
والدین هلیکوپتری، نودانشجویان را متوقع بار میآورند

فردین علیخواه در گفتگو با خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری آنا گفت: فرزندان عدهای در دانشگاه قبول میشوند و عده ای قبول نمی شوند. روشن است که این اتفاق؛ طبیعی است؛ اما نحوه مواجهه برخی والدین با قبولی فرزندشان در کنکور متفاوت است.
استاد گروه علوم اجتماعی دانشگاه گیلان در ادامه افزود: ابراز خوشحالی و شعف خانوادگی، مهمانی گرفتن، خرید هدیهای برای فرزند، ازجمله اقداماتی است که معمولاً والدین برای قبولی فرزندشان در کنکور انجام میدهند. البته والدین اندکی که هیچ واکنشی از خود نشان نمیدهند هم وجود دارند چون اساساً نمیدانند که برای موفقیتهای حتی کوچکِ فرزندشان باید خوشحالیشان را در مقابل او ابراز کنند تا او خوشحال شود.
وی در ادامه اظهار کرد: دهه شصتیها از این نوع واکنشها خاطرات بسیاری دارند. ولی رویۀ غلطی که طی سالهای اخیر از طرف برخی از والدینِ خوشحال در حال گسترش است، خرید جایزههای آنچنانی برای فرزندشان است که برای نمونه میتوان به خرید ماشین صفر، کاشانه و در مواردی هم خرید تجهیزات تفریحی و سرگرمی به مبلغ ۵۰تا ۱۰۰ میلیون تومان اشاره کرد.
علیخواه در ادامه تصریح کرد: نکته قابلتأمل آنکه چنین انتظاری بهتدریج در برخی از نوجوانان هم ایجادشده است که در صورت قبولی در کنکور، والدین باید با خرید جایزههای گرانقیمتی مانند ماشین، آنان را «سورپرایز» کنند؛ اما پرسش اینجا است که آیا فرزندان ما نباید توجیه و قانع شوند که قبولی در کنکور یا هر موفقیت شخصی دیگری، چیدمان جورچین به نام آینده (خودشان) است که آنان با دست خودشان در حال تکمیل آن هستند؟ آیا آنان نباید اقناع شوند که قبولی در کنکور، نه خدمت به والدین؛ بلکه خدمت به خودشان و نگارش دفتر آینده با دست خودشان است؟ آیا تعیین جایزه برای هر نوع فعالیتی، آنهم به شکلی که بیان شد، لزوماً به نفع فرزندان خواهد بود؟
استاد گروه علوم اجتماعی دانشگاه گیلان در ادامه اضافه کرد: آنچه اتفاق میافتد نشانهای از تغییر اجتماعی وسیعتری است که مدتهاست در ایران شروعشده است. متأسفانه با نوع جدیدی از «والدین هلیکوپتری» مواجه هستیم که مدام بالای سر فرزندانشان پرواز میکنند و مراقب آنان هستند تا اگر احیاناً به چیزی نیاز داشتند فوراً در اختیار آنان قرار دهند تا مبادا اندکی دچار سختی شوند. این والدین تقریباً هیچ مسئولیتی را به فرزندانشان نمیسپارند. البته ناگفته نماند که بسیاری از این والدین، نوجوانی یا جوانی خود را در دهه ۶۰ یعنی دهه جنگ، تنگدستی و احساس محرومیت عمیق گذراندهاند. لذا معتقدند که خودشان سختیکشیدهاند و نمیخواهند فرزندانشان در سختی باشند. نتیجه آنکه این روزها با نوجوانان یا جوانانی مواجه هستیم که کوچکترین کارها را نمیتوانند بهتنهایی انجام دهند و در مواجهه با هر مشکل کوچک و بزرگی؛ در بالای سرشان به دنبال هلیکوپتر میگردند. این روزها فرزندان ما استقلال، خوداتکائی و مسئولیتپذیری را بهخوبی یاد نمیگیرند.
وی در ادامه تصریح کرد: سایت مشهور «بیزنس انسایدر» در سال ۲۰۱۷ نام ثروتمندان و کارآفرینانی را منتشر کرد که از ثروت افسانهای خود چیزی برای فرزندانشان در نظر نگرفته یا درصد بسیار ناچیزی از آن را برای فرزندانشان به ارث گذاشتهاند. در بین این ۱۲ نفر دو نام بسیار مشهور هم وجود دارد، بیل گیتس، مؤسس شرکت معروف ماکروسافت با ۸۹ میلیارد دلار و مارک زاکربرگ، مالک شبکه اجتماعی فیسبوک با ۷۴ میلیارد دلار ثروت. بیل گیتس در مصاحبهای بیان داشت که مطمئن است که چنین کاری به نفع فرزندانش خواهد بود. آنان باید با نبوغ و استعداد خودشان ثروتاندوزی کنند.
علیخواه در پایان افزود: عنوان این مطلب حکایت یکی از قبولشدگان در کنکور است. او به هنگام تکمیل برگههای ثبتنام در دانشگاه متوجه میشود که خودکار به همراه ندارد. با «بابا» که در ساختمان دیگری حضور دارد تماس میگیرد و میگوید: بابا؛ من خودکار میخوام! بابا که از نوع والدین هلی کوپتری است فوراً برای او خودکار میآورد.
انتهای پیام/4087
انتهای پیام/ ۴۰۸۷
انتهای پیام/