هزینه داوری و جوایز جشنواره نشریات دانشجویی هنوز پرداخت نشده است/ وزارت علوم دانشجو و داور را محدود کرده بود

به گزارش خبرنگار حوزه فرهنگی و هنری گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، برگزاری یازدهمین جشنواره سراسری نشریات دانشجویی با چالش‌هایی روبه‌رو بود که باعث اعتراض دانشجویان قرار گرفت. دراین‌بین گروه دانشگاه خبرگزاری آنا طی مصاحبه‌ای تفصیلی با دبیر جشنواره تیتر ۱۱ به اهم این موارد پرداخته است،که اول و دوم آن منتشر شد و اکنون بخش پایانی این گفتگو را در زیر می‌خوانید.

بیشتر بخوانید:

بخش اول گفتگو: دستورالعمل جشنواره تیتر، پراشتباه و غیرعملیاتی بود/ مسئولان فرهنگی وزارت علوم به نکات ما بی‌توجهی کردند

آنا: شورای سیاست گذاری باید متشکل از چه سامازمان هایی باشد؟

حسینی: شورای سیاست‌گذاری در جشنواره تیتر 9 از دو وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و وزارت علوم تحقیقات و فناوری، معاون نهاد رهبری در دانشگاه، معاونین فرهنگی، نماینده معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد و مدیرکل فرهنگی دستگاه اجرایی که وزارت علوم تشکیل‌شده و سطح بالایی داشت. در این شورا کمیته کارشناسی داشتیم و هر بحث‌وجدلی که لازم بود در آن انجام می‌شد و نتیجه نهایی آن را به شورای سیاست‌گذاری ارجاع داده می‌شد.

بیشتر بخوانید:

بخش دوم گفتگو: وزارت علوم اهمیتی به جداول داوری جشنواره تیتر ۱۱ نداد/ دبیرخانه هیچ اطلاعی از زمان‌های اعلام شده برای اختتامیه نداشت

تنها دوره‌ای که به یاد دارم وزارت ارشاد در سطح معاونت در جلسات شورای سیاست‌گذاری تیتر9 شرکت می‌کرد زمان معاونت محمدعلی رامین بود که‌ این شخص تمام جلسات شورای ناظر را شرکت می‌کرد. دعوت‌نامه که به دفترشان ارسال می‌شد، مسئول دفتر تماس می‌گرفت و دستور جلسه را  می‌پرسید چراکه می‌خواستند مسلط و با اطلاعات کامل در جلسه شرکت کنند. اما امروزه این جلسات و مسائل جدی گرفته نمی‌شود.

آنا: علاوه بر دو وزارت علوم و بهداشت، نقش وزارت ارشاد در این میان چه بود؟

حسینی: در جلسات پیشنهاد دادم میز نشریات دانشجویی در وزارت ارشاد راه‌اندازی شود که لازم به تغییر ساختار آن‌چنانی و کسب مجوز نبود. در این معاونت طویل و عریض مطبوعاتی وزارت ارشاد با کمک مشاوران می‌توانست هرچند وقت یک‌بار ارتباط گرفته، فضا را سنجید و بررسی کرد که چه اتفاقاتی در این حوزه رخ می‌دهد. کیفیت را بررسی کنند و فعالان را به مطبوعات حرفه‌ای معرفی کرده و برای آن‌ها هزینه کنند. وقتی طبق مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، معاونت فرهنگی یکی از اعضای شورای ناظر است، در این بودجه‌هایی که برای آموزش و... هزینه می‌شود، بخشی از آن‌هم برای نشریات دانشجویی هزینه شود، جای دوری که نمی‌رود. دفتر مطالعات توسعه رسانه وزارت ارشاد می‌تواند با برگزاری کلاس‌های آموزشی برای نخبگان و برگزیدگان را در جشنواره‌های استانی و منطقه‌ای حمایت کند. در جشنواره‌های استانی‌ بخش نشریات دانشجویی را نیز راه‌اندازی کنید. متأسفانه کسی در این سیستم اعتقادی به کار جهادی و فرهنگی ندارد.

آنا: آیا برای جشنواره تیتر 11 برنامه‌های جنبی در نظر گرفته‌شده بود؟  

حسینی: پیشنهاد دادم نشستی برای داوران در بخش نمایشگاه برگزار شود چراکه برگزار کردن چیزی به نام کارگاه آموزشی در اختتامیه جالب نیست. باید از این فضا استفاده کرد تا داورها تجربیات و نکته نظراتشان را در خصوص آثاری که مطالعه کرده‌اند به دانشجویان ارائه کنند . باید برای این کار هزینه می‌شد که نه نمایشگاه برگزار شد و نه چنین برنامه‌های جنبی که موردنیاز دانشجویان بود اجرا شد.

در تیتر 11، معاون فرهنگی وزارت علوم، معاون فرهنگی دانشجویی وزارت بهداشت، مدیرکل وزارت علوم، مدیرکل وزارت بهداشت، رؤسای اداره‌های مربوطه و یک نفر صاحب‌نظر در حوزه رسانه به انتخاب شورا باید تشکیل می‌شد که شخص صاحب‌نظر در حوزه رسانه نداشتیم و در جلسات شرکت نمی‌کرد.

آنا: تفاوت اصلی دبیرخانه تیتر 11 با سایر دوره‌ها چه بود؟

حسینی: به خاطر کمبود منابع مالی مشکلات زیادی برایمان ایجاد شد. در بخش نشریات برگزیده، هر مدیرمسئول می‌توانست شماره‌های مختلف یک نشریه را حداکثر در سه رسته ارسال کند. مثلاً شما نمی‌توانید یک شماره را هم در فرهنگی بزنید هم در سیاسی، چهار شماره از یک نشریه می‌تواند در یک رسته باشد، ولی سه شماره را می‌توانست وارد کند.

دانشجویی که در یک بازه زمانی یک‌ساله یا دوساله ماهنامه کارکرده است و در این مدت 12 شماره به چاپ رسانده است می‌توانست تنها سه شماره از آن را ارسال کند و این‌یک ظلم در حق دانشجویان فعال بود. در تیتر 9 دانشجویان این امکان را داشتند که از راهنمایی دبیرخانه بهره ببرند. اگر اثری در مثلاً در بخش سیاسی درج می‌شد و امکان کسب امتیاز را نداشت و با تغییر آن به بخش فرهنگی می‌توانست امتیاز کسب کند، با ارسال یک درخواست از طریق ایمیل دبیرخانه امکان جابه‌جایی وجود داشت و یک نسخه از همان درخواست در دبیرخانه به‌صورت چاپی نگه‌داشته می‌شد تا اگر فردا کسی اعتراضی نسبت به این تغییرات داشته باشد از این طریق اثبات شود.

آنا: شرایط داوری آثار به چه شکلی بود؟ مشکلات این بخش چه بود؟

حسینی: در نشریه تیتر 11 مدیرمسئول می‌تواند تشخیص بدهد در کدام حوزه شرکت کند و اگر خارج از حوزه‌های مرتبط باشد باید در رسته نشریات عمومی حضور داشته باشد که این هم از کارهای خلق‌الساعه است. در تیتر 9 نشریات دانشجویان غیر ایرانی و نشریاتی که دانشجویان اهل سنت‌مان منتشر می‌کردند و تخصصی بود، بخش مجزایی داشتند که داوری می‌شدند. دانشجویان غیر ایرانی با 15 نشریه که به‌صورت زبان محلی فعالیت می‌کردند نیز ثبت‌نام کردند و این آثار با همان شاخص‌هایی داوری شدند که برای نشریات صنفی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و... تعریف‌شده بود. اشتباه است که بخش نشریات علمی تخصصی را با شاخص‌های نشریات دیگر سنجید و داوری کرد.

آنا: آیا شاخص‌های داوری منطبق با تمامی آثار دریافت شده از طرف دانشجویان بود؟

حسینی: در همان ابتدا به شورای سیاست‌گذاری اعلام کردم که این شاخص‌ها برای داوری ایراد دارد، مثلاً نشریه‌ای که به‌صورت تخصصی در مورد مسائل ملی، محیط‌زیست و... بارگذاری شده است باید با مؤلفه‌های تعیین‌شده داوری شود در این‌صورت شاید یک نشریه چندصفحه‌ای امتیاز 40 بگیرد ولی یک نشریه تخصصی و علمی 40 صفحه‌ای تنها 15 امتیاز کسب کند، چراکه داورها بر اساس چهارچوب تعیین‌شده شورای سیاست‌گذاری عمل کرده‌اند. در همان ابتدا متذکر شدم که این شاخص‌ها داستان دارد، مثلاً باید برای حوزه طنز شاخص‌های مرتبط در نظر گرفت و با استفاده از تجربه و دانش داوران از آن‌ها نظر بگیریم. متأسفانه فرم داوری تهیه‌شده فاجعه بود.

آنا: نشریات علمی با چه دستورالعمل و با چه تفاوتی داوری می‌شد؟

حسینی: هدف از درج مقالات و نشریات علمی در جشنواره ترویج روزنامه‌نگاری علمی است. در همان جلسه گفتم روزنامه‌نگاری علمی چه معنایی دارد. در مقاله علمی تخصصی مثلاً معماری، علوم پایه، علوم انسانی روزنامه‌نگاری علمی را معنا کنیم و چگونگی در نظر گرفتن شاخص‌ها را مدنظر قرار بگیریم. در پاسخ گفتند مقاله‌ها و نشریات شرکت داده‌شده باید به دنبال تبدیل یافته‌ها و موضوعات مهم حوزه علم اعم از علوم پزشکی، مهندسی و ... به زبان قابل‌فهم برای مخاطبان دانشگاهی باشد. در این‌صورت دانشجو چنین مقاله‌ای را در نشریه منتشر نمی‌کند بلکه به‌صورت مقاله  ISI ارائه می‌کند. کما این‌که حجم عمده‌ای از مقالاتی که در نشریات علمی تخصصی منتشر می‌شود، خلاصه همان مقاله‌های است که به‌صورت ISI  کارشده است. وقتی دانشجو می‌تواند با ارائه چنین مقالات در این فضاها امتیاز کسب کند چه لزومی دارد مقاله خود را در جشنواره نشریات داخلی منتشر کند.

آنا: نشریاتی که به‌صورت الکترونیکی و مجازی فعالیت دارند به چه شکل در این جشنواره شرکت داده شدند؟

حسینی: بنده پیشنهاد دادم ما در مقالات علمی تخصصی ورود محتوایی نباید داشته باشیم، باید فقط ساختاری بررسی کنیم. اگر مقالات علمی تخصصی ساختار مقاله، مقدمه، چکیده، واژگان کلیدی، نتیجه‌گیری، منابع و مأخذ دارد، می‌تواند رقابت کند، غیرازاین باشد نمی‌تواند. چگونه می‌شد حقوق را با فلسفه، علوم پایه، فیزیک، شیمی و زیست تطبیق داد در این شرایط نمی‌توانیم ورود محتوایی داشته باشیم. اصلاً روزنامه‌نگاری علم را هنوز چندان اطلاعاتی نداریم که بتوانیم از منظر آن بررسی کنیم و بگویم که این مقاله در محیط‌زیست خوب بوده، یا در فیزیک بد بوده است. به این دلیل که در هرکدام از این‌ها باید داور تخصصی داشته باشیم.

برای بخش ویژه مجازی باید یک جشنواره جداگانه برگزار کنیم که پیشنهاد آن را دادم، مثل جشنواره‌ای که خود وزارت ارشاد برگزار می‌کرد ولی الآن نمی‌دانم این جشنواره برگزار می‌شود یا نه چراکه سنخیتی با نشریات مکتوب ندارد. این دستورالعمل قطعاً بدون حضور یک متخصص نشریات دانشجویی بسته‌شده است.

آنا: به نظر شما راه‌حل رفع موانع و ناهمواری‌های تیتر 11 چه بود؟

حسینی: بسیاری از داوران می‌گویند سال گذشته از ما دعوت کردند تا ایرادات سامانه را بگوییم ولی هیچ‌کدام از آن ایرادات رفع نشد. امسال نیز گفتند ایرادات سامانه را بگیرید درحالی‌که همان مشکلات تیتر 10 هنوز اصلاح‌نشده بود. این توهین است که از داوران نظر بگیرند و به آن‌ها اهمیت داده نشود. اگر50 درصد نظراتی که کارشناسان نشریات در مشهد اعلام گردند اصلاح می‌شد بسیاری از مشکلات را در پیش را نداشتیم.

آنا: مرحله دوم داوری به چه شکلی انجام شد؟

حسینی: از اول تا 20 تیرماه 98 به تعداد 2 هزار 200 اثر در این مرحله داوری شد. در مرحله دوم گفتیم نشریات را در اولویت قرار بدهید چرا که باید بعد از نهایی شدن 10 اثر را برای حضور هماهنگ می‌کردیم که در نهایت 2 هزار و 174 اثر و نشریه آمد به مرحله دوم.

یک نکته‌ای در خصوص نشریات علمی و تخصصی مطرح شد که مربوط به مبحث علمی و تخصصی علوم انسانی بود و داور گفت که من با ملاک ژورنالیستی نمی‌توانم این را داوری کنم به این دلیل که عکس ندارد، گزارش تصویری ندارد. به خاطر همان ایرادی که عرض کردم در سامانه وجود دارد، فرمی که نشریه اجتماعی و نشریه علمی تخصصی معماری و هنر را در یک سبد قرار می‌دهد. البته که ما آمدیم خواهش کردیم و توصیه کردیم به داوران که آقا ملاک‌تان آن نباشد! کار ما هم شاید اشتباه باشد ما باید عین این دستورالعمل را اجرا می‌کردیم، می‌گفتیم هر چه طبق آن هست بزنید. ولی به داورها گفتیم که در بخش نشریات علمی تخصصی نگاه‌تان این باشد که بیشتر در فضای علمی تخصصی کار می‌کنند، لزوماً نه مصاحبه دارد، نه گزارش تصویری دارد، نه حوزه‌های دیگر دارد، چون این شاخص های داوری با علمی و تخصصی انطباق پیدا نمی‌کند ولی با بقیه‌ انطباق دارد. خیلی از نشریات علمی تخصصی ما به‌خصوص در علوم انسانی اصلاً چیزی به اسم گرافیک و صفحه‌آرایی به آن معنا ندارد.

انتهای پیام/4108/