بیشتر ستارگان در سامانه‌های دوتایی قرار دارند!

به گزارش خبرگزاری آنا، ستارگان یکی از زیباترین پدیده‌های آسمانی هستند که در دل کهکشان‌ها می‌درخشند. هر ستاره داستان منحصر‌به‌فرد خود را دارد. برخی از آنها در مراحل ابتدایی تولد خود به سر می‌برند، در حالی که برخی دیگر به مراحل پایانی چرخه حیات خود نزدیک می‌شوند. 

خورشید تنها ستاره منظومه شمسی است، به همین دلیل تصور عمومی این است که هر ستاره‌ای که می‌بینیم، مانند خورشید یک ستاره منفرد است، اما این تصور ازقضا صحیح نیست! واقعیت این است که بیشتر ستارگان در کیهان بخشی از سامانه‌های دوتایی (Binary Systems) یا چندتایی هستند، به این معنی که دو یا چند ستاره که به دور یکدیگر می‌چرخند. پژوهش‌ها نشان داده که بیش از ۵۰ درصد ستارگانی از نوع خورشید و بیش از ۸۰ درصد ستارگان پرجرم‌تر در چنین سامانه‌هایی طبقه‌بندی می‌شوند! این امر بدین معناست که فرم ستاره‌ای همچون خورشید در گستره کیهان بیش از اینکه مدلی رایج باشد، آن را باید در گروه اقلیت قرار داد.

بیشتر بخوانید

حقایق نجومی ۲۶؛

در جست‌وجوی سیاره نهمِ منظومه شمسی

شکل‌گیری حیات در سیارات ناشناخته

چرا کهکشان راه شیری را می‌ببینیم وقتی داخلش هستیم؟! +فیلم

سامانه‌های دوتایی به ما کمک می‌کنند بتوانیم به برخی از بنیادی‌ترین پرسش‌های کیهانی پاسخ دهیم.منجمان به لطف این سامانه‌ها توانسته‌اند جرم ستارگان را محاسبه کنند، تکامل آنها را بهتر درک کنند و حتی پدیده‌هایی مانند ابرنواختر‌ یا سیاه‌چاله‌ها را بررسی کنند. وقتی دو ستاره در سامانه‌ای دوتایی به دور یکدیگر بچرخند، گاهی یکی از آنها از مقابل دیگری عبور می‌کند و نور سامانه به طور موقت کاهش می‌یابد. این تغییرات نوری، دانشمندان را قادر ساخته تا اولاً بسیاری از این سامانه‌ها را کشف کنند و ثانیاً درباره ویژگی‌های آنها بیشتر بیاموزند.

با این حال شاید این پرسش پیش آید که چرا این سامانه‌ها تا این حد رایج هستند؟ ستارگان به طور طبیعی در ابر‌های مولکولی متولد می‌شوند، جایی که تعاملات گرانشی پیچیده اغلب رخ می‌دهد. این تعاملات باعث می‌شود که ستارگان معمولاً به صورت جفت یا گروه‌هایی متشکل از چندین عضو تشکیل شوند. 

با وجود تمام جذابیت این اجرام، همچنان پرسش‌هایی بی‌پاسخ مانده است. برای مثال چرا برخی از سامانه‌های دوتایی پایدارترند؟ چه عواملی تعیین می‌کنند که یک سامانه دوتایی به یک ابرنواختر تبدیل شود یا یک سیاه‌چاله؟ اینها سؤالاتی هستند که پژوهشگران امیدوارند در سال‌های آینده با کمک فناوری‌های پیشرفته پاسخ دهند.