شناسایی فرصت قانونی برای تأمین زیرساخت‌های پارک‌های فناوری توسط پارک فناوری پردیس

به گزارش خبرگزاری علم وفناوری آنا، مهدی صفاری‌نیا؛ رئیس پارک فناوری پردیس در نشست قانون‌گذاری اینوتکس که توسط مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی برگزار شد، با اشاره به تجربه قانون گذاری دانش‌بنیان در پارک فناوری پردیس گفت: قانون مالیات بر ارزش افزوده شرکت های دانش بنیان، جزو تجربه‌های مستقیم پارک فناوری پردیس در حوزه قانون گذاری بود که بر اساس تجربیات پارک و همکاری با شرکت های عضو به نتیجه رسید.

وی افزود: یکی از مشکلاتی که در پارک های علم و فناوری خصوصاً پارک های بزرگ در کشور وجود دارد، تأمین زیرساخت های شهری پارک و فضاهای فناوری از جمله آب، برق و گاز و فضای سبز است. به گونه ای که تأمین این زیرساخت ها، مقدمه حضور و فعالیت شرکت های دانش بنیان در پارک ها است.

صفاری نیا گفت: از سوی دیگر بودجه کل پارک های علم و فناوری کشور، کمتر از بودجه تنها یکی از دانشگاه های بزرگ تهران است و تأمین هزینه برای ایجاد زیرساخت های لازم از مشکلاتی است که پارک ها با آن مواجه هستند. از سویی شهرداری ها نیز خدماتی به پارک های بزرگ ارائه نمی کنند و حل مشکلات زیرساختی بر عهده خود پارک ها هستند.

رئیس پارک فناوری پردیس در ادامه با اشاره به ظرفیت قانونی موجود در قانون مالیات بر ارزش افزوده گفت: در قانون مالیات بر ارزش افزوده یک سوم از این مالیات سهم شهرداری ها برای توسعه زیرساخت های شهری تکلیف شده است. بنا به پیشنهادهایی که توسط پارک فناوری پردیس مطرح شد، بررسی امکان استفاده از این ظرفیت قانونی در پارک های علم و فناوری مورد بررسی قرار گرفت تا سهم یک سومی مالیات بر ارزش افزوده شرکت های عضو پارک هر پارک فناوری، صرف زیرساخت های همان پارک شود.

وی افزود: شناسایی این فرصت قانونی را در سال ۱۳۹۶ برای تأمین زیرساخت‌های پارک‌های فناوری بزرگ آغاز کردیم تا ۳ درصد از ۹ درصد مالیات ارزش افزوده سهم شهرداری‌ها را به دلیل عدم ارائه خدمات از شهرداری‌ها دریافت کنیم.

رئیس پارک فناوری پردیس اضافه کرد: طی این برنامه، عوارض مالیات ارزش افزوده باید به پارک فناوری مستقل پرداخت شود و در پارک‌ها نیز هزینه فقط در بخش زیرساخت‌ها انجام می‌شود و هزینه‌ای به دولت و شهرداری‌ها تحمیل نمی‌شود. با این کار مدیریت پارک‌های بزرگ انگیزه پیدا می‌کنند تا فروش شرکت های عضو خود را بیشتر و مالیات بیشتری نیز سهم پارک‌ها شود. لذا انگیزه برای تجاری سازی دستاوردهای پژوهشی و فناوری در پارک ها و کشور بالاتر می رود.

صفاری نیا تصریح کرد: این ایده را در آذر ماه ۹۶ مطرح کردیم و طی ۴ سال با نمایندگان مجلس، کمیسیون اقتصادی، دولت، شورای نگهبان و غیره نشست‌های متعدد برگزار و پس از تببین موارد، بند قانونی مدنظر در قالب تبصره 7 بند «ب» ماده 39 قانون مالیات بر ارزش افزوده در سال 1400 به تصویب رسید.

صفاری نیا در پایان گفت: در سال ۱۴۰۲ اولین واریزی بر اساس این قانون انجام شد؛ به صورتی که در سال ۱۴۰۲ مبلغ بودجه کل پارک ها ۱ هزار و ۳۴۰ میلیارد تومان بود و سهم مالیات بر ارزش افزوده پارک‌ها به ۴۴۰ میلیارد تومان رسید که این مبلغ برای توسعه زیرساخت های پارک های فناوری هزینه گردید. این عدد قطعا برای سالهای آتی افزایش زیادی خواهد داشت و مهمترین تامین مالی پارک‌های علم و فناوری کشور محسوب می شود.