغل در رابطه با تأمین محتوای دیجیتال اظهار داشته باشند ، در چاپ کوچک آگهی بازپرداخت مجاز نیست.
سرانجام برای اطمینان از آگاهی همه کارکنان و مصرف‌کنندگان از تغییرات و تأثیراتی که بر کسب‌وکار گذاشته می‌شود، لازم است آموزش‌های کافی صورت گیرد. اطمینان از آموزش برای جلوگیری از هرگونه اختلاف غیرضروری با مصرف‌کنندگان در آینده مهم است.
با افزایش محبوبیت محصولات دیجیتال، قانون جدید حقوق مصرف‌کننده اقدامی ضروری است تا اطمینان حاصل شود که فروشنده و مصرف‌کننده حقوق خود را می‌دانند و اطمینان از حل اختلافات به سرعت و با کارآیی بالا انجام می‌گیرد.
انتهای پیام/4160
انتهای پیام/
