طی پژوهشی انجام گرفت؛
ردیابی «میکروپلاستیک‌ها» در آبزیان رودخانه‌های ایران
محققان کشور در قالب یک پژوهشی به ارزیابی میکروپلاستیک‌های موجود در ماهی و تعیین سمیت ناشی از آن‌ها در نمونه حیوانی پرداختند.
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، پوران مخدومی مجری طرح «میکروپلاستیک‌های موجود در ماهی و تعیین سمیت ناشی از آن‌ها» درباره میکروپلاستیک‌ها توضیح داد: در سال‌های اخیر میکروپلاستیک‌ها توجه محققان را به خود جلب کرده است. میکروپلاستیک‌ها ذراتی با قطر کم هستند که در دو گروه اولیه و ثانویه قرار می‌گیرند. میکروپلاستیک‌های اولیه از طریق پساب فاضلاب خانگی و صنعتی، نشت و فاضلاب وارد محیط زیست می‌شوند و البته در لوازم آرایشی نظیر ضد آفتاب و مواد صنعتی، محصولات تمیزکننده نیز یافت می‌شوند.
وی ادامه داد: میکروپلاستیک‌های ثانویه نتیجه تجزیه فیزیکی، شیمیایی یا زیستی میکروپلاستیک‌های اولیه هستند که متأسفانه به دلیل مصرف بی‌رویه پلاستیک‌ها در جوامع صنعتی و در حال رشد، مقادیر آن‌ها در محیط زیست‌آبی با سرعت بسیاری در حال افزایش است. میکروپلاستیک‌ها، به‌طور زیستی از طریق شبکه غذایی در دسترس موجودات قرار می‌گیرند و بلع میکروپلاستیک‌ها توسط موجودات آبزی عوارض جانبی زیادی نظیر انسداد مسیر گوارشی، کاهش میزان تغذیه، کاهش رشد، کاهش تحرک، مهار تولید آنزیم و القاء استرس اکسیداتیو را برای این موجودات دارد.
این پژوهشگر در ادامه گفت: با توجه به اینکه غذا‌های دریایی یکی از ضروری‌ترین منابع غذایی نسبت به دیگر مواد پروتئینی به‌حساب می‌آیند، آلودگی‌های آبی و وجود میکروپلاستیک‌ها در غذا‌های دریایی، نگرانی‌هایی را در مورد تأثیر احتمالی آن‌ها بر سلامت اکوسیستم و انسان ایجاد می‌کند. طی سال‌های اخیر، مطالعات زیادی در جهان در این زمینه انجام شده است و حضور میکروپلاستیک‌ها را در بافت‌های گوارشی، آبشش و ماهیچه موجودات آبزی نشان داده است. البته باید در نظر گرفت بااینکه مطالعات اندکی در کشور در این راستا انجام شده است، اما بررسی سمیت میکروپلاستیک‌ها جهت ارزیابی ریسک صورت نگرفته است.
وی ادامه داد: تعیین نوع و مقادیر میکروپلاستیک در ماهی‌های رودخانه قره‌سوی کرمانشاه، تعیین مقدار و نوع میکروپلاستیک‌های موجود در ماهی‌های مختلف صیدشده در رودخانه قره‌سو، تعیین مشخصه‌های فیزیکوشیمیایی میکروپلاستیک‌های جداشده از سیستم گوارشی و بافت ماهیچه و تعیین مقدار و نوع میکروپلاستیک‌ها در بافت‌های مختلف ماهی از جمله اهداف انجام این طرح بوده است که خوشبختانه محقق شد.
مخدومی درباره مشکلات و چالش‌های پیشروی انجام این طرح گفت: مشکل اصلی ما در انجام این طرح در زمان نمونه‌گیری بروز پیدا کرد چراکه این نمونه‌ها باید از رودخانه تهیه می‌شد و بسته به فصلی که ما برای نمونه‌گیری اقدام می‌کردیم، گونه و تعداد ماهی‌ها متفاوت بود. علاوه بر این آلودگی‌های محیطی نیز سبب می‌شد تا تعداد و تنوع مناسب گونه‌ها برای نمونه‌گیری در دسترس نباشد. همچنین ما به دنبال این بودیم که وارد فاز بالینی هم بشویم، اما این اتفاق نیفتاد و امیدواریم با حمایت‌های بیشتر این امکان برایمان فراهم شود.
انتهای پیام/
