داریوش اسدزاده تماشاخانه تهران را روایت کرد

داریوش اسدزاده در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا گفت: «زندگی من در تئاتر و کتاب گذشته است. از قبل از انقلاب نمایشنامه نوشتم، مقاله نوشتم و... بعد از انقلاب هم که به ایران آمدم، کتابی نوشتم با نام «سیری در تاریخ تیاتر ایران؛ قبل از اسلام تا سال 1357 شمسی». دومین کتابم هم «برگ‌های خواندنی» بود که راجع به تاریخ است.»

وی با اشاره به این کتاب خاطرنشان کرد: « «تماشاخانه تهران» راوی حوادثی است پیرامون پایه‌گذاری تئاتر برای اولین بار در تهران و دائمی شدن آن. در سال 1200 تماشاخانه تهران افتتاح می شود و من تاریخچه این تماشاخانه را از سال 20 تا 55 نوشته ام.»

وی گفت: «من در این تماشاخانه کار کردم، مدتی مدیریت اش را به عهده داشتم و طی این سی سال، اتفاقات مربوط به گذشته آن را از زبان هنرمندان قدیمی‌تر شنیده و جمع آوری کرده‌ام که در این کتاب آمده است.»

وی ضمن بیان این مطلب که این کتاب در واقع تاریخچه اولین تماشاخانه دائمی در ایران است، درباره شرایط تئاتر ایران اظهار داشت: «در هر دوره‌ای از زمان، تئاتر در کشور ما ویژگی‌های خاص خودش را داشته بنابراین نمی توان مثلا تئاتر سال 1320 را با سال 1340 و حالا 1394 مقایسه کرد.»

اسدزاده افزود: «همه‌چیز متفاوت شده است؛ بازیگران، کارگردانان، نمایشنامه‌نویسان و ... بنابراین برای فعالان امروز تئاتر ایران، خوب است که از تاریخ تئاتر کشورشان بخوانند و بیشتر بدانند.»

کتاب «تماشاخانه تهران به روایت داریوش اسدزاده» جلد دهم از مجموعه «تئاتر ایران در گذر زمان» است که به‌قلم غلامحسین دولت‌آبادی و اعظم کیان‌افراز منتشر شده است.