عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی مطرح کرد:
شکل‌گیری رقابت‌های ناسالم، آموزش عالی را تبدیل به کوهی عقیم می‌کند
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی گفت: شکل‌گیری رقابت‌های ناسالم و از بین رفتن زمینه‌های مناسب رشد علم نظام آموزش عالی را تبدیل به کوهی عقیم می‌کند که امکان بازگرداندن صدای تولید شده توسط استاد را ندارد، کوه عقیمی که یا آن را بر نمی‌گرداند و یا آن را با اختلال همراه می‌کند.
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا از پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، دکتر حسن محدثی در نشست «زیست فرهنگی استادان» به دیالکتیکی اشاره کرد که دانشگاه در میانۀ آن قرار گرفته است و افزود: دانشگاه در میانه‌ای از زیبایی‌ها و از بین رفتن زیبایی‌ها قرار دارد. دانشگاه در آستانگی ایجاد تجربه‌های ناب و از دست دادن آنها معلق و در نتیجه وضعیت آن وضعیت مبهم است.
وی با بیان اینکه دانشگاه برای استاد عرصۀ کشف و خلق مفاهیم تازه است، یادآور شد: بنابراین، استاد دانشگاه لحظه مکاشفه را تجربه می‌کند. چنین تجربه‌ای برای او انگیزه متعهد بودن به موقعیت استادی را ایجاد می‌کند. بر این اساس، لحظه استادی لحظه ناب کشف مفاهیم، تعریف خود، خارج شدن از زندگی روزمره و لحظه اجرای عمل فهم است. استادی یک اجراست که بر اساس آن دنیاهای جدید در قالب مفاهیم جدید خلق می‌شوند و در مرتبه بعد استاد امکان تجربه انتقال آنها را پیدا می‌کند.
محدثی افزود: کشف و انتقال دو اجرایی هستند که توسط استاد صورت می‌گیرد و این زیبایی است که بر پایۀ آن استاد به سمت وجود خود متمایل می‌شود و جهان دانش را تجربه می‌کند. استاد راه ورود به جهان دانش را در دو مقوله کشف و انتقال مفهوم تجربه می‌کند. اما چیزی که برای اجرای عمل استادی لازم است ساز و کار دیدن و شنیدن استاد است و این نقطه‌ای است که نیروهای مختلفی وارد می‌شوند.
وی در ادامه این نشست تاکید کرد: نیروهای مختلف وارد می‌شوند تا چگونه دیده شدن و شنیده شنیدن استاد را تعیین کنند. چنین فرایندی سبب می‌شود تا دیده و شنیده شدن استاد از یک حق به یک امتیاز تبدیل شود. در نتیجه، سنخ شناخت استاد دچار گسست می‌شود.
محدثی با بیان اینکه در جامعه، سنخ استادی در مقامی فرهیخته تعریف می‌شود که از بسیاری از هنجارهای اجتماعی دوری می‌کند، او را فردی قابل اطمینان دانست و اظهار کرد: آنچه در واقع رخ می‌دهد ایجاد تجربه مقام استادی در سطحی نازل‌تر و کم کیفیت‌تر از آن چیزی است که سنخ استادی آن را نشان می‌دهد. استاد بین جایگاه خود در واقعیت و آنچه جامعه از او به عنوان سنخ استادی می‌شناسد فاصله معرفت شناختی پیدا می‌کند. بنابراین، اولین چیزی که درباره زیبایی تجربه موقعیت استادی در مقام کشف و انتقال رخ می‌دهد فاصله‌ای است که استاد بین واقعیت مقام خود و آنچه در سنخ استادی در جامعه تصور می‌شود دریافت می‌کند.
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی در پایان لحظه غرق‌شدن زیبایی کشف و انتقال مفاهیم در دانشگاه را تعریف و بیان کرد: وضعیتی است که نیروهای مختلف امکان دیده و شنیده شدن استاد را مختل می‌کنند. یکی از آنها اساتید به‌مثابه اختاپوس‌های دانشگاهی با نفوذهای حداکثری هستند که عرصه ظهور و حرکت‌های علمی ایجاد شده توسط حضور اساتید خلاق و پویا از بین می‌برند.
انتهای پیام/
