چرا بی‌اختیار به شعله آتش خیره می‌شویم؟
در عصر مدرن با وجود پیشرفت‌های تکنولوژیکی، جذابیت آتش همچنان قوی است. خیره شدن به آتش، چه در شومینه، کمپ، یا حتی به شعله‌ای کوچک در یک شمع، جذابیتی دارد که فراتر از فرهنگ‌ها، زمان‌ها و مکان‌ها است.
به گزارش خبرگزاری آنا، مطالعات نشان می‌دهند که ارتباط انسان با آتش ریشه‌ای عمیق در تاریخ تکاملی ما دارد. طبق این تحقیقات، آتش برای اجداد ما نه تنها یک ابزار بلکه نشانه‌ای از امنیت و بقای زندگی بوده است.
یک فرضیه این است که انسان‌ها با غریزه‌ای برای یادگیری تولید و کنترل آتش به دنیا می‌آیند. پروفسور دنیل فسِلر، استاد انسان‌شناسی در دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس در این باره می‌گوید: «اگر ۱۰ هزار، ۵۰ هزار یا ۱۰۰ هزار سال پیش متولد شده بودید، برای بقا نیاز به آتش داشتید و مجبور بودید یاد بگیرید که چگونه آن را کنترل کنید».
از دیدگاه عصب‌شناسی، مغز ما به گونه‌ای طراحی شده که به محرک‌هایی که آتش فراهم می‌کند واکنش نشان دهد. مشاهده شعله‌های آتش، آمیگدال یا همان مرکز احساسات مغز را فعال می‌کند و باعث تقویت احساسات می‌شود.
مطالعات نشان داده‌اند که مشاهده شعله‌های آتش می‌تواند باعث آرامش، کاهش استرس و کاهش فشار خون، ضربان قلب و سطح کورتیزول (هورمون استرس) شود. به همین دلیل، آتش به ایجاد حس آرامش کمک می‌کند.
آتش با شعله‌های رقصان، صدای خش‌خش چوب و درخشش ذغال‌هایش تأثیری تقریباً هیپنوتیزمی دارد که می‌تواند توجه ما را جلب کرده و پاسخ‌های حسی و احساسی ایجاد کند.
این جذابیت آتش با تاریخ، روان‌شناسی و فرهنگ بشر درهم تنیده شده و به شکلی عمیق بر ما تأثیر گذاشته است. شاید هنگام خیره شدن به آتش در یک کمپینگ یا در کنار شومینه به همه این معانی فکر نکنیم، اما آتش همچنان ما را به تفکر و آرامش دعوت می‌کند.
انتهای پیام/
