یافته‌های «سیارکی از ذرات غبار فضایی» که می‌تواند زمین را نجات دهد

به گزارش گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا به نقل از وبگاه (سای تک دیلی)، تحقیقات دانشگاه کرتین در مورد دوام و عمر یک سیارک باستانی ساخته شده از قلوه سنگ و گرد و غبار، یافته‌های مهمی را نشان داد که می‌تواند به طور بالقوه در نجات سیاره در صورت برخورد به زمین کمک کند.

این تیم بین المللی سه ذره ریز گرد و غبار جمع آوری شده از سطح سیارک باستانی ۵۰۰ متری (۱۶۰۰ فوتی) به نام Itokawa را که توسط کاوشگر Hayabusa ۱ آژانس فضایی ژاپن به زمین بازگردانده شده بود، مورد مطالعه قرار داد.

نتایج این مطالعه نشان داد که سیارک Itokawa که در فاصله ۲ میلیون کیلومتری از زمین و به اندازه پل بندرگاه سیدنی است، به سختی از بین می‌رود و در برابر برخورد مقاوم است.

پروفسور فرد جوردان، نویسنده اصلی، مدیر تاسیسات ایزوتوپ آرگون استرالیای غربی، بخشی از مرکز جان دی لاتر و مدرسه علوم زمین و سیاره‌شناسی در کرتین، گفت که تیم همچنین دریافت که ایتوکاوا تقریباً به اندازه خود منظومه شمسی قدمت دارد.

دانه ایتوکاوا با فلس.

پروفسور جوردان گفت: برخلاف سیارک‌های یکپارچه، ایتوکاوا یک تکه سنگ نیست، بلکه متعلق به خانواده توده‌های قلوه سنگ است که به این معنی است که تماماً از صخره‌ها و صخره‌های سست ساخته شده است و تقریباً نیمی از آن فضای خالی است.

پیش‌بینی می‌شود که زمان بقای سیارک‌های یکپارچه به اندازه ایتوکاوا تنها چند صد هزار سال در کمربند سیارک‌ها باشد.

برخورد عظیمی که سیارک والد یکپارچه ایتوکاوا را نابود کرد و ایتوکاوا را تشکیل داد حداقل ۴.۲ میلیارد سال پیش اتفاق افتاد. چنین زمان بقای شگفت‌آوری طولانی برای سیارکی به اندازه ایتوکاوا به ماهیت ضربه‌گیر مواد توده‌های آوار نسبت داده می‌شود.

به طور خلاصه، ما متوجه شدیم که Itokawa مانند یک بالشتک فضایی غول پیکر است و نابود کردن آن بسیار سخت است.

تیم تحت رهبری کرتین از دو تکنیک مکمل برای تجزیه و تحلیل سه ذره گرد و غبار استفاده کرد. اولین مورد پراش الکترونی پس پراکنده نامیده می‌شود و می‌تواند اندازه گیری کند که آیا سنگی در اثر برخورد شهاب سنگی شوکه شده است یا خیر. روش دوم - تاریخ گذاری آرگون-آرگون - برای تعیین تاریخ برخورد سیارک‌ها استفاده می‌شود.

استادیار نیک تیمز، یکی از نویسندگان این مقاله، همچنین از دانشکده علوم زمین و سیاره کرتین، گفت که دوام سیارک‌های انباشته آوار قبلاً ناشناخته بود و توانایی طراحی استراتژی‌های دفاعی را در صورت برخورد به زمین به خطر می‌اندازد.

پروفسور تیمز گفت: ما تصمیم گرفتیم پاسخ دهیم که آیا سیارک‌های انباشته آوار در برابر شوک شدن مقاوم هستند یا با کوچکترین ضربه‌ای تکه تکه می‌شوند.

اکنون که ما دریافتیم آن‌ها می‌توانند تقریباً برای تمام تاریخ منظومه شمسی زنده بمانند، آن‌ها باید در کمربند سیارکی بیش از آنچه قبلاً تصور می‌شد فراوان باشند، بنابراین احتمال بیشتری وجود دارد که اگر یک سیارک بزرگ به سمت زمین پرتاب شود، این احتمال وجود دارد که یک توده آوار باشد.

خبر خوب این است که ما همچنین می‌توانیم از این اطلاعات به نفع خود استفاده کنیم - اگر یک سیارک برای یک فشار جنبشی خیلی دیر شناسایی شود، می‌توانیم به طور بالقوه از رویکرد تهاجمی‌تری مانند استفاده از موج ضربه‌ای یک انفجار هسته‌ای نزدیک برای هل دادن استفاده کنیم. یک سیارک پر از آوار بدون اینکه آن را نابود کند، از مسیر خود خارج شد.