تکرار خودزنی تاریخی در برخورد ایران با عربستان

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، سایت الف نوشت: نوشتار پیش رو در پی تحلیل واقع گرایانه و نه احساسی از رفتارهای احساسی و هیجانی در کشورمان پس از اعدام شیخ نمر می باشد. این نوشتار ضمن محکومیت اعدام این روحانی شیعه، به نقد رفتار های مخرب منافع ملی و دینی به نام تعصب و غیرت در بخش های زیر می پردازد.
الف ) فایده این کار چیست؟
یک نشان از عاقلانه بودن امور انجام شده وجود علتی غایی برای آن است . از فاعلان و حامیان احتمالی آن که با آب و تاب هیجانات صورت گرفته در رسانه ها را در بوق می کنند این سوال پرسیده می شود که این کار چه فایده ای خواهد داشت؟ تسخیر یک سفارتخانه چه چیزی به ایران اضافه خواهد کرد؟ چه چیزی به تشیع اضافه خواهد کرد و چه چیزی بر شیخ نمر و اهدافش اضافه خواهد نمود؟ آیا این کار غیر از نشاندن آتش غضب عده ای معدود در برابر سفارت و فروکش کردن هیجان تشجیع شده در یک تجمع گروهی خیر و فایده ای در بر خواهد داشت؟
ب ) تخریب وحشتناک وجهه ایران / ایران در ردیف داعش و طالبان
اینگونه رفتارها به شدت وجهه ایران و ایرانی را در جهان تخریب می کند. همگان بر این نتیجه استوار خواهند شد که ایرانی ها بدیهی ترین حقوق بین الملل را به رسمیت نمی شناسند و گویی در بربریت زندگی می کنند. در این رفتار ما در کنار افراد و گروههایی همچون داعش ، طالبان و شورشیان لیبی در دوران هرج مرج این کشورها قرار می گیریم چرا که چنین رفتارهایی تنها از این گروهها سر می زند.
ج ) تکمیل پازل هسته ای/ ایران حق ندارد حتی حقوق صلح آمیز هسته ای داشته باشد
چنین رفتاری به شدت این ایده را در جهان تقویت خواهد کرد که ایرانی ها یک استثنا باید باشند. این افراد که چنین امور بدیهی را در هنگامه اختلاف با یک کشور و برهه عصبانیت رعایت نمی کنند آیا اگر توانمندی هسته ای داشته باشند در مواقع مشابه خود را مجاز به تولید بمب هسته ای و استفاده از آن نخواهند دانست؟ اگر این افراد قدرت را در ایران به دست بگیرند چه بلایی سر جهان و کشورهای مخالفشان خواهد آمد؟ در این رویکرد ایران به مانند کودکی است که حق ندارد حتی برای میوه خوردن چاقو در دست بگیرد چون غیر قابل اعتماد است . چاقو را باید از دست او گرفت ولی می توان چاقو را به یک کشور عاقل یعنی آن چند کشور و حتی اسرائیل داد چون آنها والدینی هستند که چاقو را تنها در موارد ضرور و کاربردی مورد استفاده قرار خواهند داد.
آیا این را می خواهیم؟ آیا چنین رفتارهایی این موضوع رادر جهان بر کرسی مشروعیت ننشانده؟ آیا خود نیستیم که رفتار دوگانه دیگران را با خودمان جامعه عمل و مشروعیت بین المللی می پوشانیم؟
د ) رفتار آینده کشورها چگونه خواهد بود؟ / ایران غیر قابل اعتماد است
این سوال مطرح می شود که با این اعمال کشورهای دیگر چه فکری خواهند کرد؟آیا می توانند اطمینان کنند در رابطه با کشوری که ممکن است حالا در هر موضوعی روزی با او به اختلاف بخورند؟ آیا وقتی به اختلاف خوردند باید آبرویشان و خاکشان مورد بی احترامی قرار گیرد؟ آیا رابطه با این کشور که به انسانی عصبانی و غیر قابل پیش بینی و نامقید به آداب اجتماعی است فایده ای دارد برای کشورها؟
ر ) دنیا علیه ایران / وقتی بدهکار طلبکار خواهد شد
بدیهی است که هیچ کشوری برای ما کف نخواهد زد. چرا که تایید این کار یعنی ایجاد هرج و مرج در جهان . آیا این است فایده این کار که ما محکوم جهانی شویم و عربستان قاتل محق جلوه کند؟ آیا با این کار حواس جهان از این اقدام جنایتکارانه و جنگ فرقه ای منحرف نشده و ما را بدهکار و عربستان را طلبکار نخواهد کرد؟
س ) عربستان بسیار بهتر از عراق جهان را بر علیه ایران بسیج خواهد کرد
هیچ کس یادش نرفته تنهایی ما را در جنگ. غیر از سوریه و لیبی و گاهی چین تقریبا تمامی کشورهای جهان بر علیه ایران بودند و برخی نیز ساکت . این نتیجه تلاشهای عراق بود. آیا انکار می کنیم که عربستان قدرت بسیج بسیار بالاتری از عراق آن روز دارد؟ پول و لابی عربی و حالت رهبر گونه در میان اعراب ایران را در برابر تمامی جهان قرار خواهد داد. مخصوصا وقتی که با چنین اعمالی دلیل هم به دست عربستان بدهیم. عربستان که در موضوع یمن و سوریه دلیلی هم نداشت اینگونه دهان همه را بست. در این موارد چه خواهد کرد؟
ص ) اقدامی ناجوانمردانه
از تمام معایب این موضوع که بگذریم نمی توان از ناجوانمردانه بود آن گذشت. اگر اقدام عربستان جنایت بوده آیا تاوان آن را باید کارمندان سفارت عربستان در ایران بدهند؟ اگر کودکی دچار وحشت شود چه کسی جواب آن را خواهد داد؟ اگر کسی برایش اتفاقی بیفتد چه می شود؟ آیا می توان به جرم بلخ گردن کسی را در شوشتر زد؟ آیا این کار اسلامی که هیچ اصلا با هیچ عرف جوانمردانه ای همخوانی دارد؟
ط ) نیروهای امنیتی کجا بودند؟ / وزارت خارجه چه می کند؟
باید توجه داشت که اقدام هیجانی و احساس حق بودن مجوز هر کاری را به ما نمی دهد. اگر مردمی دچار هیچان شده اند چرا نیروی های امنیتی اینگونه عمل می کند؟ نیروهای امنیتی اگر مسئول حفاظت از مکانهای دیپلماتیک هستند و با دیپلماتهای ما سرو کار دارند و ارتباط چرا اینگونه عمل می شود؟ وزارت خارجه چرا این رفتار ها را پیش بینی نمی کند؟ نیروی امنیتی کجا است؟
نتیجه
این رفتارها هر چه باشد و با هر دلیلی هیچ فایده ای برای ایران و تشیع و اسلام و هر چه که می خواهیم ندارد. این رفتار بازی در زمین رقیب است . نباید اجازه داد عده ای هیجانی رفتارهایی را مرتکب شوند که تاوان آن را میلیونها ایرانی و در سالهای طولانی بدهند. افرادی که به دلیل هیجان مشخص نیست روزی و سالی دگر از آن سوی بام بیفتند و با اعلان اشتباه ما را به عرصه ای دیگر بکشانند. باید هوشیار بود و عاقل و در چنین مواردی پیش بینی لازم را داشت.