محققان استرالیایی ادعا کردند:
فرسنگ‌ها از تراشه مغزی نورالینک جلوتر هستیم!
کاشت تراشه مغزی نورالینک در ماه گذشته بسیار خبرساز شد، اما محققان بسیاری، از جمله پژوهشگران استرالیایی، نسبت به نوآورانه بودن آن اعتراض کردند و مدعی شدند که پروژه‌های علمی مشابهی دارند که قدیمی‌تر، ایمن‌تر و دارای پیچیدگی‌های بیشتری هستند.
خبرگزاری علم و فناوری آنا؛ پژوهشگران دانشگاه سیدنی ادعا کرده‌اند که در مقایسه با آنچه که ایلان ماسک به عنوان تراشه مغزی طراحی کرده است پروژه‌هایی بسیار پیچیده‌تر و ایمن‌تر دارند.
پیشرفت‌های علوم اعصاب در استرالیا برای افرادی که به دلایل فیزیکی یا آسیب به نورون‌های عصبی-حرکتی نمی‌توانند با جهان تعامل داشته باشند بسیار امیدوارکننده است. محققان دانشگاه سیدنی استرالیا در خط مقدم پیشرفت‌های فناوری عصبی و فناوری رابط مغز و کامپیوتر (BCI) قرار دارند. فناوری رابط مغز و کامپیوتر در فیلم‌های علمی-تخیلی مانند آواتار و ماتریکس به تصویر کشیده شده است، اما در دنیای واقعی از این فناوری برای کمک به ارتباطات افراد فلج، مطالعه خواب و رویا و کنترل ربات‌ها استفاده می‌شود.
نگرانی از نقض حریم خصوصی توسط تراشه نورالینک
ماه گذشته ایلان ماسک، کارآفرین و مالک شرکت نورالینک با کاشت نخستین تراشه رایانه‌ای در مغز انسان خبرساز شد و گرچه این اقدام، هدفی انسان‌دوستانه را دنبال می‌کند، اما، اما نگرانی‌هایی را در مورد حریم خصوصی مغز، خطر هک کردن افکار و سایر ریسک‌های احتمالی نیز برانگیخته است، ضمن آنکه چندین محقق، از جمله محققان استرالیایی ادعا کرده‌اند که ایلان ماسک نوآوری نداشته و این اقدام درگذشته نیز انجام شده است.
عینک واقعیت‌افزوده و کنترل سگ ربات در مناطق جنگی
دکتر استیو کاسم، محقق ارشد در تحقیقات علوم اعصاب استرالیا، می‌گوید: شرکت‌های زیادی وجود دارند که کاشت تراشه‌های عصبی را پیش از نورالینک انجام داده‌اند و در واقع، استرالیا یک «نقطه داغ» برای تحقیقات عصبی در این حوزه است. دانشگاه فناوری سیدنی (UTS) در حال کار بر روی پروژه‌ای به پشتیبانی وزارت دفاع این کشور است و مرحله سوم آن نشان می‌دهد که سربازان چگونه می‌توانند از سیگنال‌های مغزی خود برای کنترل یک سگ ربات استفاده کنند.
پروفسور لین، مدیر مرکز هوش محاسباتی دانشگاه فناوری سیدنی و مرکز فناوری رابط مغز و کامپیوتر، توضیح می‌دهد که سربازان می‌توانند از این عینک‌های واقعیت افزوده، که مجهز به رابط گرافیتی ویژه هستند، برای ارسال سیگنال مغزی به سگ رباتیک استفاده کنند و به آن فرمان بدهند که به مکان‌های مختلف برود. تیم تحقیقاتی پروفسور لین همچنین در حال پیشبرد این فناوری است تا آن را چند کاربره و سریع‌تر کند و به مرحله‌ای برساند که بتوان از آن برای کنترل سایر وسایل نقلیه مانند پهپاد‌ها استفاده کرد.
طراحی ماشین خواب برای بازسازی رؤیاها
در همین حال، کمپانی نوراد (Neurode) در سیدنی هدسِتی ایجاد کرده است که با نظارت بر مغز و ارسال پالس‌های الکترونیکی به افراد مبتلا به اختلال کم توجّهی-بیش فعالی کمک می‌کند وضعیت روحی بهتری پیدا کنند. تیم دیگری از دانشگاه فناوری سیدنی نیز در حال کار کردن روی ماشین خواب و رؤیا (DreamMachine) هستند که هدف آن بازسازی رؤیاها از سیگنال‌های مغزی است. این ماشین از هوش مصنوعی و داده‌های الکتروانسفالوگرام برای تولید تصاویر ضمیر ناخودآگاه استفاده می‌کند تا خواب‌هایی را که افراد می‌بینند بازآفرینی کند.
توانبخشی به بیماران فلج حرکتی
شرکت دیگری که در استرالیا داعیه پیشتازی در حوزه فناوری عصبی را دارد، شرکت سینکرون (Synchron) است که با کاشت شبکه‌ای از رگ‌های خونی مغز به بیماران این امکان را می‌دهد که با ارسال سیگنال‌هایی شبیه بلوتوث از اینترنت استفاده کنند. کاشت این فناوری تا کنون در چندین بیمار استرالیایی موفقیت‌آمیز بوده است، از جمله در یک بیمار مبتلا به فلج نورون حرکتی که چند سال پیش عمل کاشت این شبکه را انجام داده و پس از آن توانسته با رایانه خود تعامل داشته باشد و با نزدیکانش نیز ارتباط بگیرد.
لزوم بازنگری قانونی و دسترسی افراد
دکتر کریستینا ماهر، از مرکز مغز و ذهن در دانشگاه سیدنی، می‌گوید که فناوری شرکت سینکرون، فرسنگ‌ها جلوتر از نورالینک است و ایمنی آن نیز خیلی بیشتر است، زیرا به جراحی مغز باز نیاز ندارد. به گفته او، محققان استرالیایی تا کنون بیش از ۲۵ مقاله در این خصوص منتشر کرده‌اند. با این حال، درباره اینکه چه کسی به این فناوری دسترسی خواهد داشت و چگونه آن را تنظیم می‌کند، نگرانی‌هایی مطرح شده است. دکتر ماهر می‌گوید که بین نیاز به نوآوری با مقررات مناسب و دسترسی برای افرادی که واقعاً به آن نیاز دارند، باید تعادل برقرار شود.
این گزارش از مجله گاردین به فارسی برگردان شده است.
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
