آناتولی آرتسه‌بارسکی از اولین سفر فضایی خود می‌گوید

به گزارش خبرنگار حوزه علم، فناوری و دانش‌بنیان گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، Anatoly Pavlovich Artsebarsky آناتولی آرتسه‌بارسکی فضانورد اهل اوکراین که در دو مأموریت سازمان فضائی روسیه «سایوز تی‌ام-۱۲، میر ئی‌او-۹» حضور داشته است در خصوص این‌که چگونه فضانورد شد؛ گفت: به‌ یاد دارم زمانی را که تصمیم گرفتم فضانورد بشوم، کاگالین به فضا رفت، پدرم دست من و برادرم را گرفت و رو به آسمان نشان داد که گاکالین هم اکنون در فضا است.

وی ادامه داد: با دقت به آسمان نگاه می‌کرد، آن زمان همه پسرها آرزو داشتند که به فضا سفر کنند. همه تلاشم را کردم تا خوب درس بخوانم و ورزش کنم تا خلبان بشوم؛ وقتی فارغ التحصیل شدم و مدرک خلبانی را گرفتم فهمیدم که باید دوره خلبان آزمایشی را هم بگذرانم.

فضا‌نورد روسی گفت: همه تلاشم را انجام دادم تا به این نکته در زندگی‌ام برسم. این کار بسیار سختی بود که ‌ کنکور را قبول و به مصاحبه دعوت شدم. آزمایشات پزشکی را گذراندم چرا که این مرحله برای خلبان‌ها بسیار سخت است و همه مراتب مربوط به آزمایش را به‌خوبی گذراندم و بعد از مدت سه سال به‌عنوان فرمانده تیم انتخاب شدم.

وی با بیان این‌که در اولین و آخرین پرواز به‌مدت ۵ ماه در فضا بوده است؛ گفت: برنامه این بود که گروه مستقر در ایستگاه فضایی بین‌المللی هر ۶ ماه عوض شود و ما گروه نهم بودیم که دو‌نفر مرد و یک زن اعضای آن را تشکیل می‌داد.

این فضانورد ادامه داد: دو شبانه روز در فضا بودیم تا به ایستگاه فضایی برسیم، در این بین مشکلاتی به‌وجود آمد که مجبور شدم به‌صورت دستی، فضاپیما را به ایستگاه متصل کنم و این لحظه‌های بسیار خطرناکی بود، وقتی ایستگاه را دیدم که مثل یک ستاره در حال حرکت بود. 

وی ادامه داد: بعد از اتصال موفق به ایستگاه فضایی اعضای تیمی که قرار بود با آن‌ها جایگزین شویم، با در دست داشتن یک دستمال سفید به‌همراه نان و نمک به استقبال ما آمدند که این یک رسم در بین روس‌ها است.

آرتسه‌بارسکی افزود: با ورود به ایستگاه فضایی می‌شد تفاوت بوی سفینه و آن را احساس کرد؛ چرا که سفینه بوی زمین می‌داد اما ایستگاه فضایی بوی متفاوتی داشت. 

وی ادامه داد: برای برقراری ارتباط با زمین، ایستگاه فضایی مجهز به کامپیوتر بود که با استفاده از ایستگاه‌های رادیویی می‌توانستیم ارتباط برقرار کنیم. این عملیات در زمان رئیس جمهوری گورباچف و نزدیک فروپاشی شوروی بود؛ از همین‌رو برای ما اهمیت داشت تا از اخبار مطلع باشیم. ایستگاه زمینی بسیار بزرگ‌تر است اما در ایستگاه فضایی باید یکی بنشیند تا دیگری بتواند رد بشود. طلوع آفتاب را می‌بینی و بلافاصله غروب می‌شود. هر روز ۱۶ بار ایستگاه دور زمین می‌گردد و کره زمین از آن فاصله کاملاً آبی شکل دیده می‌شود.

این فضا نورد با اشاره به سختی‌ها و مشکلات زندگی ۵ ماهه در فضا گفت: ۶ راه پیمایی فضایی را بیش از ۳۰ ساعت رکورد زدیم که در آن زمان در یک پرواز به فضا، این مدتِ راه‌پیمایی ثبت نشده است.

وی ادامه داد: وقتی از ایستگاه جدا می‌شدیم باید دور ایستگاه را بازرسی می‌کردیم و موقع وصل شدن سفینه به ایستگاه، آن را تست می‌کردیم تا آنتن‌هایی که وجود داشت مزاحم اتصال نشود. با خود یک آنتن جدید به‌همراه داشتیم تا آن را تعویض کنیم اما بازکردن پیچ و مهره کار بسیار سختی بود. همانند یک عمل جراحی سخت این کار را انجام دادیم. 

آرتسه‌بارسکی افزود: در یک راهپیمایی دیگر نصب پنل‌های محافظتی که ذرات را به خود جذب می‌کرد؛ از مواردی بود که باید انجام می‌شد. سازه ۱۵ متری در ایستگاه نصب کردیم که دو راهپیمایی به این جهت انجام شد.

وی با اشاره به مشکلات فضانوردی گفت: موقعی که خانم هلن در ایستگاه بود یک ارتباطی تصویری با گورباچف داشتیم. با گورباچف خداحافظی کردیم هشدار برق داخلی که ضعیف شده بود به صدا درآمد، چرا که کنترل برق داخل سفینه بر عهده ایستگاه زمینی است. وقتی این حادثه رخ داد مجور شدیم همه دستگاه‌هایی که برق مصرف می‌کرد را قطع کنیم، همه فن‌ها را نیز خاموش کردیم و وقتی وارد سایه زمین شدیم تاریکی و سکوت مطلق همه جا را فرا گرفت. چراغ قوه‌ها تنها نیم ساعت دوام آورد، موفق شدیم پنل خورشیدی را به سمت خورشید هدایت کنیم تا از انرژی خورشیدی استفاده کنیم. این عملیات را به‌صورت دستی راه اندازی کردیم.

وی ادامه داد:  خطرناک‌ترین تجربه‌ وقتی بود که برق قطع شد، هواکش از کار افتاد و ۵ نفر در ایستگاه حضور داشتیم؛ اشک هلن در آمد چرا که اگر موفق نمی‌شدیم باید ایستگاه را ترک می‌کردیم.

این فضانورد گفت: پنجره‌ای داشتیم که رنگ‌های ماورای بنفش را به گرما تبدیل می‌کرد که می‌توانستیم از آن استفاده کنیم و می‌توانستیم ضربان قلب را کاملاً بشنویم که در هر بار نبض به فاصله ۸ کیلومتر حرکت می‌کردیم.

موقعی که من دکل را نصب و‌پرچم شوروی را به آن زدم آب موجود در لباسم تمام شد که به سختی توانستم به درون ایستگاه برگردم.

آناتولی آرتسه‌بارسکی سرهنگ بازنشسته نیروی هوایی روسیه و اکراین‌تبار است که ۹ سپتامبر ۱۹۵۶ در پروسیانا زاده شد. با ۱۴۴ روز ۱۵ ساعت ۲۱ دقیقه پرواز در فضا یکی از دانشمندان فضا به‌شمار می‌رود که در تنها پرواز فضایی خود در سال ۱۹۹۱ به‌عنوان فرمانده فضاپیمای سایوز به ایستگاه فضایی بین‌المللی سفر کرده است.

انتهای پیام/4127/۴۱۰۸/