نماینده دفتر تحکیم وحدت:
عده‌ای به دنبال بزرگنمایی در ماجرای «کودک‌همسری» هستند/ برخی سیاه‌نمایی‌ها درباره مطالبات زنان برای پر کردن صندوق‌های رای است
نماینده دفتر تحکیم وحدت گفت: بعضی از افراد با آمار کذبی که منتشر می‌کنند سعی دارند فضا احساساتی شده و به سمت اینکه طرح افزایش حداقل سن ازدواج را تصویب کنند برده و مخالفت عمومی جامعه را نسبت به ازدواج در سنین پایین برانگیخته و فضای کاملاً سیاسی و احساساتی را رقم زنند.
به گزارش خبرنگار حوزه تشکل‌های دانشگاهی گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، چند روز پیش فیلمی با عنوان ازدواج دختری کم سن با پسری بسیار بزرگتر از خودش منتشر شده و در فضای مجازی موجی را به راه انداخت؛ سن دختر کهگیلویه‌ای 9 سال و پسر را نیز 30 مطرح کردند؛ همین موج رسانه‌ای سبب شد تا باز طرح افزایش حداقل سن ازدواج که به اصرار تعدادی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی برای بار سوم در یک سال گذشته در کشور جنجال به پا کرده، مطرح شود.
به منظور بررسی بیشتر موضوع «کودک‌همسری» و دلایل جریان‌سازی رسانه‌ای پیرامون این طرح گفتگویی با مریم آخوندی مسئول واحد خواهران انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر عضو دفتر تحکیم وحدت انجام شده است که در ادامه شاهد آن هستید.
آنا: آیا واقعاً اهداف موافقان افزایش سن ازدواج حمایت از دختران است؟ چرا در این روزها شاهد جنجال رسانه‌ای هستیم؟
آخوندی: به نظر من بهتر است قبل از اینکه اصلاً در مورد کودک‌همسری بخواهیم صحبت کنیم، به نحوه ورود کسانی که می‌خواهند این طرح را تصویب کرده یا نسبت به این مسئله موضع‌گیری می‌کنند، توجه داشته باشیم. صحبت‌هایی که گفته می‌شود و مطالبی که در رسانه‌ها پخش می‌کنند، قابل توجه و تأمل است آن‌طور که دیده می‌شود آمار و معضلاتی که ازدواج در سنین پایین ممکن است داشته باشد را مطرح کرده و آن را دلیل مخالفت‌شان با ازدواج در سنین پایین عنوان می‌کنند. منتهی وقتی که یک نفر روی این آمار دقیق شود متوجه می‌شود که یک بزرگنمایی دروغینی اتفاق می‌افتد. آمارهایی نظیر طلاق، خشونت خانوادگی، ترک تحصیل و سایر موارد، یک‌سری آمارهایی به این شکل را مطرح می‌کنند و واقعاً بزرگنمایی و حتی شاید می‌توان گفت که جاهایی آماری کذب منتشر می‌کنند تا فضا احساساتی شده و در واقع بروند به سمت اینکه این طرح را تصویب کرده و مخالفت عمومی جامعه را نسبت به ازدواج در سنین پایین برانگیخته و فضای کاملاً سیاسی و احساساتی را رقم می‌زنند که در تصویب قوانین و مسائل حقوقی اگر می‌خواهیم در مسیر درستش حرکت کنیم و آن هدفی که اعم از استحقاق حق دختران است یا هر چیز دیگری که شعارش را می‌دهند واقعاً باید دور از این هیاهوهایی که خودتان هم مطرح کردید، فضا را رقم بزنند. منتهی این فضا دیده نمی‌شود و بنابراین ذهن را به این سمت می‌برد که شاید هدف‌های دیگری را از این مسئله و نه لزوماً پیگیری حق دختران پیگیری می‌کنند.
آنا: این آمارها را چه کسانی اعلام می‌کنند؟ هدفشان چیست؟
آخوندی: می‌توانیم بگوییم که اقشار مختلفی این مسائل را بیان می‌کنند. مثلاً چند وقت پیش تندگویان، معاون وزیر ورزش و جوانان مطرح کرد که در یکی از استانها 100 درصد ازدواج در سنین پایین به طلاق انجامیده است! کسی که آمار را هم ندیده باشد با شنیدن این جمله متوجه می‌شود که قطعاً این آمار اشتباه است، منتهی این آمار را تعدادی از مسئولان و رسانه‌ها که وضعیت‌شان مشخص است، از جمله صفحه مصیح علی‌نژاد مطرح می‌کنند. البته نکته عجیب اینجاست که این صفحه‌ها به اتفاق تعدادی از مسئولان داخلی ما دست به دست هم داده‌اند تا فضا را به این سمت ببرند!
آنا: آیا این افراد برنامه خاصی برای طرح موضوع کودک‌همسری دارند؟
آخوندی: بله، دقیقاً. البته این مسئله هم از سوی برخی مطرح می‌شود که به خاطر فشارهای بین‌المللی و کنوانسیون حقوق کودک که کشورها را ملزم می‌کند و از آنها مطالبه می‌کند که حداقل سن ازدواج را در کشورشان 18 سال قرار دهند، این فضاسازی‌ها ذهن را به این سو هدایت می‌کند که قصد این عده از ایجاد این فضاسازی‌ها، پاسخ گفتن به مطالبات سازمان ملل است نه اینکه دنبال حق دختران باشند.
آنا: آیا نیاز است که کشور ما همه معاهده‌های بین‌المللی را پیگیری کند؟ فرهنگ جامعه و اعتقاد مذهبی کشور چه می‌شود؟
آخوندی: چون سنگ‌بنای تفکر ما با سنگ‌بنای چیزی که سازمان ملل بر اساس آن تشکیل شده است، فاصله شرق و غرب را از هم‌دیگر دارند، بنابراین پذیرش به‌صورت چشم‌بسته هر معاهده‌ای که از آن سمت می‌آید غلط است. حتی ما فرض می‌کنیم که به خاطر فشارهای بین‌المللی هم نباشد، قانونی که حتی اگر از جانب فراکسیون زنان مجلس شورای اسلامی هم پیشنهاد شده باشد واقعاً قانونی است که اقلیم‌ها، فرهنگ‌ها و سنت مردم را در نظر نمی‌گیرد و اینکه از طرف مجامع بین‌المللی تحمیل شده باشد این مسئله را تشدید هم می‌کند.
در تعدادی از کشورهای آسیایی این حداقل سن ازدواج وجود دارد ولی در آمار خودشان منتشر می‌کنند که با وجود این قانون، باز هم ازدواج‌های زیر سن قانونی در آن کشورها رواج دارد و این قانون نتوانسته جلوی ازدواج زیر سن قانونی را بگیرد چون با فرهنگ مردم آن کشور در تضاد بوده است. بنابراین فرهنگ مسئله بسیار با اهمیتی است که باید در فرآیند قانون‌گذاری لحاظ شود.
آنا: با وجود اینکه اکنون ازدواج افراد زیر 13 سال ممنوع است و فیلمی هم که اخیراً منتشر شده ازدواج رسمی نبوده، این افزایش سن به 15، 16 و حتی 18 سال منجر نمی‌شود همین ازدواج‌های غیررسمی و موقت که در آنها هیچ حمایتی از خانم‌ها نمی‌شود گسترش یابد؟
آخوندی : کسانی که روی این مسئله کار کردهاند و حتی توسط خود مرکز پژوهش‌های مجلس این طرح کاملاً بررسی شده، ایراداتی که دارد، مشخص شده است و حالا کسانی که اصرار به تصویب این طرح دارند، باید در برابر این ایرادها پاسخگو باشند. یکی از ایرادهایی که دارد همان است که شما گفتید. باید دید این مناطقی که ازدواج‌های در سنین پایین در آنجا اتفاق می‌افتد تا چه حد نفوذ قانونی وجود دارد. یعنی آیا به این شکل است که ازدواج‌های زیر 16 یا 13 سال آنجا اتفاق می‌افتاد، آیا با تصویب این قانون، همه ازدواج‌ها بالای 13 و 16 سال خواهد شد؟ یا نه، همان ازدواج‌ها اتفاق خواهد افتاد ولی به‌شکل غیررسمی و ثبت نشده؟ که این مسئله مشکلات و معضلاتی چند برابر ازدواج‌های ثبت شده برای دختران ایجاد خواهد کرد و نادیده گرفتن ایرادات وارده، این پرسش را پیش می‌آورد که دغدغه کسانی که پیگیر این طرح هستند حل مشکلات دختران و جامعه است یا به‌دنبال سیاسی‌کاری‌هایی که خودشان در ذهن دارند، هستند.
آنا: سال گذشته هم چند فیلم، عکس و خبر منتشر شد در حالی که طرح افزایش حداقل سن ازدواج در مجلس بود، اسفند ماه 97 خبر دیگری منتشر شد که همزمان با بررسی قانون در مجلس بود، انتشار این فیلم‌ها همزمان با بررسی قانون مربوطه در مجلس شورای اسلامی شبهه‌ناک نیست؟
آخوندی: اینکه این فیلم‌ها در بزنگاه‌هایی که طرح افزایش حداقل سن ازدواج در مجلس شورای اسلامی است، منتشر شده و مواردی که در این فیلم مطرح می‌شود برای دختر 11 ساله است ولی به‌عنوان دختری 13 ساله عنوان می‌کنند تا کاملاً ربطش بدهند به این طرح، یعنی یک فضای برنامه‌ریزی شده رسانه‌ای پشت این موضوع در حال حرکت است که باعث می‌شود فضایی احساسی حاکم شود که نواقص این طرح دیده نشود.
حتی خود اسم «کودک‌همسری» که به این طرح اطلاق شده است، یک بازی رسانه‌ای و فریب افکار عمومی است که در پی برانگیختن احساسات جامعه است. باید بررسی کرد که آیا واقعاً می‌شود به این افراد کودک اطلاق کرد، یعنی آیا می‌شود یک حداقل سنی را برای همه اقشار جامعه با زیست‌ها و فرهنگ‌های مختلف در نظر گرفت؛ آن چیزی که برای ازدواج کردن یک فرد ملاک است، توانمندی و شرایط روحی و جسمانی آن فرد است که برای هر فردی بسته به شرایطش در یک بازه سنی اتفاق می‌افتد.
اینکه یک حداقل سنی را در نظر گرفته و آن را به همه افراد جامعه تعمیم دهیم بدون اینکه شرایط مختلف فرهنگی، زیستی و موارد این‌چنینی را در نظر بگیریم، مصداق پاک کردن صورت مسئله است. به‌لحاظ فقهی با ازدواج‌های اجباری مخالفیم و حتی حالا خلاف آماری که بعضی رسانه‌های ما ارائه می‌دهند که اکثر ازدواج‌های در سنین پایین به طلاق منجر می‌شود، بگویم نه، حتی یک دهم درصد این ازدواج‌ها هم به طلاق منجر شود یا حتی مثلاً فقط سه ازدواج داریم که اختلاف سنی خیلی نامتعارف دارند، حتی اینها هم قابل بررسی است و واقعاً به خاطر سن کمی که دارند، مشکل‌زاتر است و باید بررسی شود. ما اصلاً نمی‌گوییم چون این آمار پایین است و مشکلاتشان کم است، بررسی نشود ولی با یک قانون درستی که واقعاً جلوی ازدواج‌های آسیب‌زا را بگیرد نه همه ازدواج‌های سنین پایین که بعضاً ممکن است خودشان توانمندی داشته و با رضایت خودشان آن ازدواج صورت گرفته باشد.
کسانی که تخصصی‌تر این طرح و این معضل را بررسی کردهاند، خود مرکز پژوهش‌های مجلس یک‌سری راهکار پیشنهادی ارائه کرده است و می‌گوید مثلاً به جای اینکه ازدواج‌های زیر 16 و 13 سال را ممنوع کنید، ازدواج‌های زیر بلوغ جنسی دختران را ممنوع کنید، ازدواج‌هایی که اختلاف سنی نامتعارف دارد را ممنوع کنید یا مثلاً دادگاه صالحه که باید تأیید کند این فرد می‌تواند ازدواج کند یا نه را مقداری تخصصی‌تر کنید. با حضور روان‌شناس، نماینده وزارت بهداشت، تیمی تشکیل شود تا بررسی کند این فرد توانایی ازدواج دارد یا نه، نه اینکه یک حداقل سنی قرار دهیم و قشر زیادی از افراد را که توانایی و علاقه این را دارند که ازدواج کنند را از این حق طبیعی‌شان محروم کنیم.
آنا: آیا تصویب این قوانین کارآمد هست؟ مگر نه اینکه قانون باید بر اساس فرهنگ جامعه به تصویب برسد، به فرض اینکه قانونی مبنی بر ممنوعیت ازدواج زیر 13 یا 16 به تصویب رسید، در حالی که 28 درصد یا یک‌سوم ازدواج‌های کشور در این محدوده سنی انجام می‌شود، آیا واقعاً این قانون در کشور اجرایی خواهد شد؟
آخوندی: دقیقاً همین‌طور است و حتی همین فیلمی هم که اخیراً پخش شد سندی بر این مدعاست که واقعاً صرف قانون نخواهد توانست تغییرات عمده‌ای ایجاد کند. همین الان هم قانون ممنوعیت ازدواج زیر 13 سال را داریم اما می‌بینیم که افراد زیر 13 سال چه به صورت رسمی و چه به صورت غیررسمی ازدواج می‌کنند و این موضوع عملاً اتفاق می‌افتد و ما نباید شرایط را برای کسانی که فرهنگ‌شان این است که زودتر ازدواج کنند، سخت‌تر کنیم. بنا بر آماری که منتشر شده، این موضوع لزوماً مختص مناطق کمتر توسعه‌یافته و محروم به‌لحاظ فرهنگی نیست، در خیلی از کلان‌شهرها هم آمار ازدواج در سنین پایین بالاست. وقتی که در بعضی از مناطق، برخلاف رویه غلطی که می‌توان گفت آموزش و فضای رسانه‌ای ما در بعضی از کلان‌شهرها ایجاد کرده که فاصله بین بلوغ جنسی و بلوغ فکری افراد را خیلی افزایش داده و مشکلات زیادی را ایجاد کرده، بعضی از مناطق هنوز دچار این معضل نشده‌اند، پس ما چرا باید با تصویب این قانون این مشکل را برای‌شان ایجاد کنیم.
این قانون ایرادهای زیادی دارد. یک موردش منجر شدن به ازدواج‌های ثبت نشده بود. مورد دیگری که باید بررسی شود این است که چقدر امنیت روانی در بعضی از مناطقی که این ازدواج‌ها صورت می‌گیرد وجود دارد؟ فرضاً ما سن ازدواج را بالاتر بردیم، امنیت در آن مناطق آن‌قدر وجود دارد که وقتی فاصله بین بلوغ جنسی و ازدواج افراد را به شکافی عمیق تبدیل کردیم، چه اتفاقی در آن جوامع ممکن است بیفتد؟ آیا کسانی که دنبال تصویب این طرح‌ها هستند، زمانی که مشکلات و عواقب این طرح در جامعه رخ داد، جوابگو خواهند بود؟
آنا: در صورت تصویب و اجرایی شدن این قانون، چه ضربه‌ای به حوزه زنان خواهد زد؟
آخوندی: این را می‌دانیم که این قانون با بوم و فرهنگ ما همخوانی ندارد، می‌بینیم که غیررسمی ازدواج می‌کنند، اگرچه ثبت دفتری نمی‌شود ولی ثبت شرعی که می‌شود، صیغه را می‌خوانند و حتی ازدواج می‌کنند، بعد آن خانم از خیلی از حقوقش محروم می‌شود؛ در موقع طلاق و بارداری این خانم‌ها نیز مشکلاتی پیش می‌آید.
آنا: آیا تصویب این قانون در راستای بهبود است یا در راستای نابود کردن حقی که زنان دارند، است؟
آخوندی: ضربه‌ای که به حوزه زنان و دختران جامعه می‌زند، دو وجه دارد. یک وجه آن، آسیبی است که این طرح به دختران و پسرانی که شرایط ازدواج در این سنین را دارند ایجاد می‌کند، جنبه دیگرش هم مشغولیتی است که برای فضای نخبگانی و رسانه‌ای حوزه زنان نسبت به این مسئله ایجاد شده و می‌توان گفت که یک غفلت عمومی نسبت به مسائلی که واقعاً دارای اولویت در حوزه زنان است ایجاد شده است. در دیدار اخیری که مقام معظم رهبری با فعالان حوزه خانواده داشتند، نارضایتی خویش را نسبت به اقداماتی که در حوزه خانواده انجام شده اعلام کردند. در مورد بحث تحکیم خانواده گفتند، در مورد فضای داخل خانواده و ظلم‌هایی که داخل خانه به خانم‌ها می‌شود گفتند، در مورد جمعیت گفتند، یعنی مسائلی که واقعاً مسائل اولویت‌دار جامعه است و باید به آنها پرداخته شود.
حالا الان هم چند روز بیشتر نیست که از سالروز ابلاغ کلی سیاست‌های خانواده می‌گذرد، خوب است نگاه بیندازیم و ببینیم چقدر از این سیاست‌ها اجرایی شده و اگر اجرایی شود، چه انقلابی در فضای فرهنگی جامعه ما اتفاق می‌افتد. واقعاً این ظلم و کم‌کاری به حوزه زنان بیشتر از آن که آن سمت سن ازدواج باشد، این سمت ماجرا است که یک‌سری چیزهایی که جزء حقوق واقعی خانم‌ها و جزء مطالبات واقعی خانم‌ها هست، ذبح می‌شود در برابر یک‌سری مطالباتی که عده‌ای می‌خواهند با سیاسی‌کاری و احساسی کردن فضا، آنها را در اولویت قرار دهند.
ما نمی‌گوییم که اختلاف سنی بالا و ازدواج اجباری مشکل نیست، قطعاً حتی اگر سه ازدواج اجباری با اختلاف سنی بالا هم در کل کشور اتفاق بیفتد، این واقعاً مسئله دردناکی و قابل پیگیری است ولی طوری که واقعاً پیگیری و حل شود، نه اینکه یک بازی اتفاق بیفتد.
آنا: یکی از آسیب‌هایی که به دختران متاهل وارد می‌شود اجبار آنان برای خروج از مدارس عادی است؛ اصلاً آیا دانش‌آموز متاهل تافته جدابافته است؟ چه مشکلاتی برای این دانش آموزان پیش می‌آید و راهکار حل این مشکلات چیست؟
آخوندی: اصلاً جدای از این، واقعاً پاک کردن صورت مسئله کار اشتباهی است. قطعاً آماری که وجود دارد و حقیقی است با آماری که بعضی‌ها به‌صورت سیاه‌نمایی و بزرگنمایی مطرح می‌کنند، کاملاً تفاوت دارد منتهی اصلاً بگوییم که بله، خشونت خانگی و ترک تحصیل در این ازدواج‌ها وجود دارد، باید یک‌سری قوانین حمایتی به‌وجود بیاید که این مشکلات را رفع کند. مثلاً مشاور خانواده قبل از ازدواج را برای اینها اجباری کنند تا یک مقدار سطح فرهنگ‌شان ارتقا پیدا کند یا مدارس را ملزم به این کنند که آنها را بعد از ازدواج، منع تحصیل نکنند. با یک‌سری قوانین حمایتی از دخترانی که خواسته‌اند در این سن ازدواج کنند، حمایت کنند نه اینکه جلوی ازدواج‌شان را بگیرند و برای اینکه یک حق را به آنها بدهند، از حق دیگر محروم‌شان کنند.
آنا: اکنون شاهد ایجاد دوگانه‌ای در جامعه به‌عنوان «دختران انقلابی» و «مدافعان حقوق بانوان» هستیم، چرا این دوگانه ایجاد شده است؟ اختصاصاً از دفتر تحکیم هم این سؤال را داریم که دفتر تحکیم در دیدار سالانه دانشجویان با مقام معظم رهبری، سخنران خانم انتخاب می‌کنند، موضوع بانوان را مطرح می‌کنند؛ آیا این وجود دارد که دختران انقلابی، حقوق بانوان را پیگیری نمی‌کنند یا مسائل دیگر برای‌شان مهم‌تر است؟
آخوندی: در حقیقت من این دوگانه را دوگانه درستی نمی‌دانم چون جامعه انقلابی هم به این سمت حرکت کرده و دفتر تحکیم وحدت هم چند سال است که به این موضوع به‌صورت جدی ورود کرده و کار تخصصی محتوایی انجام می‌دهد. شاید بتوان گفت تفاوتی که دفتر تحکیم و بقیه قسمت‌های انقلابی ما با آن کسانی که به عنوان داعیه‌دار حقوق زنان مطرح شده‌اند وجود دارد، آن جو رسانه‌ای است که حول کارهای‌شان ایجاد می‌کنند و شاید ما یک‌مقدار از آن فضا دور هستیم که این دو قطبی ایجاد می‌شود.
در حقیقت خیلی از افرادی که در جبهه انقلاب تعریف می‌شوند، در این حوزه فعالیت می‌کنند. دفتر تحکیم هم به همین شکل، یعنی بخشی از مطالباتش را جلوی شخص اول کشور در حوزه زنان قرار داده و آن را مطالبه می‌کند. بنابراین وقتی مقداری متمرکز شده و روی مطالبات بعضی از کسانی که خودشان را فمینیسم می‌دانند و داعیه‌دار حقوق زنان هستند دقت می‌کنیم، می‌بینیم بیشتر از اینکه به فکر حقوق خانم‌ها باشند، بیشتر از اینکه به فکر قشر زنان جامعه باشند، به فکر رسیدن به اهداف سیاسی‌شان هستند.
در زمان انتخابات ریاست‌جمهوری شاهد این هستیم که شعارها و وعده‌هایی داده می‌شود که اصلاً شاید آن وعده‌ها را قبول هم نداشته باشیم، برای مثال وزیر زن می‌آوریم، در مورد مسئله حجاب وعده‌هایی می‌دهند، در مورد ورود خانم‌ها به ورزشگاه‌ها سخن می‌گویند.
آنا: این مطالبات را قبول ندارید؟
آخوندی: البته که همه آنها را قبول نداریم. اینکه قانون حجاب را بردارند ما قبول نداریم، اینکه رفتن به ورزشگاه‌ها اولویت زنان است را ما قبول نداریم. اینکه وزیر شدن خانم‌ها یک ارزش باشد را من به شخصه قبول ندارم و از صحبت‌های مقام معظم رهبری هم به این نتیجه رسیدم که قبولش ندارم. وعده‌هایی درست یا غلط می‌دهند که صندوق‌های رأی‌شان را از آرای خانم‌ها پر کنند و بعد از رسیدن به هدف، کوچک‌ترین توجهی به این قشر از جامعه نمی‌شود و آنها را با مطالبات و مشکلاتشان تنها می‌گذارند!
من حس می‌کنم که یک سیاسی‌کاری و در کنار آن یک شوآف رسانه‌ای، یک جنجال رسانه‌ای در کنار کارهای‌شان وجود دارد که شاید این مسئله است که آنها را داعیه‌دار حمایت از حقوق زنان جلوه بدهد. وقتی این هیاهوی رسانه‌ای و وقتی این وعده‌هایی که داده می‌شود پوچ باشد و واقعاً دنبال تحقق حقوق خانم‌ها نباشد، چه فایده‌ای دارد؟ حتی اگر برچسب حمایت از حقوق خانم‌ها را ازآن آنها کند. وقتی که به حل مسئله بانوان نپردازد، وقتی که مسائل و معضلات این حوزه را برطرف نکند، هر چقدر هم که این برچسب برای آنها وجود داشته باشد، به نظر من ارزشی ندارد.
وقتی که صادقانه حتی خودشان هم بررسی کنند عملکردی که داشته‌اند، اینکه چقدر توانسته‌اند مشکلات حقیقی خانم‌ها را حل نه، بلکه شناسایی و تبدیل به مطالبه عمومی جامعه کنند و چه بلایی سرمطالبه عمومی، افکار عمومی و فضای قالب رسانه‌ای آوردند و چقدر آنها را از آن مسائل حقیقی که واقعاً می‌توانسته دگرگونی خیلی بزرگ، مفید و مؤثری در حوزه زنان ایجاد کند، دور کردهاند و بر سر مسائلی متمرکز کردند که شاید حل شدن آنها هم خوب باشد ولی نه در وضعیتی که بسیاری از مسائل و معضلات دارای اولویت وجود دارد که دست نخورده باقی مانده است از قبیل معضلات خانواده، امنیت زنان و بسیاری از معضلات مهم دیگری که خانم‌های جامعه هر روز با آنها سروکار داشته و با آنها مواجه می‌شوند.
زنان جامعه هم فقط زنان کلان‌شهرها و پایخت نیستند. ما کلی خانم روستایی داریم، کلی خانم داریم که در حاشیه شهرها زندگی می‌کنند و جنس مطالبات‌شان مقداری متفاوت است با آن چیزی که الان در فضای رسانه‌ای مشاهده می‌کنیم. آن چیزی که همه الان در مورد آن صحبت می‌کنند خیلی دور از فضای واقعی است و به نظرم این واقعاً ظلم بزرگی است که به حوزه زنان می‌کنند و متأسفانه با وجود این ظلمی که به آنها روا می‌دارند، برچسب حمایت از زنان هم گرفته‌اند! و در این دو قطبی دروغینی که ایجاد شده، آنها رفته‌اند و در جبهه حامیان زنان قرار گرفته‌اند و افرادی که شاید دلسوز این قشر از جامعه باشند، در سمت مقابل قرار گرفته‌اند! متأسفانه این یک بازی رسانه‌ای است که ایجاد کردهاند.
آنا: لطفاً از معضلات واقعی هم بگویید تا بخشی از آنها هم بیان شود تا بدانیم چه مسائلی در اولویت است و چه مسائلی در اولویت نیست؟
آخوندی: معضل اصلی که شاید در جامعه با آن مواجه هستیم، مسئله خانواده است. وقتی به آمار نگاه می‌کنیم می‌بینیم که در دهه‌های اخیر میانگین سن ازدواج افزایش پیدا کرده، میزان طلاق افزایش پیدا کرده، اینها معضلات حوزه خانواده هستند. خوب است دوستانی که به این دو قطبی‌ها دامن می‌زنند، بروند و مطالبات مقام معظم رهبری را در حوزه زنان و خانواده مطالعه کنند تا بفهمند که ایشان در کدام سمت از این دو قطبی قرار دارد، سمت غیرانقلابی‌ها قرار دارد یا اینکه این دو قطبی از اساس غلط است.
مطالباتی که ایشان در حوزه خانواده دارند، در حوزه تکریم خانواده در داخل خانواده است، تصویب یک‌سری مسائل قانونی و حقوقی که جلوی ظلم به زنان را در خانواده بگیرد. یعنی موضوعاتی که واقعاً که اولویت جامعه زنان است. یا همان بحث نرخ رشد جمعیت که مطرح شد یا یک‌سری مسائل دیگر که برای زنان حاشیه‌ای و روستایی قرار دارد نظیر بحث امنیت در آن مناطق، بحث فرهنگی که بر آن مناطق حاکم است، چقدر فروختن فرزند در آنجا اتفاق می‌افتد؟ در خانواده‌هایی که به لحاظ فرهنگی سطح پایینی دارند و اعتیاد در آنها وجود دارد، چه خشونت‌ها و ظلم‌هایی به زنان و کودکان در آن خانواده‌ها می‌شود و معضلات فرهنگی که حتی اسم بردن آنها واقعاً دردناک است ولی عملاً اتفاق می‌افتد و نادیده گرفتن این موضوعات نشان‌دهنده این است که شاید کسانی که دنبال تصویب قوانین و پیگیر این‌گونه مسائل هستند، در کلان‌شهرها در اداره‌های‌شان پشت میزهای‌شان نشسته و همین‌طوری دارند از دور نسخه می‌پیچند، در حالی که اگر فقط یک بار بروند در آن فضاهای مناطق محروم کشورمان قرار بگیرند و وضعیت زنان را در آنجا ببینند، واقعاً برگردند باز هم می‌توانند پیگیر موتورسواری و ورزشگاه رفتن خانم‌ها باشند؟! ما اصلاً با اینها مخالف نیستیم ولی می‌گوییم یک بار بروند و وضعیت و مشکلات آنها را لمس کنند، ببینند باز هم مسائلی که آنها به آن مسائل می‌پردازند در اولویت قرار می‌گیرند یا اینکه مسائل با اولویت بیشتر هم وجود دارد؟
بحث تکریم داخل زنان داخل خانواده چقدر اتفاق می‌افتد؟ یا وقتی این‌قدر روی بحث خانه‌داری خانم‌ها تأکید داریم، چقدر تسهیلات برای زنان خانه‌دار در نظر گرفته می‌شود؟ بیمه زنان خانه‌دار الان در چه وضعیتی قرار دارد؟ مرخصی زایمان برای بانوان در چه وضعیتی قرار دارد؟ یا اینکه اصلاً یک‌سری تسهیلات برای زنان خانه‌دار در خیلی از کشورهایی که اصولی را که ما قبول داریم، قبول ندارند، اجرایی می‌شود؛ ما الان کجای این نقشه هستیم و در این مسائل چقدر پیش رفته‌ایم و چرا واقعاً کاری برای این عرصه‌ها و مشکلات انجام نمی‌شود و فقط می‌رویم سراغ مشکلاتی که سروصدا دارند و باعث پر شدن صندوق‌های رأی می‌شوند.
بله، حقیقت این است که اگر قوانینی برای اجرایی شدن سیاست‌های ابلاغی در حوزه خانواده را تصویب کنند شاید نتوانند این‌قدر سروصدا ایجاد کنند که بتوانند صندوق‌های رأی‌شان را پر کنند. سوءاستفاده کردن از زنان جامعه برای رسیدن به اهداف خود، واقعاً امری زشت و زننده‌ای است که متأسفانه اتفاق می‌افتد.
آنا: از این دوگانگی چه کسانی بیشتر استفاده می‌کنند؟ آیا قضیه همان پر کردن صندوق‌های رأی است؟ آیا نباید جلوی این عوام‌فریبی گرفته شده و واقعیت‌ها به مردم نشان داده شود؟
آخوندی: متأسفانه فضایی در جامعه ما ایجاد شده که مردم با انتشار یک کلیپ از سمتی به سمت دیگر حرکت می‌کنند و این وضعیت واقعاً کار را برای کسانی که می‌خواهند دست روی مسائل حقیقی و واقعی بگذارند، سخت می‌کند. یعنی این‌قدر فضای جنجالی، احساسی و سیاسی ایجاد می‌شود که کسانی که می‌خواهند کار کنند تا چند موضوعی که مسائل واقعی خانم‌ها را حل می‌کند را به مطالبه عمومی تبدیل کنند، باید وقت و انرژی‌شان را به بحث بر سر این بگذارند که این قانون حداقل سن ازدواج این مسائل و مشکلات را دارد که جزء واضحات است و مرتب باید این را تکرار کنند و اتفاقات بدی که از آن سو روی می‌دهد را جبران کنند.
توانی که در توجیه طرح اشتباه گذاشته می‌شود اگر سر مسائل حقیقی گذاشته شود و اگر فضای عمومی جامعه این اجازه را به کسانی که واقعاً دنبال حل مشکلات واقعی خانم‌ها هستند، بدهد تا این کار را انجام دهند و با آنها همراه شوند، اتفاقات خوبی می‌تواند رخ دهد؛ ولی متأسفانه فضای مجازی و تعدادی سلبریتی‌ها که به نحوی رهبری فکری جامعه را در دست خودشان گرفته‌اند، آن‌قدر سطح جامعه را پایین آورده‌اند که مردم با یک کلیپ از جهتی به جهت دیگر تغییر موضع داده و اجازه کار به کسانی که واقعاً دنبال حل مسائل هستند نمی‌دهند و متأسفانه این فضای بدی است که حاکم شده.
کاری که باید کرد این است که بتوانیم این فضا را تلطیف کنیم تا اجازه کار کردن و صحبت کردن به کسانی که واقعاً دنبال حل مشکلات هستند داده شود و کسی که به عنوان مخالف طرح افزایش حداقل سن ازدواج صحبت کند، سریعاً جلوی دهانش را نگیرند که نه! تو با ازدواج کودکان موافقی؟! تو خودت حاضر اجازه دهی بچه 11 ساله‌ات ازدواج کند؟! یعنی این‌قدر شروع می‌کنند به انگ زدن و تخریب کردن که اصلاً اجازه صحبت نمی‌دهند، کسانی که خودشان معتقد به آزادی بیان و گفتگو ولی متأسفانه در عمل اتفاق دیگری رخ می‌دهد.
آنا: راهکار شما برای تلطیف این فضا چیست؟
آخوندی: من آن چیزی که وظیفه خودمان به عنوان دانشجو یا کسانی که در این حوزه کار می‌کنند، می‌دانم این است که اولاً در جهت حرکت منفی و مخرب ایجاد شده حرکت نکنیم و در واقع یک خط‌‌شکنی نسبت به مسائل حقیقی حوزه زنان و دختران داشته باشیم و درگیر بازی‌هایی که مدافعان قلابی حقوق زنان ایجاد می‌کنند نشویم و ثمربخش بودنش نیازمند همراهی مسئولان با این جریان است. یعنی اگر می‌بینند که جریانی وجود دارد، دنبال حل مسائل واقعی حوزه زنان است، آن جریان را همراهی کرده، از پیشنهادات و نقدهای سازنده‌ای که دارند، استقبال و استفاده کنند تا فضای کشور را به سمت درست ببریم ولی متأسفانه از سوی مسئولان هم همتی برای این ماجرا وجود ندارد و خودشان دست به دست این رسانه‌ها برای ایجاد این جریان داده‌اند! ولی با این‌حال وظیفه ما این است که مطالبات حقیقی را جایی‌که می‌توانیم با صدای بلندتر فریاد بزنیم تا بتوانیم اکثریت جامعه را با خودمان همراه کنیم تا حداقل کسانی که در رأس کار هستند را مجبور کنیم به شنیدن مطالبات حقیقی حوزه زنان و در آن ارتباط کاری انجام دهند.
در حق فعالان حقیقی حوزه زنان اجحاف شده است!
آخوندی: کسانی که در حوزه زنان به‌صورت حقیقی فعالیت می‌کنند و خودشان را دلسوز این قشر از جامعه می‌دانند، در حقیقت کسانی هستند که به نظرم چه به لحاظ رسانه‌ای و چه به لحاظ حمایتی، در حق آنها اجحاف شده است و در قبالش به آن دو قطبی‌هایی که مطرح شد، دامن زده شده است.
نقطه‌ای که امید است در آینده به آن برسیم این است که دیگر شاهد این دو قطبی‌ها نباشیم و آن کسانی که در جامعه به عنوان حامی حقوق زنان شناخته می‌شوند، کسانی باشند که واقعاً دنبال حمایت از حقوق خانم‌ها هستند و برسیم به روزی که مشکلات و معضلات حقیقی خانم‌ها تبدیل به مطالبات عمومی شده و فکر و ذکر همه محافل باشد که تحقق پیدا کردن‌شان هم قطعاً به این زمینه نیاز دارد.
یعنی لازم است که ابتدا این اتفاق بیفتد و خودِ جامعه زنان به این درک برسند که خودشان چه می‌خواهند و به کجا می‌خواهند برسند و مسائل خودشان را تشخیص دهند و آن را تبدیل کنند به یک مطالبه عمومی که از آن سمت هم افرادی که به اسم اسلام ولی شاید بتوان گفت با تفکر فمینیستی، غربی و ضداسلامی فعالیت می‌کنند و شاید حتی در رده مسئولان ما در حوزه زنان و خانواده هم وجود داشته باشند را مجبور کنند که به سمت مطالبات حقیقی حوزه زنان آمده و مقداری حوزه زنان از این فضای سیاسی خارج شود چرا که این واقعاً بزرگ‌ترین ظلم و اجحاف به زنان کشور است که حوزه و مشکلاتشان دستاویز و بازیچه مقاصد سیاسی شود.
به گفته مقام معظم رهبری قشر زنان جامعه، قشر ارزشمند و اثرگذار جامعه ما هستند و در واقع این کوتاهی در حق زنان جامعه است که از مطالبات، خواسته‌ها و مشکلاتشان سوءاستفاده شود تا عده‌ای دیگر به قدرت و اهداف خودشان برسند. امیدواریم این موضوع از این فضا خارج شود و کسانی به عنوان مدافع حقوق زنان شناخته شوند که واقعاً مدافع حقوق زنان هستند و إن‌شاءالله که زنان جامعه هم بتوانند آن مشکلات و مسائل حقیقی را که دارند، به نقطه‌ای برسند که بتوانیم بگوییم به رفع آنها رسیده‌اند.
انتهای پیام/4115/
انتهای پیام/
