تأثیرات ویژه عشق و جدایی در مغز مشخص شد

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ساینس دیلی، تحقیقات جدید حاکی از آن است که وقتی در رابطه عاطفی هستیم یا برای شریک‌زندگی‌مان دلتنگی می‌کنیم،‌ مغز دوپامین بیشتری ترشح می‌کند و با قطع ارتباط عاطفی این اثر شیمیایی ویژه از بین می‌رود.

هورمون دوپامین در انسان احساس خوشی ایجاد می‌کند و هنگامی که افراد با محبوب خود وقت می‌گذرانند، ترشح این هورمون افزایش می‌یابد، اما به محض جدا شدن «اثر شیمیایی» این هورمون از بین می‌رود.

زو دونالدسن (Zoe Donaldson)، استادیار علوم اعصاب رفتاری در دانشگاه کلرادو بولدر (CU Boulder) آمریکا،‌ با همکاران خود برای بررسی اثر ویژه این هورمون رفتار موش‌های صحرایی حشره‌خوار را مطالعه کردختند.

نتایج این مطالعه که در 12 ژانویه در ژورنال «کارنت بایولوژی» (Current Biology) منتشر شد، بر اساس یافته‌های مربوط به بررسی زندگی موش‌های حشره‌خوار صحرایی است که جزء 3 تا 5 درصد پستانداران تک‌همسر هستند. این جوندگان تمایل دارند به مدت طولانی با یک جفت بمانند،‌ خانه مشترکی داشته باشند،‌ فرزندان خود را با هم بزرگ کنند و حتی وقتی شریک زندگی خود را از دست می‌دهند، حسی شبیه به اندوه را تجربه می‌کنند.

دونالدسن می‌گوید: «یافته ما اساساً یک نشانه زیست‌شناختی از میل است که به ما کمک می‌کند بفهمیم چرا می‌خواهیم با برخی افراد بیشتری وقت بگذرانیم. برخی از افراد یک نشانه شیمیایی منحصر به فرد روی مغزمان به جا می‌گذارند که ما را به حفظ پیوند در طول زمان سوق می‌دهد.»

مطالعه دونالدسن و همکارانش با استفاده از ابزارهای پیشرفته تصویربرداری عصبی برای ردیابی فعالیت مغزی موش‌های صحرایی هنگام تلاش برای یافتن شریک زندگی انجام شده است. نتایج نشان داد هر بار که یکی از موش‌ها به شریک زندگی خود نزدیک می‌شد، حسگر فیبر نوری فوران دوپامین را تشخیص می‌داد که هسته «اکومبنس» را در مغز حیوان فعال می‌کرد. این ناحیه در مغز انسان،‌ مسئول برانگیختگی برای جست‌وجوی چیزهای باارزش از جمله عشق است.

در ادامه این تحقیق موش‌های صحرایی را به مدت چهار هفته از جفت خود جدا کردند و سپس آن‌ها را کنار یکدیگر قرار دادند، ‌آن‌ها یکدیگر را به یاد آوردند،‌ اما دیگر خبری از موج شدید ترشح دوپامین نبود و به باور محققان این مطالعه،‌ این خبر خوبی برای افرادی است که جدایی دردناکی را تجربه کرده‌اند و یا همسر خود را از دست داده‌اند،‌ زیرا نشان می‌دهد که مغز می‌تواند تنظیمات مجددی انجام دهد تا بتواند پیوند و رابطه جدیدی برقرار کند.

با مطالعه زندگی این موش‌ها، دونالدسن و همکارانش امیدوارند از نظر عصبی و شیمیایی به بینش جدیدی درباره احساسات و عواطف در مغز انسان برسند و برای عبور از بحران‌های روحی در زمان قطع پیوندهای عاطفی راهی پیدا کنند.

انتهای پیام/

نازنین احسانی طباطبایی