ورود به نظام حکمرانی و مشارکت در حل مسائل از جدی‌ترین مسئولیت‌های اجتماعی نخبگان است

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، بابک نگاهداری  در مراسم اختتامیه برنامه «فن‌تز» در انستیتو پاستور ایران گفت:  نظام حکمرانی در همه کشور‌ها به این نتیجه رسیده که دیگر دولت‌ها توان حل مساله را ندارند و با نگاه از بالا به پایین نمی‌توان به حل مسائل کشور پرداخت و باید از توان مردم برای حل این مسائل بهره گرفت.

نگاهداری افزود: چه بخواهیم و چه نخواهیم نظام علم و فناوری در دنیا جدای از نظام سیاست نیست. وقتی دانشمندان ما را در خیابان‌های تهران ترور می‌کنند یعنی نظام سلطه سیاسی جهان با نظام علم و فناوری ارتباط دارد و جریان‌های قدرت سیاسی بر روی نظام نشر علمی مدیریت دارند.

وی با بیان اینکه ظرفیت نخبگانی در کشور ما به اندازه کافی وجود دارد، گفت: نظام حکمرانی باید بیش از پیش از این ظرفیت‌های بالقوه بهره بگیرد و به عبارتی حکمرانی امروز، حکمرانی دانش بنیانی شده و نیازمند حضور نخبگان است.

به گفته وی، در تحقق حکمرانی دانش بنیان با دو مانع مواجه هستیم؛ نخست، مدیران بروکرات سنتی که به علم و فناوری به عنوان پیشران همه تحولات آن چنان که باید باور ندارند و مانع دوم، مسائل فرهنگی است که بر اساس آن، معمولا نخبگان و اساتید چنین می‌پندارند که باید همواره نسبت به نظام حکمرانی در جایگاه اپوزیسیون قرار بگیرند.

وی اضافه کرد: این در حالی است که امروزه، ورود به نظام حکمرانی و مشارکت در حل مسائل، یکی از جدی‌ترین مسئولیت‌های اجتماعی آنان محسوب می‌شود.نگاهداری با اشاره به اینکه تنها ۱۰ درصد اختراعات ثبت شده، تجاری شده است و از این لحاظ با وضعیت مطلوب فاصله داریم، خاطرنشان کرد: ۸۰ درصد اختراعات توسط اشخاص حقیقی و ۲۰ درصد توسط نهادهای حقوقی به ثبت رسیده است.

وی ادامه داد: حواسمان باشد که ثبت اختراع تبدیل به کاری برای اثبات توانمندی افراد نشود چرا که ثبت اختراع یک ابزار تجاری است. در اقتصاد دانش بنیان در دنیای امروز اکثر دارایی‌ها از فروش مالکیت و دارایی‌های فکری است و باید این موضوع جدی گرفته شود.

رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس با بیان این که در کشورهای توسعه یافته به ازای هر هزار مقاله، ۲۰۰ تا ۵۰۰ اختراع بین المللی صورت گرفته در حالی که در ایران به ازای هر هزار مقاله تنها سه ثبت اختراع انجام شده است، تاکید کرد: حمایت دولت و قوه قضائیه به‌عنوان متولیان اصلی حقوق مالکیت فکری، چه در امر استقرار نظام مالکیت فکری و چه در امر ارزش‌گذاری دارایی‌های فکری به‌عنوان یکی از منابع کسب و کار، قطعاً موجب تشویق و اشاعه فعالیت‌های علمی و تحقیقاتی اصیل می‌شود.