«کنوانسیون برن» ناامنی علمی و فرهنگی در ایران ایجاد می‌کند

حجت‌الاسلام والمسلمین نصرالله پژمانفر در گفتگو با خبرنگار حوزه مجلس گروه سیاسی خبرگزاری آنا، با اشاره به لایحه حمایت از حقوق ادبی و هنری ایران و کنوانسیون بِرن اظهار کرد: «این لایحه به لحاظ ساختاری و تعهدات یک‌طرفه‌ای که برای کشور ایجاد می‌کند، اشکالات فراوانی دارد».

وی افزود: «لایحه کنوانسیون برن حقوق مؤلفان، مصنفان و کسانی که در حوزه تولید محتوا فعالیت می‌کنند را به شدت به خطر می‌اندازد».

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی با تأکید بر این‌که این لایحه یک حرکت یک‌طرفه و محدود کننده ایران در جهان است، خاطرنشان کرد: «تصویب چنین لایحه‌ای در همه بخش‌های هنری از جمله فیلم، کتاب، موسیقی و علمی و ... برای جامعه ایران ناامنی ایجاد می‌کند و محدودیتی است که خودمان فراهم می‌کنیم».

پژمانفر با تأکید بر این‌که لایحه کنوانسیون برن دامی برای کشور است، گفت: «به هیچ‌وجه نباید اجازه دهیم سیاست‌هایی که دیگر کشورها در این کنوانسیون برای ما طراحی کرده‌اند، پذیرفته شود».

نماینده مردم مشهد و کلات در مجلس شورای اسلامی خاطرنشان کرد: «متأسفانه این لایحه در کمیسیون اصلی که کمیسیون قضائی و حقوقی است پذیرفته شده و کلیات آن‌ هم در کمیسیون فرهنگی رأی آورده و امیدوارم دوستان در صحن علنی مجلس دقت نظر بیشتری برای تصویب آن داشته باشند».

به گزارش آنا، کنوانسیون برن، یک معاهده بین‌المللی در خصوص حق تکثیر و حق مؤلف است که نخستین بار در شهر برن در سوئیس در سپتامبر سال ۱۸۸۶ (شهریور ۱۲۶۵ شمسی) تصویب شد. محتوای اصلی این کنوانسیون برای موضوعات کتاب و سینمایی شاید مفید به نظر برسد؛ اما اثر آن در حوزه‌های علمی تفاوت زیادی می‌کند.

طبق این کنوانسیون اگر کتاب یا پروژه‌ای علمی در هر کجای دنیا ترجمه شود باید به نام پدید آورده آن زده شود.

کنوانسیون مذکور کشورهای امضاکننده را ملزم می‌کند آثار پدیدآورندگان سایر کشورهای امضاکننده را هم‌چون آثار پدیدآورندگان تبعه خود مورد حمایت کپی‌رایت قرار دهد. یعنی اگر کتاب یا پروژه‌ای علمی هم ترجمه شود باید به نام پدید آورده آن زده شود.

ایران عضو کنوانسیون برن نیست. موافقان پیوستن ایران به این کنوانسیون، آن را مقدمه‌ای برای پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی و بهره‌مندی از منافع آن معرفی می‌کنند، زیرا مطابق موافقت‌نامه تریپس که از ملزومات پیوستن به سازمان تجارت جهانی است، کشورهای عضو ملزم می‌شوند بخش‌هایی از اصول کنوانسیون برن را که در ماده ۹ «موافقت‌نامه تریپس» منعکس شده‌ است، رعایت کنند.

در مقابل مخالفان و منتقدان معتقدند ایران بیش از آن‌که تولیدکننده علم، فرهنگ و محصولات این حوزه باشد، مصرف‌کننده است و پیوستن ایران به این کنوانسیون هزینه‌های بسیار زیادی را به دولت و مردم تحمیل خواهد کرد و توسعهٔ علمی و فرهنگی را دچار مشکل می‌‌کند.

انتهای پیام/4034/