معمای پیچیده یک سایه عظیم، روی ستاره دوردست یا دروازه جهنم؟
ستاره KIC 8462852 بیش از یک ماه است که معمایی پیچیده و تا حدودی ترسناک را روی میز ستاره‌شناسان جهان گذاشته که تاکنون دو نظریه برای حل آن ارائه شده است اما نظریه آدم فضایی‌های مافوق پیشرفته، هنوز معتبرتر است.
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از نیوساینتیست، ماجرا از آنجا آغاز شد که در گزارش‌های رادیو تلسکوپ‌های ناسا، یک فاصله و درواقع یک سایه در تابش‌هایی که از ستاره KIC 8462852 به ما می‌رسید، ثبت شد. دانشمندانی که از چند سال این تابش‌ها را زیر نظر داشتند اذعان کردند که هیچ ریتم و آهنگ یکنواختی در تابش-سایه رسیده از این ستاره وجود ندارد و حتی نمی‌توان طی هزاران ساعت رصد، دو سایه مشابه و یک اندازه مشاهده کرد که در زمان مشخصی از مقابل این ستاره عبور کرده باشند.
نخستین نظریه این بود که آدم فضایی‌های بسیار پیشرفته‌ای در نزدیکی این ستاره زندگی می‌کنند که سازه‌های هیولایی‌ای را برای جمع‌آوری انرژی (چیزی شبیه به سلول‌های خورشیدی) ساخته و در مدار این ستاره قرار داده‌اند. این سازه‌ها پیوسته مسیر خود را اصلاح می‌کنند تا در زاویه تابش عمودی باقی بمانند (زاویه‌ای که حداکثر تولید انرژی الکتریکی از انرژی تابشی را دارد).
باتوجه به اینکه این ستاره چندین سال نوری با زمین فاصله دارد، این‌طور نتیجه‌گیری شد که اگر چنین موجوداتی وجود داشته باشند و این نظریه درست باشد، در واقع، ما در حال مشاهده تکنولوژی‌ای هستیم که آنها چند میلیارد سال قبل داشته‌اند چراکه نور چند میلیارد سال زمان صرف کرده است تا از آنجا به زمین برسد و آنچه مشاهده می‌کنیم مربوط به آن دوران است.
نظریه دوم که ابتدا بسیار هم منطقی و علمی به‌نظر می‌رسید این بود که دسته بزرگی از دنباله‌دارها در آن نقطه از فضا حضور دارند که عبورشان از مقابل این ستاره موجب تشکیل سایه‌های عظیم شده است و از آنجا که دنباله‌دارها اجرام یخ‌زده‌‌اند، به‌خوبی می‌توانند نور و حرارت را به خود جذب کنند و مانع از رسیدن آنها به زمین شوند؛ اما یافته هولناک تازه‌ای این نظریه را نیز رد کرده است.
آخرین تحقیقات در سابقه سایه‌ها نشان می‌دهد که برخی از این سایه‌های بسیار تاریک (تاریکی زیاد نشان‌دهنده عظیم بودن مانعی است که راه نور را سد کرده است)، حداقل به مدت یک قرن ادامه داشته است.
این بدان معنی است که مانع مزبور آنقدر بزرگ بوده که عبورش از میان زمین و این ستاره، به مدت یک قرن مانع از رسیدن تابش به زمین شده است. از نظر علمی و تئوری هیچ دنباله‌داری نمی‌تواند چنین رفتاری را توجیه کند.
حال تنها یک تئوری باقی می‌ماند و آن هم نظریه وجود یک سازه هیولایی، ساخته دست آدم فضایی‌هاست. این نظریه هم هنوز با شک و شبهات جدی روبه‌روست. یکی از مهم‌ترین مسائل در رد این نظریه این است که سازه‌ای برای جمع‌آوری انرژی که در ابعاد یک ستاره باشد و بتواند روی آن را بپوشاند، قاعدتاً باید بازتاب‌های گرمایی بسیار بزرگ و قابل مشاهده‌ای داشته باشد که درباره این سایه چنین چیزی به‌هیچ وجه وجود ندارد و درواقع، نه نور و نه تابش گرمایی از این سایه عبور نمی‌کند.
دانشمندان و ستاره‌شناسان هنوز هیچ پاسخی برای این پرسش نیافته‌اند اما دیدگاه‌های غیر علمی با رنگ و بوی ماورائی، زمزمه‌هایی را عنوان کرده‌اند که این نقطه از فضای خارج از دسترس انسان، نه یک ستاره بلکه دروازه جهنم است که باز و بسته می‌شود.
مترجم: محمدرضا احمدی‌نیا
انتهای پیام/
