بزرگ‌ترین شهاب‌سنگ‌های روی زمین + تصاویر

هانا حیدری، گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، اغلب وقتی سنگی از سمت فضا به سوی زمین پرتاب می‌شود، قبل از این رسیدن به سیاره ما در اتمسفر می‌سوزد. به آن دسته از سنگ‌هایی که تبخیر می‌شوند شهاب یا ستاره دنباله‌دار گفته می‌شود. تعداد اندکی از این سنگ‌های خوش شانس که سفر به زمین را با موفقیت پشت سر می‌گذارند به عنوان شهاب‌سنگ شناخته می‌شوند. وقتی که این شهاب‌سنگ‌ها روی سطح زمین قرار می‌گیرند قادرند به عنوان یک سنگ واحد، به جز اندکی تغییر به دلیل فرسایش، برای هزاران سال دوام بیاورند.

ستارک‌ها بسیار بزرگ‌تر از شهاب‌سنگ‌ها هستند، مانند ستارکی که 63 میلیون سال پیش نسل دایناسورها را از روی زمین محو کرد و ستارک «2012 DA14» که در سال 2013 با فاصله اندکی از کنار زمین عبور کرد.

در اینجا به معرفی تعدادی از بزرگ‌ترین سنگ‌های فضایی می‌پردازیم که تا کنون به سیاره ما اصاب کرده‌اند:

Willamette

ویلامیت «Willamette» با طول 7/8متر مربع و وزن 15/5 تن، بزرگ‌ترین شهاب‌سنگی است که تاکنون در ایالات متحده کشف شده است. شهاب‌سنگ ویلامیت متشکل از آهن و نیکل است و در سال 1906 توسط موزه تاریخ طبیعی آمریکا در شهر نیویورک یافت شد.

این شهاب‌سنگ ماجرای جالبی هم دارد چراکه ویلامیت توسط «الیس هیوز» در سال 1902 کشف شد. وی که تشخیص داد ویلامیت چیزی بیشتر از یک قطعه سنگ است سه ماه تمام زمان صرف کرد تا آن را سه چهارم مایل از زمینی که متعلق به کمپانی آهن و فولاد بود دور کند اما دستگیر شد.

عکس بالا در سال 1911 در موزه تاریخ طبیعی آمریکا در شهر نیویورک گرفته شده است.

Mbozi​

«Mbozi» در دهه 1930 در تانزانیا کشف شد. تخمین زده می‌شود که وزن این شهاب سنگ سه متری 25 تن یا دو برابر وزن ویلامیت باشد. «Mbozi» زمانی حکم سنگ مقدس را برای مردم تانزانیا داشت و آن را «kimondo» می‌نامیدند.

هیچ چاله‌‌ای در اطرف Mbozi پیدا نشده است که بدین معناست این شهاب‌سنگ در هنگام اصابت به زمین مانند یک تخته سنگ غلتیده است. وقتی Mbozi برای اولین بار کشف شد عملا در خاک دفن شده بود بنابراین اهالی شروع به حفر خندقی در اطرافش کردند و تنها ستونی از خاک را زیر آن به جا گذاشتند که بعدها به یک پاسنگ تبدیل شد.

Cape York

سومین شهاب‌سنگ بزرگ تاریخ، شهاب‌سنگ «کیپ یورک»، نزدیک به 10 هزار سال پیش به زمین اصابت کرده است. شهاب‌سنگ کیپ یورک یا «Agpalilik» با وزن 20 تن در سال 1993 در گرینلند کشف شد.

این شهاب‌سنگ مدت زمان طولانی را روی زمین سر کرده است، سرخپوستان اینویت که در نزدیکی این شهاب‌سنگ زندگی می‌کردند از قطعات دیگر به عنوان منبع فلزی برای ابزارآلات و شکار استفاده می‌کردند.

در حال حاضر شهاب‌سنگ کیپ یورک در موزه زمین‌شناسی دانشگاه کپنهاک در دانمارک به نمایش گذاشته شده است.

Bacubirito

شهاب‌سنگ «Bacubirito» بزرگ‌ترین شهاب سنگی است که تاکنون در مکزیک پیدا شده است و تقریبا هم‌وزن شهاب‌سنگ «کیپ یورک» است.

شهاب‌سنگ «Bacubirito» در سال 1863 توسط «گیلبرت الیس بیلی»، زمین‌شناس روستای رنچیتو در نزدیکی شهر سینالوآ د لیوا کشف شد. وی از طرف مجله شیکاگو به آمریکای مرکزی و جنوبی فرستاده شده بود تا با کمک مردم محلی پروژه حفاری این شهاب سنگ را آغاز کند.

«Bacubirito»، یک شهاب‌سنگ آهنی است که 20 تن وزن، 4/25 متر طول، 2 متر عرض و 1/75 متر ارتفاع دارد. این شهاب‌سنگ در حال حاضر در مرکز «د سینسیاس د سینالوآ» به نمایش گذاشته شده است.

El Chaco

«ال چاکو» دومین شهاب‌سنگ بزرگ روی زمین است که وزنی دو برابر وزن «Bacubirito» دارد. به علاوه تنها تکه‌ای از شهاب‌سنگ اصلی است. گروهی از شهاب‌سنگ‌ها به نام «کامپو دل سیلو» مسئولیت چاله 60 کیلومتر مربعی با همین نام را در آرژانتین بر عهده دارند.

یکی از قطعات، ال چاکو، با وزن 37 تن دومین شهاب‌سنگ سنگین روی زمین است. این شهاب‌سنگ در سال 1969 در حالی که پنج متر زیر خاک قرار داشت توسط یک فلزیاب پیدا شد، ولواینکه چاله‌های اطراف آن برای مردم محلی شناخته شده بود. در سال 1990 رابرت هاگ، شکارچی شهاب‌سنگ، نقشه دزدیدن ال چاکو را در سر داشت اما توسط یک افسر پلیس آرژانتینی دستگیر شد.

در سال 2016 یک قطعه دیگر از زیرخاک بیرون کشیده شد که تصور می‌شود عضوی از همان باران شهاب‌سنگی باشد که «ال چاکو» به آن تعلق دارد.

Hoba

اما بزرگ‌ترین شهاب‌سنگ روی زمین هیولایی است به نام «هوبا». این شهاب سنگ در نامبیا قرار دارد و هرگز جابه‌جا نشده است.

وزن «هوبا» 60 تن است که تقریبا دو برابر وزن نزدیک‌ترین رقیب خود، ال چاکو، است. این امر هوبا را بزرگ‌ترین قطعه آهنی می‌کند که به طور طبیعی روی سطح زمین قرار دارد. گمان زده می‌شود هوبا 80 هزار سال پیش به زمین اصابت کرده و از آن زمان به دلیل اندازه بسیار بزرگش هرگز جابه‌جا نشده است. این شهاب‌سنگ غول آسا در 6/5 متر مربع روی سطح زمین جا خوش کرده است.

همچنین این شهاب‌سنگ هرگز نیازی به حفاری هم نداشته است، یک نظریه بیان می‌کند که برخلاف اغلب شهاب‌سنگ‌ها که پس از اصابت به زمین زیر خاک مدفون می‌شوند، شکل خاص هوبا موجب شده است تا در امتداد سطح زمین حرکت کند.

منبع: sciencealert