۲ آرایه خورشیدی جدید در راه ایستگاه فضایی بین‌المللی هستند

به گزارش خبرنگار ارتباطات و فناوری اطلاعات خبرگزاری علم و فناوری آنا، پس از پرتاب موفقیت آمیز بیست‌و‌هشتمین ماموریت اسپیس ایکس ناسا، دو آرایه خورشیدی جدید در راه ایستگاه فضایی بین‌المللی هستند.

فضاپیمای بدون سرنشین دراگون اسپیس ایکس با حمل بیش از ۷ هزار پوند محموله به آزمایشگاه در حال چرخش، در ساعت ۱۱ و ۴۷ دقیقه صبح روز دوشنبه ۱۵ خردادماه از مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا به سوی راکت فالکون ۹ این شرکت پرتاب شد. این فضاپیمای باری قرار است حدود ۲۱ روز در ایستگاه باقی بماند.

دراگون اسپیس ایکس یک جفت آرایه خورشیدی رو به بیرون را به ایستگاه فضایی بین‌المللی تحویل خواهد داد که پس از نصب، قابلیت تولید انرژی این مجموعه ریزگرانش را گسترش خواهد داد. این فضاپیما همچنین قابلیت‌های بسیاری دارد که در ادامه به آن می‌پردازیم.

**دیده بان طوفان تندری

دراگون اسپیس ایکس طوفان‌های تندری را از ایستگاه فضایی مشاهده خواهد کرد. این نقطه دید به محققان اجازه می‌دهد تا فعالیت‌های الکتریکی، فرکانس و ارتفاع تخلیه‌های آبی که به تازگی کشف شده‌ را ببینند. دانشمندان قصد دارند انرژی این پدیده‌ها را تخمین بزنند تا تاثیر آن‌ها بر جو مشخص شود. درک بهتر رعد و برق و فعالیت الکتریکی در جو زمین می‌تواند مدل‌های جوی را بهبود بخشد و درک بهتری از آب و هوای زمین فراهم کند.

**گیاهان آپارتمانی در فضا می‌مانند

گیاهانی که در معرض استرس محیطی قرار می‌گیرند، برای سازگاری دست خوش تغییراتی می‌شوند، اما این تغییرات ممکن است به نسل بعدی منتقل نشوند. زیستگاه گیاهان (PH - ۰۳) ارزیابی خواهد کرد که آیا گیاهان رشد کرده در فضا می‌توانند چنین سازگاری‌هایی را به نسل بعدی منتقل کنند و اگر چنین است، آیا تغییری در نسل‌های بعدی ادامه می‌یابد یا تثبیت می‌شود.

این تحقیقات نسل دوم گیاهان را با استفاده از بذر‌هایی که قبلا در فضا تولید شده و به زمین بازگشته‌اند، ایجاد خواهد کرد. نتایج می‌تواند بینشی در مورد چگونگی رشد چندین نسل از گیاهان برای ارائه غذا و سایر خدمات در ماموریت‌های فضایی آینده فراهم کند. این تحقیق همچنین می‌تواند از توسعه استراتژی‌هایی برای سازگاری محصولات کشاورزی و دیگر گیاهان مهم اقتصادی با زیستگاه‌های حاشیه‌ای و احیا شده روی زمین حمایت کند.

**آزمایش تکنیک تلومر

تلومرها، ساختار‌های ژنتیکی که از کروموزوم‌های ما محافظت می‌کنند، با افزایش سن و فرسودگی کوتاه می‌شوند. اما تحقیقات نشان داده است که تلومر‌ها در فضا طول می‌کشند. این آزمایش بررسی خواهد کرد که طولانی شدن تلومر در فضا ناشی از تکثیر سلول‌های بنیادی است، سلول‌های تمایز نیافته که منجر به اجزای خاص بدن می‌شوند.

درک مکانیسم پشت طولانی شدن تلومر می‌تواند اثرات احتمالی بر سلامت فضانوردان در طول ماموریت‌های طولانی مدت را آشکار کند. نتایج همچنین می‌تواند زمینه را برای انواع تحقیقات مرتبط به نفع سفرهای فضایی آینده و افراد روی زمین فراهم کند.

**ماموریت آزمایشی علوم و مهندسی فضایی

این ماموریت برای ایستگاه نانویی (NRCSD) شامل ماموریت آزمایشی علوم و مهندسی فضایی است که توسط آزمایشگاه ملی ایستگاه فضایی بین‌المللی حمایت مالی می‌شود و توسط دانشگاه‌های کانادا و استرالیا توسعه یافته است. این دوربین دارای یک دوربین واید برای نظارت بر ذوب یخ در قطب شمال کانادا است که می‌تواند درک بهتری از اثرات آب و هوای زمین فراهم کند و از برنامه ریزی بهتر زیرساخت‌های محلی پشتیبانی کند.

این ماهواره همچنین حامل یک آشکارساز پروتون برای جمع آوری داده‌های مربوط به دوره‌های فعالیت خورشیدی است. پروتون‌های رادیواکتیو بسیار انرژی منتشر می‌کنند که می‌توانند به ساختار و اجزای الکترونیکی فضاپیما آسیب برسانند. درک این اثرات می‌تواند به مقاوم‌تر شدن کیوبیت‌های آینده در برابر تشعشعات کمک کند. این تحقیق روش جدیدی را برای بازیابی کنترل نگرش یا جهت گیری ماهواره در صورت شکست یک مکانیزم کنترلی نشان می‌دهد.