زنگ هشدار دانشمندان برای توسعه شهرها/ فاجعه در کمین زمین است

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از سای تک دیلی، شهرها با سرعت بی ‌سابقه ‌ای در حال رشد هستند و فشارهای زیادی را بر زمین، منابع کمیاب و زیست بوم‌های شکننده وارد می ‌کنند.

پیشنهادهای جسورانه که توسط متخصصان دانشگاه‌های بریستول، آکسفورد و ییل مطرح شده، سیستم مشاوره جهانی جدیدی است که اثرات هشدار دهنده گسترش شهری را بررسی می کند. این سیستم عملکردی مشابه آنچه هیات بین دولتی تغییرات آب و هوایی (IPCC) برای تغییرات آب و هوایی انجام می دهد، دارد.

این پیشنهادها طی مقاله ای در نشریه Science منتشر شده است.

دکتر «جسیکا اسپی» «Jessica Espey»، نویسنده اصلی این مقاله و متخصص حاکمیت بین‌ المللی توسعه پایدار در دانشگاه بریستول، می‌ گوید: تغییرات اقلیمی توجه جهانی را به خود جلب می‌ کند، اما وقتی صحبت از تأثیر مخرب رشد گسترده شهری می‌ شود، نقطه کور بزرگی وجود دارد.

وی افزود: برای کمک به مدیریت بهتر رشد پایدار شهرهایمان و حفاظت از سیستم‌ های حیاتی زمین، از جمله آب، هوا و زمین، که همه به آنها وابسته هستیم، همکاری های بین المللی بسیار بیشتری ضروری است.

بر اساس جدیدترین «گزارش شهرهای جهان» بیش از یک دوم (55٪) از جمعیت جهان در حال حاضر در شهرها زندگی می کنند و قرار است این نسبت تا سال 2050 به دو سوم افزایش یابد .

همانطور که IPCC تأیید کرده است، مناطق شهری مجموعا عامل تولید حدود سه چهارم دی اکسید کربن در جهان هستند، اما گسترش آنها در سطح چند جانبه به طور کامل مدیریت نمی شود. علاوه بر تشدید تغییرات آب و هوایی و مسائل مربوط به کیفیت هوا، شهرها همچنین به طور چشمگیری در حال تغییر شکل هر چهار سیستم اصلی زمین یعنی هیدروسفر، جو، بیوسفر و ژئوسفر هستند.

پروفسور «کارن ستو» « Karen Seto» استاد جغرافیا و علوم شهرسازی در دانشکده محیط زیست ییل و نویسنده گزارش‌های IPCC، توضیح داد: گسترش زمین شهری در سراسر جهان یکی از بزرگ‌ ترین عوامل از دست دادن زیستگاه و تنوع زیستی است. این نه تنها به دلیل اشغال شدن زمین توسط شهرها، بلکه به دلیل آسیب دیدگی شدیدتر زمین هایی رخ می دهد که هنوز تحت تاثیر شهرنشینی قرار نگرفته اند. این امر حیات وحش و مناطق زیست ‌محیطی را مختل می‌ کند، علاوه بر این خطرات ناشی از آتش‌ سوزی، آفات و بیماری ‌هایی را افزایش می‌ دهد که ممکن است راحت‌ تر گسترش یابند.

دفع زباله، انتشار گازهای مضر صنعت و حمل و نقل و زمین های در حال توسعه، همگی در کاهش شدید تنوع زیستی نقش دارند. حتی جایگزین‌ های به اصطلاح سبز، مانند فناوری‌ های کارآمد انرژی مانند نورهای LED، می‌ توانند اثرات مضری ایجاد کنند مانند سرکوب تولید هورمون ملاتونین که خواب را در انسان و سایر موجودات تنظیم می ‌کند.

نیاز به سیاست یکپارچه شهری

پروفسور «مایکل کیت» « Michael Keith» مدیر برنامه «تحقیقات شهری پیک» در دانشگاه آکسفورد، که محققان و دیگر رهبران جهان را در سیاست جهانی شهری خطاب قرار می دهد گفت: زمان آن رسیده که رهبران جهان چاره ای بیندیشند و درک کنند که مقابله با تغییرات آب و هوایی در صورتی که به چگونگی طراحی، ساخت، تأمین مالی و مدیریت شهرهای جهان توجه نکنیم امکان پذیر نخواهد بود.

«تیم شوانن»« Tim Schwanen» استاد جغرافیای حمل و نقل در دانشگاه آکسفورد و یکی دیگر از نویسندگان این مقاله خواستار اتخاذ سیاست های قوی تر برای استفاده از قابلیت های شهرها در هدایت نوآوری های فناورانه و اجتماعی برای به حداقل رساندن اثرات منفی شهرنشینی است.

شوانن افزود: حمل و نقل عمومی، دوچرخه سواری و پیاده روی می تواند سلامت عمومی و یکپارچگی اجتماعی را در شهرهای در حال توسعه بهبود بخشد و در عین حال انتشار گازهای گلخانه ای و مصرف زمین و منابع طبیعی را به حداقل برساند.

اگرچه توسعه شهرها پیامدهای جدی و زیادی در پی دارد اما اکثر انجمن های سیاست گذاری جهانی به ندرت در مورد این موضوع بحث می کنند و به اندازه کافی نظامند با دانشمندان مربوطه که می توانند بینش های مهم یا راه حل های نوآورانه ارائه دهند، مشورت نمی کنند.

اسپی، مدیر سابق شبکه راه ‌حل‌ های توسعه پایدار سازمان ملل، گفت: اگرچه دبیر کل سازمان ملل متحد به تازگی یک هیات جدید و مستقل مشاوره علمی ایجاد کرده است اما در حال حاضر هیچ نماینده ای برای علوم شهری در این هیئت وجود ندارد. اگر بخواهیم برخی از مهم ‌ترین چالش‌ های جهانی را به طور جمعی و مؤثر برطرف کنیم، این وضعیت باید تغییر کند.

نویسندگان این مقاله یک سیستم مشاوره علوم شهری جدید را پیشنهاد می ‌کنند که همگام با مجمع عمومی سازمان ملل متحد کار ‌کند تا موضوعات مرتبط را برجسته کرده و آخرین اطلاعات را در مورد تأثیر تحول ‌آفرین رشد شهری در اختیار رادارهای سیاست‌ گذار قرار دهد.

پروفسور «سوزان پارنل» « Susan Parnell»، یکی از نویسندگان این مقاله و رییس جغرافیای انسانی در دانشگاه بریستول، اضافه کرد: این، نباید یک گردهمایی بزرگ و پرهزینه در مقیاس بزرگی مانند IPCC باشد، بلکه راه هایی دیگری برای همکاری وجود دارد. چیزی که به وفور و به طور فزاینده ای روشن است این است که این تغییر باید اکنون اتفاق بیفتد تا فاجعه سیاره زمین را از بین نبرد.