تجزیه یک شبه PET؛
آنا گزارش می‌دهد؛
رویا فروشی به سبک استارلینک!/ آیا استفاده عمومی از اینترنت ماهواره‌ای منطقی است؟
این روزها که تبلیغات اینترنت ماهواره‌ای استارلینک در شبکه‌های مجازی در حال دست به دست شدن است؛ پاسخ به این سوال که استفاده عمومی از اینترنت ماهواره‌ای تا چه اندازه واقعی و عملیاتی است، بیش از همیشه می‌تواند مفید باشد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، این روزها تبلیغات استارلینک با وعده دسترسی آسان به اینترنت ماهواره‌ای و دور زدن محدودیت‌ها، بسیاری از کاربران را به خود جذب کرده است به طوری که حاضرند هزینه‌های هنگفت این ارتباطات را به جان بخرند؛ اما استفاده عمومی از اینترنت ماهواره‌ای تا چه اندازه قابلیت عملیاتی شدن دارد؟
کارشناسان معتقدند که این جذابیت، در واقع تله‌ای پیچیده است که به دلایل مختلف از جمله مشکلات قانونی، هزینه‌های بالا و محدودیت‌های فنی، نمی‌تواند به راحتی محقق شود. بسیاری از مردم بدون توجه به این موانع، به امید تجربه اینترنت پرسرعت و بدون محدودیت، به سمت این سرویس سوق داده می‌شوند، در حالی که واقعیت استفاده از آن در ایران پیچیده‌تر از آن چیزی است که در تبلیغات نشان داده می‌شود.
اینترنت ماهواره‌ای چیست؟
اینترنت ماهواره‌ای نوعی فناوری ارتباطی است که برای ارائه خدمات اینترنتی از ماهواره‌های مدار زمین استفاده می‌کند. برخلاف اینترنت‌های سنتی که به زیرساخت‌های زمینی مانند کابل‌های فیبر نوری یا DSL نیاز دارند، اینترنت ماهواره‌ای از طریق سیگنال‌هایی که بین یک ماهواره در فضا و یک دیش دریافت‌کننده در محل کاربر رد و بدل می‌شود، ارتباط برقرار می‌کند.
این فناوری برای مناطق دورافتاده یا مکان‌هایی که دسترسی به زیرساخت‌های زمینی دشوار یا غیرممکن است، بسیار مفید است. ماهواره‌های مورد استفاده در این سیستم معمولاً در مدار زمین قرار دارند و می‌توانند سیگنال‌های اینترنت را به هر نقطه از جهان ارسال کنند. کاربران نیاز به تجهیزات خاصی مانند دیش ماهواره‌ای و مودم دارند تا بتوانند به این سرویس متصل شوند.
سهم کمتر از ۱ درصدی اینترنت ماهواره‌ای از سبد مصرفی جهان
اینترنت ماهواره‌ای با هدف فراهم کردن دسترسی به اینترنت در مناطق دورافتاده و محروم که به زیرساخت‌های سنتی ارتباطی مانند کابل‌های فیبر نوری یا DSL دسترسی ندارند، ایجاد شد. با این وجود استارلینک با تبلیغات گسترده قصد دارد یک شبکه جهانی از اینترنت ماهواره‌ای ایجاد کند تا همه مردم بتوانند از آن استفاده کنند.
این ادعا درحالی مطرح می‌شود که اکنون درصد زیادی از مردم جهان به اینترنت ماهواره‌ای دسترسی ندارند. تخمین‌ها نشان می‌دهند که کمتر از ۱ درصد از جمعیت جهان از اینترنت ماهواره‌ای استفاده می‌کنند. این سرویس به‌طور گسترده در دسترس نیست و بیشتر در مناطق دورافتاده یا مناطقی که زیرساخت‌های اینترنتی سنتی مانند کابل و فیبر نوری وجود ندارد، استفاده می‌شود.
چرا استفاده عمومی از اینترنت ماهواره‌ای منطقی نیست؟
استفاده عمومی از اینترنت ماهواره‌ای با چالش‌هایی همراه است که آن را در مقایسه با سایر گزینه‌های موجود کمتر عملیاتی می‌کند. یکی از اصلی‌ترین مشکلات هزینه بالای تجهیزات و اشتراک ماهانه آن است. برای استفاده از این نوع اینترنت، کاربران نیاز به تجهیزات خاصی مانند دیش‌های ماهواره‌ای دارند که هزینه‌بر است و برای بسیاری از افراد عادی مقرون‌به‌صرفه نیست. همچنین هزینه اشتراک ماهانه این خدمات نیز نسبت به گزینه‌های زمینی مانند فیبر نوری یا اینترنت همراه بیشتر است.
اینترنت ماهواره‌ای معمولاً با محدودیت‌های پهنای باند و تأخیر مواجه است
از سوی دیگر، اینترنت ماهواره‌ای معمولاً با محدودیت‌های پهنای باند و تأخیر مواجه است. به دلیل فاصله زیاد ماهوارهها از سطح زمین، سیگنال‌ها زمان بیشتری برای رسیدن به کاربر می‌برند که این مسئله باعث افزایش تأخیر می‌شود. این تأخیر برای کاربردهای حساس مانند بازی‌های آنلاین یا تماس‌های ویدیویی مشکل‌ساز است. همچنین، وقتی تعداد زیادی از افراد از یک سرویس اینترنت ماهواره‌ای استفاده کنند، کیفیت و سرعت سرویس می‌تواند به شدت کاهش یابد، چرا که ظرفیت ماهوارهها محدود است.
هزینه اشتراک ماهانه خدمات اینترنت ماهواره‌ای نسبت به گزینه‌های زمینی مانند فیبر نوری یا اینترنت همراه بیشتر است
اینترنت ماهواره‌ای به شرایط جوی نیز حساس است. باران، برف یا طوفان می‌توانند سیگنال‌ها را مختل کنند و باعث افت سرعت یا قطع موقت اینترنت شوند. از سوی دیگر، در بسیاری از مناطق جهان، زیرساخت‌های اینترنت زمینی به اندازه کافی پیشرفته و در دسترس هستند و در مقایسه با اینترنت ماهواره‌ای گزینه‌ای ارزان‌تر و با کیفیت بالاتر محسوب می‌شوند. این مسئله انتخاب اینترنت ماهواره‌ای را به‌ویژه در مناطق شهری کمتر منطقی می‌کند.
در نهایت، مشکلات قانونی و نظارتی نیز می‌توانند مانعی برای توسعه و استفاده از اینترنت ماهواره‌ای باشند. در برخی کشورها، محدودیت‌های قانونی وجود دارد که ارائه این خدمات را دشوار می‌سازد. از آنجایی که اینترنت ماهواره در ایران نیز بدون مجوز قانونی فعالیت می‌کند، هیچ ضمانت قانونی برای ارائه خدمات پر سرعت توسط شرکت‌های ارائه کننده وجود ندارد. در نتیجه، اینترنت ماهواره‌ای بیشتر برای مناطق دورافتاده و مناطقی که زیرساخت‌های اینترنتی ضعیف دارند مناسب است، نه به عنوان گزینه‌ای عمومی برای استفاده روزمره در سراسر جهان.
انتهای پیام/
برای نخستین بار :
