کرونا و سِحرِ طب سنتی

به گزارش خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاری آنا، به نظر نمی رسد که پیک چهارم کووید-۱۹ آخرین دوره ای از این بیماری باشد که خود را بر ما تحمیل می کند. آنگونه که از شواهد بر می آید می آیند انواع دیگری از جهش یافته های ویروسی که در جمعیت های متمایز از خودش نوع می آفریند. حداقل آنقدر که بتوانند میزان اثربخشی واکسن ها را پایین آورند که وزیر بهداشت را نگران کند،  از آنجا که تفکر جامعه ذیل تفکر این اشخاص در اِشراف به دانش کرونا است، ما نیز باید نگران باشیم. من درباره علم پزشکی بی سواد هستم اما خِردی در ادبیات و تقید شرقی است که شاید شایستگی آن را داشته باشد که مورد توجه قرار گیرد. بی تردید این یک بحث فلسفی است و درباره بینشی که علم می تواند به آن متمسک شود سخن می گوید و ما هیچ ورودی به دانش پزشکی نمی کنیم که جسارت تلقی شود.

آیا ناکامی طب سنتی در ابراز وجود خود همواره است؟

به نظر نمی رسد که علم پزشکی معطوف به قبل از عصر مدرن که از آن در ایران با عبارت طب سنتی نام می برند، وفاق چشمگیری در بروز خود پیدا کرده باشد. شاید به این دلیل باشد که طالبان این علم تجربه های آن علوم را در دست دارند اما بینش یا بنیاد فلسفی نهفته در طب سنتی را که جامعه از یاد برده بود، بدست نیاورده اند. موضوع به تمایز تفکر یونان و ایران بازمی گردد. آن تمدن حاصل گفتگو بود و این تمدن با این فلسفه که مردم تابع قدرت هستند در حراست از قدرت حظ را آفرید و مانند امروز که دانش را اول برای جنگ ایجاد می کنیم آنها نیز احتمالا علم را با آجرهای آفرینش ایجاد کردند. بنابراین واژه کلیدی در طب سنتی آفرینش و بیشتر آفرینش یک تاثیر گذاری است. مثلا درباره موضوعاتی غیر مشاهده ای تر هم این اطمینان در مردم شرقی است که می توانند خلقش کنند نیازی نیست که دانش به آن را محصور کنند به کشف، تحقیق یا مطالعه. مثلا خیام معتقد است که انسان باید از خدا همت بخواهد وگرنه از عهده آفرینش هر چیزی بر خواهد آمد. آنها معتقد نیستند که به موضوعات شک داشته یا یقین داشته باشیم. انها معتقدند از بضاعت دانش بشری در جهت ساختن امر قابل مدیریت استفاده کنیم.  این شیوه تفکر در حیات بینش حاکم بر علم شرقی زنده مانده است. انسان شرقی می پندارد که هر چه را که تخیل کند می سازد و خود را جزو فعالی از آفرینش می داند، مثلا آنجا که خیام می گوید سنت مکن و فریضه حق بگذار/ وین لقمه که داری ز کسان باز مدار/ غیبت مکن و خلق خدا را مآزار/ در عهده آن جهان منم باده بیار.  

آیا ویروس کرونا مانند سگ پاولف شرطی می شود؟

بنابراین مسئله اثرگذاری خیلی مهم می شود و طب سنتی با این اعتقاد که در جهان هستی حداقل یک عنصر یا پدیده تاثیرگذار بر رفتار مثلا ویروس کرونا است، این تاثیر و تاثیرگذاری را جستجو کند. مسئله کلیدی این است که علم شرقی معتقد است که کنترل باید خلق شود و او دانش کامل آنچیزی که خلق می کند را خواهد داشت. پس کارآمدی اش برای انسان بیشتر خواهد بود. انسان می تواند کنترل را هر گونه که بخواهد کنترل کند ولی نمی تواند همه چیز را درباره ویروس کرونا بداند زیرا ویروس کرونا همانقدر بی نهایت است که جهان هستی بی نهایت هست.

بنابراین اگر خیام اینجا بود بیشتر به این فکر می کرد که چگونه می تواند بر رفتار زیستی ویروس تاثیر بگذارد. سوالاتش باید اینگونه می بودند که آیا فلان گیاه، موسیقی، دعا، یوگا، روانشناسی یا هر چیز و یا هر چیز می تواند بر رفتار کرونا تاثیر بگذارد؟ بدون آنکه بخواهیم ان را نابود کنیم. چون طبیعت و ویروس مثل هم رفتار می کنند و از الگوی تکامل و طبیعت تبعیت می کنند. شاید یک ویروس هم واکنش های مانند یک حیوان خانگی پیدا کند؟ این را حتما خیام می پرسید هر چقدر هم که احمقانه باشد.

اما این احمقانه نیست زیرا سابقه علم در جامعه اسلامی بر تبیین و نشر امر مسلم است که روایات این را به سنت حضرت رسول خدا (ص) می رسانند. اگر بتوانیم به گذشتگان بخاطر این اخلاق اعتماد کنیم آنان دعاوی بسیاری در این زمینه داشته اند؛ یعنی دعوی اینکه انسان می تواند بر جهان هستی و اجزای آن تاثیر گذار باشد. هم در ادبیات و هم در عرفان و هم در تدین. شاید طب سنتی باید آنگونه که امام علی (ع) بیان کرده است توانمندی خود به علت دانش را در آراء اصحاب تجربه جستجو کند.

انتهای پیام/ ۴۱۶۱