نعمت‌بخشی خداوند و ناسپاسی انسان/ توضیحات رئیس پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد درباره آیه ۸ سوره زمر
پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد اسلامی در ایام ماه مبارک رمضان در قالب طرح‌های «پیغام دوست» و «مسیر مهربانی» هر روز یک آیه از قرآن کریم و حدیثی از اهل بیت(ع) را به همراه ترجمه و توضیحی مختصر ارائه می‌کند.
به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه و کرسی‌های آزاداندیشی گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد اسلامی در ایام ماه مبارک رمضان در قالب طرح‌های «پیغام دوست» و «مسیر مهربانی» هر روز یک آیه از قرآن کریم و حدیثی از اهل بیت(ع) را به همراه ترجمه و توضیحی مختصر ارائه می‌کند.
پیغام دوست
در روز یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۹۹ مصادف با ۲۳ رمضان ۱۴۴۱ «پیغام دوست» به شرح زیر است:
نعمت‌بخشی خداوند و ناسپاسی انسان
و چون به انسان آسیبی رسد، پروردگارش را در حالی که به سوی او بازگشت‌کننده است می‌خواند سپس چون او را از جانب خود نعمتی عطا کند آن (مصیبتی) را که در رفع آن پیشتر به درگاه او دعا می‌کرد فراموش می‌کند و برای خدا همتایانی قرار می‌دهد تا (خود و دیگران را) از راه او گمراه گرداند، بگو به کفرت اندکی برخوردار شو که تو از اهل آتشی (زمر، ۸)
وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِنْ قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَنْدَادًا لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِهِ ۚ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا ۖ إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ (زمر، ۸)
مسیر مهربانی
همچنین در این روز «مسیر مهربانی» به شرح زیر است:
هر كس ماه رمضان یک آیه از كتاب خدا را قرائت کند مثل این است که در ماه‌هاى دیگر تمام قرآن را بخواند.
نسبت دنیا به آخرت مانند نسبت دنیا به رحم مادر می‌ماند. همان‌طور که انسان در رحم مادر برای دنیا قطعه‌سازی می‌کند و اجزای لازم برای زندگی در دنیا را می‌سازد، در دنیا نیز برای آخرت قطعه‌سازی می‌کند و بر اساس نحوه سلوک خود در دنیا به آخرت متولد می‌شود. همان‌طور که حدود ۹ ماه زندگی در رحم مادر نحوه زندگی حدود ۹۰ سال انسان در دنیا را مشخص می‌کند، بنابراین هر لحظه زندگی در دنیا ارزش بی‌نهایت در آخرت خواهد داشت. اگر انسان درست استفاده کند می‌تواند ابدیت خود را بسازد و اگر بد کند ابدیت او می‌تواند نابود شود.
در این بین بعضی مکان‌ها و زمان‌ها مانند رحم عمل می‌کنند و ارزش عمل را چندین برابر می‌کنند. کعبه، مسجد سهله و... از مکان‌ها و ماه مبارک رمضان از این نوع مکان‌ها و زمان‌ها هستند. شب قدر عمل را ۳۰ هزار برابر می‌کند. لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ ﴿قدر، ۳﴾. ماه مبارک رمضان نیز نسبت به ماه‌های دیگر عمل را چندین برابر می‌کند. به این دلیل ثواب قرائت یک آیه از قرآن در آن معادل ثواب کل قرآن است.
امام رضا علیه‌السلام: مَن قَراءَ فى شَهرِ رَمَضان آیَةً مِن كِتابِ اللّهِ كانَ كَمَن خَتَم القُرانَ فى غَیرِه مِن الشُّهُور (بحارالانوار ج ۹۳، ص ۳۴۶)
یادمان باشد که نسبت به «پیغام دوست» و «مسیر مهربانی» بی‌تفاوت نباشیم و در آن بیندیشیم و ان‌شاءالله عمل کنیم. همچنین در رساندن این پیغام به دیگران کوشا باشیم.
توضیحات رئیس پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد اسلامی درباره آیه ۸ سوره زمر
عبدالمجید طالب‌تاش، رئیس پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد اسلامی درباره آیه ۸ سوره زمر می‌گوید: یکی از جلوه‌های هنری قرآن کریم که از وجوه اعجازی قرآن به شمار می‌آید، تصویرگری و صحنه‌پردازی بوده که در آیات بسیاری از جمله آیه شریفه ۸ سوره زمر نمایان است. آیه بیانی تصویرپردازانه از نعمت‌بخشی خدا و مهرورزی او به انسان‌ها و ناسپاسی برخی انسان‌ها در برابر این مهربانی را ارائه می‌دهد. مادر مهربانی را تصور کنید، فرزندی دارد که همه مهر و محبت خود را به پای او می‌ریزد، به او عشق می‌ورزد و او را از نعمت‌های بی‌شمار بهره‌مند می‌سازد. فرزند به محض اینکه احساس خوشی کرد، ناسپاسانه از مادر فرار می‌کند. در پی یافتن یک مادر دروغین از او دور می‌شود. دور شدن از مادر همان و قرار گرفتن در دره‌ای وحشتناک و ترسناک که گرگ‌های درنده از هر سو او را احاطه کرده‌اند همان.
وی می‌افزاید: به‌گونه‌ای که هر لحظه بیم از بین رفتن او می‌رود و فرزند پشیمان می‌شود. سر خود را به سوی مادر بازمی‌گرداند، او را صدا می‌زند و به یاری می‌طلبد. مادر مهربان به محض اینکه فرزند اظهار ندامت کرد، دوباره آغوش مهر و محبت خویش را می‌گشاید و او را از نعمت‌های متعدد بهره‌مند می‌سازد اما فرزند پس از مدتی دوباره همه چیز را فراموش می‌کند و از مادر دوری می‌گزیند و دوباره گرفتار سختی و اظهار ندامت می‌شود. این داستان بارها و بارها تکرار می‌شود و در نهایت فرزند در وادی ناکجاآباد، حیران و سرگردان می‌ماند به‌گونه‌ای که دیگر هیچ امیدی به بازگشت او نیست. در آن بیابانی که آن فرزند گم شده است، راه‌یاب و راه‌بلدی هم نظاره‌گر است که پیوسته در حال نصیحت کردن آن فرزند است که اتفاقاً به سفارش همان مادر او را نصیحت می‌کند. مادر که دیگر از بازگشت فرزند مأیوس شده، نه از سر ستم که از روی ناراحتی به آن راه‌بلد می‌گوید بگذار برود گم شود، خودش، خودش را گرفتار این مصیبت تنهایی و وحشت و تاریکی و ظلمت کرده است.
رئیس پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد اسلامی معتقد است: قرآن همین صحنه را میان خدا، انسان و رسول‌الله (ص) که شاهد ماجراست، تصویرپردازی کرده است. حالا با این تصویری که در ذهن دارید، به ترجمه آیه گوش دهید: هنگامی که به انسان گریزان از خدا آسیبی رسد، در حالی که سرش را برگردانده است، برای رهایی از آسیب، پروردگار خویش را صدا می‌زند. سپس هنگامی که نعمتی از جانب خود به او عطا کرد، همه آن صدازدن‌های پیشین را فراموش می‌کند و برای خدا شریک‌هایی قرار می‌دهد تا خودش و دیگران را از راه خدا گمراه کرده و سرگردان سازد. ای رسول من به او بگو اندک زمانی از کفر خود برخوردار باش، بی‌تردید تو از اهل آتشی.
انتهای پیام/۴۱۱۸/پ
انتهای پیام/
