تلنگری به جنبش دانشجویی در آستانه 13 آبان

گروه دانشگاه خبرگزاری آنا؛ مسعود کیخا - خداقوت تشکل‌های دانشجویی، ‌حواستان هست این روزها روز شماست؟ هنوز انقلاب شکل درستی به خود نگرفته بود که طفل نوپای جنبش دانشجویی، انقلاب دوم را رقم زد و تحسین پیرجماران را برانگیخت. سال‌ها گذشت و این طفل نوپا، جوان شد و قرار شد با تدبیر،‌ شجاعت، جسارت، انرژی و انگیزه دانشجویان، جوان بماند؛ اما ظاهراً گرد رخوت بر جسم این جوان پاشیده‌ شده است.

رخوت نه از این باب که تشکل‌های دانشجویی فعالیتی نمی‌کنند،‌ اتفاقاً شاید سال‌هایی را که پشت سر می‌گذاریم پرکارترین ایام تشکل‌های دانشجویی باشد؛ اما انتقاد اصلی اینجاست که جنس برنامه‌ها به سمتی سوق پیدا کرده است که به جذب مخاطب و به تبع آن افزایش سطح آگاهی دانشجویان کمکی نمی‌کند.

13 آبان و 16 آذر روزهای خاص تشکل‌های دانشجویی در کل سال است تا هر حرفی و سخنی و به اصلاح هر آنچه  را در چنته دارند باید رو کنند و برنامه‌هایی برای ارتقای آگاهی دانشجویان، تبیین وظایف و تشریح کارکرد جنبش دانشجویی بپردازند.

امسال هم مانند هر سال چند روز مانده به 13 آبان جویای برنامه‌های تشکل‌های دانشجویی در دانشگاه‌های سراسر کشور به‌‌ویژه دانشگاه‌های بزرگ سطح تهران شدیم؛ اما بسیاری از تشکل‌ها یا برنامه‌ خاصی نداشتند یا در حد یک میزگرد و مناظره روتین به اصطلاح ماجرا را جمع کرده بودند.

میزگرد و مناظره نه‌تنها ایرادی ندارد بلکه شاید با سخنرانان مناسب سخن تأثیرگذاری بیان شود؛ اما بسنده کردن به اینگونه برنامه‌ها و نداشتن فکر و ایده جدید برای برنامه‌های دانشجویی به‌‌ویژه ایام 13 آبان که خاص جنبش دانشجویی است، همان گرد رخوت است.  

برگزاری مراسم‌ پانتومیم و استندآپ شاید کمک چندانی به فضای تشکل‌های دانشجویی نکند. جنبش خسته دانشجویی این روزها نیاز دارند بازتعریف شود و با انرژی جوانانی که رهبر معظم انقلاب بارها به تحسین آنها پرداخته است از فرصت‌های پیش رو استفاده کند تا بازویی برای پیشبرد اهداف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی باشد و در مقاطع حساس بتواند نقش روشن‌گری، افشاگری و مطالبه‌گری خود را به خوبی ایفا کنند. شاید در طی این مسیر جذب دانشجویان به تشکل‌های دانشجویی همراهی مردم با آن نیاز و مفید باشد.

لزوم احیای توان گفتمان‌سازی جنبش دانشجویی

از مشخصه‌های بارز حرکت دانشجویان خط امام در 13 آبان توان گفتمان‌سازی و نقش راهبری یا به قول فرنگی‌ها لیدری و هدایت مردم بود. جنس برنامه‌های تشکل‌های دانشجویی این روزها باعث شده تا آنها به دست خود در حصار دانشگاه محصور شده و بین مردم نفوذ نکنند.

با درایت نسل جوان انقلابی می‌توان امیدوار بود که اعضای تشکل‌ها می‌توانند تلنگری به خود زده و جوال‌دوز را خرج خود کنند و اگر نیاز می‌بینند تکاپو و پشتکار بیشتر برای استفاده از این ظرفیت عظیم صرف کنند.

شاید امروز نیاز باشد جنبش دانشجویی از خود بپرسد؛ چند درصد از دانشجویان، تشکل‌های دانشگاه خود را می‌شناسند و از اهمیت و ضرورت آن آگاهند؟ جنبش دانشجویی چه برنامه‌هایی برای شناخت خود به جامعه دانشگاهی برگزار کرده و تا چه حد موفق بوده است؟ اهالی تشکل‌ها این روزها روز شماست آن را دریابید.    

انتهای پیام/4007/پ