هواپیما و قطارهای سریع سرزمین وسیع در راه صادرات/ از سیستم حمل و نقل در روسیه چه می‌دانید؟

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، از زمان عصر روشنگری(از قرن هفدهم و هجدهم)، زمانی که پتر کبیر آکادمی علوم روسیه و دانشگاه ایالتی سن‌پترزبورگ را تأسیس کرد و میخائیل لومونوسف(Mikhail Lomonosov)، دانشمند شهیر، دانشگاه دولتی مسکو را ساخت، یک فرهنگ قوی بومی در حوزه علم و نوآوری در روسیه شکل گرفت و از آنجا، پیشرفت علم و فناوری در کشور روسیه آغاز شد.

در قرون نوزدهم و بیستم، روسیه دانشمندان برجسته‌ای را به خود دید که در فیزیک، نجوم، ریاضیات، کامپیوتر، شیمی، زیست‌شناسی، زمین‌شناسی و جغرافیا سهم مهمی داشتند. مخترعان و مهندسان روسی در زمینه‌هایی مانند مهندسی برق، کشتی‌سازی، هوافضا، تسلیحات، ارتباطات، فناوری هسته‌ای و فناوری فضایی تبحر داشتند. هر چند بحران دهه ۱۹۹۰ منجر به کاهش شدید حمایت دولتی از علم و فناوری شد و باعث شد بسیاری از دانشمندان روسی و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی به اروپا غربی یا ایالات متحده مهاجرت کنند. اما از دهه ۲۰۰۰ به بعد، بر اثر موج رونق اقتصادی جدید، اوضاع بهتر شده است. روسیه برخلاف چین نقشی بنیادی‌تر در حوزه علوم دارد و منشأ بسیاری از پیشرفت‌های مبنایی است. در این گزارش مروری بر منابع انرژی کشور روسیه خواهیم داشت.

شبکه حمل‌ونقل فدراسیون روسیه یکی از گسترده‌ترین شبکه‌های جهان است. شبکه ملی جاده‌ای، راه‌آهن و راه‌های هوایی تقریباً هشت هزار کیلومتر از کالینین‌گراد در غرب تا شبه جزیره کامچاتکا در شرق روسیه امتداد دارد و شهرهای بزرگی مانند مسکو و سن‌پترزبورگ توسط سیستم‌های حمل‌ونقل سریع گسترده خدمات‌رسانی می‌شوند.

صادرات خدمات حمل‌ونقل از مؤلفه‌های مهم تولید ناخالص داخلی روسیه است. دولت پیش‌بینی می‌کند که بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۳۰، اقدامات موجود در راهبرد حمل‌ونقل این کشور به ارزش کل ۸۰ میلیارد دلار افزایش خواهد یافت که هفت برابر ارزش آن در سال ۲۰۰۸ است.  

حمل‌ونقل ریلی

روسیه در ۲۰۱۹ سومین شبکه بزرگ راه‌آهن جهان را پس از ایالات متحده و چین با طول مسیر ۸۵ هزار و ۶۰۰ کیلومتر داراست. با اینکه نیمی از شبکه راه‌آهن روسیه برقی است(در مجموع ۴۳ هزار و ۸۰۰ کیلومتر) اما اکثریت میزان ترافیک راه‌آهن را به دوش می‌کشد.

راه‌آهن روسیه، شرکت ملی حمل‌ونقل ریلی، یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های حمل‌ونقل جهان است که در ۱۹۹۲ تأسیس شده است. حدود ۹۵۰ هزار نفر در آن اشتغال دارند و ۲.۵٪ از کل تولید ناخالص داخلی ملی را در ۲۰۰۹ تشکیل می‌دهد. فقط در ۲۰۰۷، راه‌آهن روسیه مجموعاً ۱.۳ میلیارد مسافر را در مسیرهای مشترک جابه‌جا کرد.

راه‌آهن JSC روسیه تقریباً به طور انحصاری صاحب صنعت قطار از راه دور در روسیه است که در ۲۰۱۷، ۹۸.۶ درصد از سهم بازار را در اختیار دارد. فناوری‌های به‌کاررفته در این دسته از سیستم‌ها نیاز به به‌روزرسانی دارد. غالب خطوط راه‌آهن روسیه در دوره اتحاد جماهیر شوروی مدرن شدند و به درجه جهانی رسیدند.

اتصال‌دهنده خطوط SA3 که به صورت خودکار کار می‌کند دارای مزایای متعددی نسبت به اتصال‌دهنده جانبی است که در ایالات متحده استفاده می‌شود. اتصال‌دهنده  SA3، اگرچه طراحی خوبی دارد به دلیل ساخت با فولاد با کیفیت پایین، نگهداری و تعمیرات ضعیف، کم‌توجهی به بازسازی و استفاده در سرعت بالاتر از حد مجاز با مشکلاتی روبه‌رو شده است. اکثریت شبکه ریلی روسیه از استاندارد ۱۵۲۰ میلی‌متری استفاده می‌کند که شامل تمام سیستم‌های مترو و اکثر شبکه‌های تراموا در این کشور است.

اتومبیل و ایمنی جاده

تولید خودرو یک صنعت مهم در روسیه است که به طور مستقیم حدود شش‌صد هزار نفر یا ۱٪ از کل نیروی کار این کشور در آن فعالیت می‌کنند. روسیه در ۲۰۱۸، ۱۷۰۰۰۰۰ دستگاه خودرو تولید کرد که در بین کشورهای تولیدکننده خودرو در رتبه سیزدهم قرار دارد و ۱.۸٪ از تولید جهانی را به خود اختصاص داده است. مارک‌های اصلی تولیدکنندگان خودروهای سبک AvtoVAZ و GAZ هستند در حالی که KamAZ پیشرو در تولید خودروهای سنگین است. یازده خودروساز خارجی در این کشور صنعت مونتاژ دارند و یا در حال ساخت کارخانه‌های خود در روسیه هستند.

ایمنی جاده‌ای در روسیه ضعیف است و میزان تصادفات جاده‌ای بیشتر از اروپا یا ایالات متحده است. در ۲۰۱۱، آمار مرگ‌ومیر جاده‌ای روسیه در رتبه چهارم جهان قرار گرفت. مجازات‌های شدیدتر برای تخلفات رانندگی پس از ۲۰۰۸ اعمال شد اما میزان فساد در میان مقامات اجرای قانون راهنمایی‌ورانندگی، اثر این قوانین را بر کاهش تعداد تصادفات محدود می‌کند. استفاده از دوربین‌های مداربسته گسترده است از آنجا که دادگاه‌های روسیه مدارک ویدئویی را به شاهدان عینی ترجیح می‌دهد، این مسئله مورد استقبال زیادی قرار گرفته است و همچنین به‌عنوان محافظ در برابر فساد پلیس و تقلب در بیمه تلقی می‌شود.  

آبراهه‌ها

طبق داده‌های هیئت دریانوردی دولتی روسیه، کشتی‌های این کشور سالانه، ۱۳۶.۶ میلیون تن بار را از طریق آبراه‌های داخلی روسیه حمل کرده و ۵۳ شرکت در حمل مسافر از آبراه‌های داخلی روسیه استفاده کرده‌اند. این شرکت‌ها ۲۲.۸ میلیون مسافر را جابه‌جا کرده و میزان کل حمل‌ونقل ۸۴۱.۱ میلیون کیلومتر بوده است. نیروی دریایی روسیه نیز به طور کلی میراث‌دار شوروی سابق است و نگرش متفاوتی نسبت به بسیاری از نیروهای دریایی غربی دارد(از جمله اینکه تشخیص کشتی نظامی و غیرنظامی دشوار است و کشتی‌ها کمتر به دریا می‌روند و در هنگام اقامت در بندر قابلیت عملیات را حفظ می‌کنند). تغییراتی که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به وجود آمد، تصویر وسایل حمل‌ونقل دریایی روسیه را از این هم پیچیده‌تر ساخت و دیگر حتی تعیین اینکه کدام کشتی‌ها عملیاتی است یا در حال تعمیر، آسان نیست.

از ۲۰۱۰، تولید و معرفی واحدهای سبک مدرن برای جایگزینی تعداد زیادی از کشتی‌های کوروت‌ منسوخ‌شده، قایق‌های موشکی و کشتی‌های مقابله با مین از دوران اتحاد جماهیر شوروی آغاز شد. علاوه بر این، با معرفی موشک بالستیک هسته‌ای، موشک کروز و همچنین کلاس‌های جدید زیردریایی‌های تهاجمی با قدرت متعارف، تأکید و تمرکز مجددی بر تولید زیردریایی در این کشور شده است. پیش‌بینی می‌شود که این روند تا دهه ۲۰۲۰ ادامه یابد.  

صنعت هواپیمای روسیه

ساخت هواپیما یک بخش مهم صنعتی در روسیه است که حدود ۳۵۵ هزار و ۳۰۰ نفر در آن مشغول به کار هستند. فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی منجر به یک بحران عمیق برای این صنعت، به ویژه برای بخش هواپیماهای غیرنظامی این کشور شد. با این وجود در اواسط دهه اول ۲۰۰۰ به دلیل رشد حمل‌ونقل هوایی و افزایش تقاضا، وضعیت بهبود یافت. یکی از دلایل بهبودی اوضاع، برنامه تلفیقی بود که در ۲۰۰۵ آغاز شد و به ایجاد شرکت هلدینگ یونایتد ایرکرفت کرپوریشن ختم شد. با این وجود روسیه در این مسیر راه درازی در پیش دارد.

در عین حال، صنعت هواپیماسازی نظامی روسیه، هواپیماهای را مانند میگ و سوخو تولید می‌کند که در سطح جهانی مطرح هستند و با جنگنده‌های فرانسوی و آمریکایی رقابت می‌کنند. فدراسیون روسیه از ۲۰۰۹ می‌کوشد صنعت هواپیماهایی خود را به‌روزرسانی نماید و دانش خود از پروازهای نظامی را به بخش هواپیماهای غیرنظامی منتقل کند.

انتهای پیام/۴۱۶۰/پ