انتخابات پارلمانی آلمان؛ پر شدن «چپ اروپا» علیه آمریکا با قدرت گرفتن احزاب چپ میانه

به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا، با توجه به برگزاری انتخابات پارلمان فدرال آلمان در روز گذشته و گمانه‌زنی‌ها در خصوص به قدرت رسیدن چپ‌گراها در این کشور قدرتمند و تأثیرگذار اروپایی به نظر می‌رسد شاهد تحولاتی در خصوص چینش نیروها در ساختار سیاسی این کشور و نیز جدی‌تر شدن رویکرد فاصله گرفتن از آمریکا در اتحادیه اروپا باشیم. در ۱۶ سال گذشته آنگلا مرکل از حزب محافظه‌کار اتحادیه دموکرات مسیحی (سی دی یو) صدراعظم آلمان بود و حضور وی و حزبش در قدرت تا حد قابل‌توجهی احزاب چپ در کشور را به حاشیه رانده بود. آخرین نظرسنجی‌ها قبل از روز انتخابات از برتری احزاب چپ میانه نسبت به حزب محافظه‌کار مرکل حکایت داشتند.

آلمان به‌صورت کلی از افراطی‌گری سیاسی گریزان است

اگرچه احزاب چپ‌گرای قدرتمند ازجمله حزب اتحادیه سوسیال- مسیحی بایرن و حزب سبز نوردیک از احزاب چپ میانه هستند اما می‌توانند در صورت موفقیت در اجرای برنامه‌های اقتصادی و زیست‌محیطی زمینه را برای به قدرت رسیدن افراد چپ‌گرای افراطی فراهم کنند. لازم به ذکر است که حزب سوسیال دموکرات (اس.پی.دی) از مؤسسان حزب چپ اروپا بود. امروز، این حزب در کنار اتحادیه سوسیال –مسیحی، ازجمله دو حزب قدرتمند در آلمان هستند. سابقه حزب سوسیال دموکرات به سال‌های ابتدائی دهه ۱۸۶۰ میلادی بازمی‌گردد که در توسعه اندیشه مارکسیسم بسیار مؤثر بود.

رویکرد عمومی سیاستمداران آلمانی به گونه‌ای شکل گرفته است که دستاوردهای رقیبان خود یا دولت قبلی را پایمال نمی‌کنند

برخی از کارشناسان سیاسی با دیدگاه امنیتی معتقدند که نظام سیاسی در آلمان به حدی از بلوغ رسیده که اجازه حرکت راست میانه یا چپ میانه را به‌سوی پرتگاه راست یا چپ افراطی ندهد. در دوره ۱۶ ساله مرکل شاهد بودیم که حزب وی به‌عنوان یک حزب راست میانه با هر نوع راست‌گرایی افراطی برخورد می‌کرد و این احتمال بسیار قوی است که به قدرت رسیدن اتحادیه سوسیال –مسیحی یا حزب سوسیال دموکرات اگرچه احتمالاً باعث قوی شدن نگاه به درون، نگاه به اروپا، حتی نگاه به شرق و اندکی دور شدن از آمریکا شود اما احتمال اینکه به دام چپ افراطی بیفتند بسیار کم است.

به‌هرحال در پی اعلام مرکل مبنی بر عدم کاندیداتوری برای این دوره از انتخابات و فقدان چهره توانمند سیاسی در اردوگاه راست میانه برخی از میلیاردرهای آلمان دست به انتقال وجوه نقد خود به بانک‌های سوئیس زدند که نشان از هراسی دارد که هنوز در جان مردم قاره سبز از به قدرت رسیدن چپ افراطی موج میزند.

جایگاه صدراعظم در ساختار سیاسی آلمان از بابت قانونی بعد از رئیس‌جمهور و رئیس پارلمان فدرال است اما از بابت میدانی از همه بالاتر است. به همین دلیل است که شخصیت حرفه‌ای صدراعظم که از حزب پیروز در انتخابات پارلمانی انتخاب می‌شود در متحد ماندن ائتلاف احزاب پارلمانی برای تشکیل دولت خیلی مهم است. صدراعظم این کشور باید عضو پارلمان باشد اما وزیران معمولا لزوما از اعضای پارلمان نیستند.

بیشتر بخوانید:

نیمی از مردم آلمان خواستار توقف قدرت مرکل هستند

نظرسنجی: برتری نامزد حزب چپ میانه آلمان در آخرین مناظره انتخاباتی

بوندستاگ یا همان پارلمان فدرال آلمان در حال حاضر دارای حداقل ۵۹۸ کرسی است اما پارلمان در دوره جدید ۷۰۹ نماینده خواهد داشت. کارشناسان می‌گویند پارلمان جدید آلمان می‌تواند حتی تا ۸۰۰ عضو هم داشته باشد و دوره نمایندگی چهار سال است.

بر اساس آخرین آمار، حدود ۶۰ میلیون آلمانی بالای ۱۸ سال واجد شرکت در انتخابات ۲۰۲۱ بودند. البته در آلمان یک شورای فدرال هم وجود دارد که نمایندگان ۱۶ ایالت این کشور در آن حضور دارند.

همان‌گونه که گفته شد معمولاً احزاب ائتلافی که بیشترین کرسی‌ها در پارلمان را به دست آورده‌اند، صدراعظم را انتخاب می‌کنند اما این کار به‌سرعت صورت نمی‌گیرد. یعنی اینکه اگرچه حزب یا ائتلاف احزاب پیروز ساعاتی بعد از پایان رأی‌گیری مشخص می‌شوند اما به دلیل زمان‌بر بودن ایجاد موضع مشترک بین احزاب، معرفی صدراعظم و انتصاب وزیران نیاز به‌وقت مقتضی دارد. پس از توافق بین احزاب، اعضای جدید پارلمان برای تصویب یا عدم تصویب صدراعظم معرفی شده رأی‌گیری می‌کنند.

احتمال برهم زدن سیاست مرکل توسط صدراعظم جدید بسیار کم است

در این میان گفته می‌شود که اتحادیه سوسیال- مسیحی بایرن که سال‌ها هم‌پیمان حزب مرکل بود از شانس بیشتری نسبت به حزب سوسیال دموکرات برای کسب کرسی‌های بیشتر و معرفی صدراعظم دارد. از منظر تاریخی هم که بخواهیم بررسی کنیم می‌بینیم که حزب سوسیال دموکرات به دلیل مخالفتش با لایحه‌ای که اختیارات بی‌حدوحصری به آدولف هیتلر دیکتاتور آلمان نازی در سال ۱۹۳۳ می‌داد از محبوبیت و دوراندیشی بیشتری نسبت به دیگر احزاب چپ در میان فعالان سیاسی چپ‌گرا برخوردار است.

تجربه چند دهه قبل مشخص کرده است که فرهنگ سیاسی آلمان گرایش زیادی به سوی میانه‌روی دارد

حزب سبزها نیز که حزبی چپ‌گراست اگرچه تابه‌حال در دولت نقشی نداشته‌اند اما خواهد توانست در ائتلافی که از احزاب چپ تشکیل خواهد شد حضورداشته باشد. احزاب دیگری نیز می‌توانند در دولت ائتلافی حضور داشته باشند که عبارت‌اند از "حزب دموکرات آزاد آلمان" (زرد)، حزب چپ "دی لینکه"، و حزب راست افراطی "آلترناتیو برای آلمان" (AfD) که در مناطق شرقی این کشور طرفداران زیادی دارند. این حزب به دلیل سیاست‌های افراطی از احزاب بزرگ‌تر در آلمان دورمانده است.

بیشتر بخوانید:

آغازی بر پایان مرکل !

«آرمین لاشت» به عنوان جانشین مرکل انتخاب شد

آلمان انتخابات پارلمان فدرال و شورای فدرال را باهم برگزار می‌کند یعنی اینکه وقتی آلمانی‌ها پای صندوق‌های رأی می‌روند دو رأی می‌دهند یک رأی برای انتخاب نماینده پارلمان فدرال و یک رأی برای پارلمان محلی.

تجربه چند دهه قبل مشخص کرده است که فرهنگ سیاسی آلمان گرایش زیادی به سوی میانه‌روی دارد و در واقع این کشور سعی کرده است از به قدرت رسیدن افراد یا احزاب افراطی ممانعت کند. آلمان با بحران و بحران‌زایی مخالف است و مکانیسم‌های فراوانی برای بحران‌زدایی دارد. گرایش عمومی سیاستمداران این کشور نیز به این سو است که دستاوردهای رقیبان خود یا دولت قبلی را پایمال نمی‌کنند. در این کشور چیزی را بر چیزی افزودن بر چیزی را به‌جای چیز دیگر گذاشتن ترجیح داده می‌شود.

انتهای پیام/۴۱۵۵/