به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، آیات و ادعیه بسیاری برای نجات از مشکلات و درخواست حاجت از پروردگار معرفی شده‌اند که یکی از آن ها آیه أَمَّنْ یُجیب است و از همین رو امروز خبرگزاری آنا قصد دارد تا شما شما را با نحوه ختم این آیه آشنا کند.

آیه أَمَّنْ یُجیب

آیه أَمَّنْ یُجیب شصت و دومین آیه سوره نمل است و معمولا  این آیه برای نجات از گرفتاری، ناراحتى و بیمارى‌ها توسط مسلمانان خوانده می‌شود.

بنابر برخی از روایات این آیه بر حضرت مهدی (عج) تطبیق شده است.

اَمَّن یُّجیبُ المُضطَرَّ اِذا دَعاهُ وَ یَکشِفُ السُّوءَ وَ یَجعَلُکُم خُلَفاءَ الاَرضِ ءَاِلهٌ مَّعَ اللهِ قَلیلاً مَا تَذَکَّرُونَ

آیا بت‌هایی که معبود شما هستند بهترند یا کسی که دعای مضطر را اجابت می‌کند و گرفتاری را بر طرف می‌سازد و شما را خلفای زمین قرار می‌دهد؟ آیا معبودی با خداست؟! کم متذکر می‌شوید.

مضمون این آیه چیست؟

در این آیه قرآن، بیشتر بر روی عنوان مضطر تکیه شده است؛ چراکه یکی از شرائط اجابت دعا آن است که دعا صادقانه باشد و انسان مضطری که دیگر به غیر خدا امیدی ندارد و کاملا درمانده شده است، دعایش حقیقی است و در این حالت فرد فقط خدا را می‌خواند و خدا هم اجابت می‌کند.

تفسیر آیه أَمَّنْ یُجیب

طبق روایتی که از امام صادق (ع) نقل شده است ایشان یک مصداق این آیه را امام مهدی دانسته‌اند:

صالح بن عقبه می‌گوید امام صادق (ع) فرمودند: این آیه قرآن در مورد قائم نازل شده، به خدا سوگند مضطر او است، هنگامی که در مقام ابراهیم دو رکعت نماز بجا می‌آورد و دست به درگاه خداوند متعال برمی‌دارد دعای او را اجابت می‌کند، ناراحتی‌ها را برطرف می‌سازد و او را خلیفه روی زمین قرار می‌دهد.

جایگاه آیه أَمَّنْ یُجیب در فرهنگ عمومی

در زبان عموم مردم از این آیۀ شریفه به عنوان دعا تعبیر می‌شود و حتی مراسمی به عنوان ختم امن یجیب مرسوم هست.

میرزا جواد ملکی تبریزی هم می‌گوید: خوب است انسان هنگامی که با سختی‌ها و مشکلات روبه‌رو شد این آیۀ شریفه را بخواند البته توجه به این نکته هم لازم است که آیه هیچ سبک و سیاق دعایی ندارد و امامان وقتی که از این آیه ارادۀ دعا می‌کردند این‌گونه قرائت می‌کردند:

یا مَنْ یجیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ

آیه أَمَّنْ یُجیب چه خواصی دارد؟

بسیاری از اوقات که در زمان دعا و مناجات به آیه أمّن یجیب توسل کرده‌ای تا حاجات خود را از خدا بخواهی.

بار‌ها و بار‌ها با سوز و شور این آیه را خوانده و زمزمه کرده‌ای تا بر استجابت دعایت تأکید کرده باشی، اما چرا این آیه؟!

آیا دلیل خاصی دارد که این آیه را در دعا تکرار می‌کنیم؟

برای پاسخ به این سوال باید گفت؛ دعا کردن با آیه امن یجیب کاری ذوقی و استفاده‌ای لطیف و زیبا از این آیه نورانی است و دستور خاصی در این مورد به شکل معمول در بین ما در منابع اسلامی وارد نشده است.

• بیشتر بخوانید:


•  بیانیه گام دوم انقلاب ریشه در قرآن و روایات دارد


• چرا سیاست‌های تشویقی سیما منجر به استفاده از نماد چادر در تبلیغات نشد؟


•  اندیشه‌ها و آرای امام خمینی(ره) ماندگار است

نحوه ختم آیه أَمَّنْ یُجیب

ختم امن یجیب به این منظور انجام می‌گیرد که ما خود را مصداق موجودی مضطر و درمانده و خداوند را مجیب و فریاد‌رس و دستگیر می‌یابیم و این آیه را با توجه به مضمون و محتوای آن به قصد جلب عنایت و امداد خداوند و نجات یافتن از گرفتاری و بلا می‌خوانیم.

در یک مجلس دوازده هزار مرتبه آیه " أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الْأَرْضِ أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ قَلِیلاً ما تَذَکَّرُونَ " را بخواند و اگر وقت دست ندهد و یک نفس نتواند با مشارکت دیگران هم بخواند خوب است و اگر نتوانست، در یک مجلس صد و بیست مرتبه بخواند که انشاءالله در آن هفته به مراد می‌رسد و اثر استجابت ظاهر می‌گردد و در بعضی نسخ دو هزار مرتبه نیز وارد شده است.

جالب این است که در برخی روایات این آیه تفسیر به قیام حضرت مهدى- صلوات اللَّه و سلامه علیه- شده است

در روایتى از امام باقر علیه السلام مى‏ خوانیم که فرمود:

و اللَّه لکأنی انظر الى القائم و قد اسند ظهره الى الحجر ثم ینشد اللَّه حقه ... قال هو و اللَّه المضطر فى کتاب اللَّه فى قوله: أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الْأَرْضِ:

به خدا سوگند گویا من مهدى سلام الله علیه را مى ‏بینم که پشت به حجر الاسود زده و خدا را به حق خود مى ‏خواند ... سپس فرمود: به خدا سوگند مضطر در کتاب اللَّه در آیه أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ ... او است.

در حدیث دیگرى از امام صادق علیه السلام چنین آمده:

نزلت فى القائم من آل محمد علیهم السلام هو و اللَّه المضطر اذا صلى فى المقام رکعتین و دعا الى اللَّه عز و جل فاجابه و یکشف السوء و یجعله خلیفة فى الارض

این آیه در مورد مهدى از آل محمد عجل الله فی فرجه نازل شده، به خدا سوگند مضطر او است، هنگامى که در مقام ابراهیم دو رکعت نماز به جا مى‏ آورد و دست به درگاه خداوند متعال بر مى‏دارد دعاى او را اجابت مى‏ کند، ناراحتى‏ها را بر طرف مى ‏سازد، و او را خلیفه روى زمین قرار مى ‏دهد.

بدون شک منظور از این تفسیر، منحصر ساختن مفهوم آیه به وجود مبارک امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نیست، بلکه آیه مفهوم گسترده‏اى دارد که یکى از مصداقهاى روشن آن وجود امام مهدی علیه السلام است که در آن زمان که همه جا را فساد گرفته باشد، در‌ها بسته شده، کارد به استخوان رسیده، بشریت در بن‌بست سختى قرار گرفته، و حالت اضطرار در کل عالم نمایان است در آن هنگام در مقدس‏ترین نقطه روى زمین دست به دعا برمى ‏دارد و تقاضاى کشف سوء مى ‏کند و خداوند این دعا را سرآغاز انقلاب مقدس جهانى او قرار مى ‏دهد و به مصداق وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الْأَرْضِ او و یارانش را خلفاى روى زمین مى‏ کند.

انتهای پیام/