ورود غیرمنتظره به جزیره مارتیلو/ شاه‌پنگوئن‌ها در آرژانتین چه می‌خواهند؟

 به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، یکی از گونه‌های کمیاب پنگوئن در جهان شاه‌پنگوئن‌ نام دارد. حساسیت در مورد تعداد این گروه از پنگوئن‌ها خصوصاً پس از تحقیقات چند سال پیش در مجمع‌الجزایر کروزت افزایش یافت. اما مدتی است محققان در اوسوایا، جنوبی‌ترین شهر آرژانتین، بازدیدکنندگان زمستانی غیرمنتظره‌ای را مشاهده کرده‌اند.

جزیره مارتیلو در کانال بیگل، به دلیل اینکه محل زندگی پنگوئن‌های ماژلان و جنتو است، به طور معمول توریست‌های بسیاری را به سمت خود جذب می‌کند. اما به تازگی گونه پنگوئن تازه‌ای در آنجا مشاهده شده است که قاعدتاً نباید آنجا باشد: شاه‌پنگوئن!

کاهش نود درصدی شاه‌پنگوئن‌ها در بزرگ‌ترین اجتماع پنگوئن‌های جهان

در حدود دو سال پیش، تصاویر ثبت‌شده از مجمع‌الجزایر کروزت همه را شگفت‌زده کرد. علت این امر این بود که در عکس‌های قدیمی‌تر تصویر بیش از دو میلیون شاه‌پنگوئن در آنجا ثبت شده بود. اما عکس جدیدتری که از طریق ماهواره از آنجا گرفته شد این حقیقت ترسناک را نشان داد که تعداد این پنگوئن‌ها به دویست هزارتا کاهش یافته است.

تاکنون دليل اين كاهش باورنکردنی تعداد شاه‌پنگوئن‌ها به صورت معما در آمده است و دانشمندان در اقصی‌نقاط جهان به دنبال يافتن پاسخ این راز هستند. در حال حاضر نظریه اصلی که به عنوان عامل اصلی کاهش جمعیت آنها شناخته می‌شود تغییرات اقلیمی است زیرا با گرم شدن کره زمین و تغییرات نامعمول دمایی، فصول جفت‌گیری این پنگوئن‌ها نیز به هم خورده است.

عامل دیگری که در مورد آن گمانه‌زنی می‌شود پدیده ال‌نينيو است که موجب شد غذای اصلی این پنگوئن‌ها در آب‌های اقیانوس از دسترس آنها خارج شود. تحقیقات بعدی نشان داد با ادامه روند گرم شدن زمین، مجمع‌الجزاير كروزت تا سه دهه آینده، ظرفیت خود را برای تأمین زندگی حداقلی پنگوئن‌ها از دست خواهد داد.

حضور شاه‌پنگوئن  در جایی نامعمول

به تازگی تعداد انگشت‌شماری شاه‌پنگوئن از طریق دوربین فیلمبرداری در جزیره مارتیلو دیده شده‌اند. البته تشخیص شاه‌پنگوئن از دو پنگوئن دیگر این سکونت‌گاه کار دشواری نبود زیرا شاه‌پنگوئن در ساحل سنگریزه‌ای جزیره، یک سر و گردن بلندتر از پنگوئن جنتو و تقریباً دو برابر پنگوئن ماژلان است. این پنگوئن‌ها اغلب در اطراف جنتوها می‌پلکند.

پژوهشگران پس از کاهش شدید جمعیت شاه‌پنگوئن‌ها بیش از پیش این تحرکات این جانور را رصد می‌کنند. اما حضور آنها در این نقطه از جهان کمابیش غیرقابل پیش‌بینی بوده است. اینکه این حیوانات چگونه به اینجا رسیده‌اند و از کجا آمده‌اند و یا حتی تعداد آنها چندتا است، هنوز مشخص است. سامی دودینو(Sami Dodino)، جانورشناسِ انستیتوی علمی کادیک آرژانتین می‌گوید: «ما در مورد شاه پنگوئن‌های جزیره مارتیلو چیز زیادی نمی‌دانیم.»

اوسوایا درست در جنوبی‌ترین قسمت آرژانتین قرار دارد و به عنوان «پایان جهان» شناخته می‌شود. در حدود 1000 کیلومتری جنوب  این نقطه قطب جنوب قرار دارد. عموماً جزیره مارتیلو در جهان به عنوان محل زندگی پنگوئن‌های ماژلان شناخته می‌شد، موجودات کوچکی که به طرز غیرمعمولی برای ایجاد لانه، زمین سوراخ می‌کنند(غیرمعمول نسبت به سایر پنگوئن‌ها). از دهه  1990 در این نقطه سر و کله پنگوئن‌های جنتو، گونه بزرگتری که برای ساختن لانه‌، از زمین سنگ جمع می‌کنند، پیدا شد.

  شاه‌پنگوئن‌ها از نظر زیستی بسیار عادی‌تر از دو پنگوئن دیگر این جزیره هستند. به عبارت دیگر، زمانی که نام پنگوئن به میان می‌آید ما چیزی را شبیه به شاه‌پنگوئن‌ها تجسم می‌کنیم. شاه‌پنگوئن‌ها دومین گونه بزرگ پس از پنگوئن امپراطور به شمار می‌آیند اما نقطه تمایز بارز آنها، وجود رنگ‌های زرد و نارنجی در نوک و بالای سینه آنهاست. بزرگسالان از نظر قد و قامت زیبا هستند اما جوجه‌ها به طرز شگفت انگیزی قهوه‌ای رنگ هستند.

آیا یک تصادف در میان است؟

اینکه چند شاه‌پنگوئن به طور تصادفی یا برنامه قبلی به جزیره مارتیلو رسیده‌اند هنوز به طور دقیق مشخص نیست. برخی دانشمندان فکر می‌کنند کل ماجرا صرفاً یک تصادف بوده است. آندره رایاری(Andrea Raya Rey)، محقق انستیتوی کادیک می‌گوید: «احتمالاً این ماجرا فقط یک حادثه است. آنها در اطراف اقیانوس سرگردان بودند و به دنبال غذا بودند. در نهایت سر از اینجا درآورند.»

شاه پنگوئن‌ها در بازگشت از اقیانوس و پس از ریختن پرهایشان معمولاً به محل استقرار اصلی خود بازمی‌گردند. اما در این موقعیت استثنایی ممکن است به اطراف خود نگاه کرده باشند، گونه‌های دیگر پنگوئن در جزیره مارتیلو را مشاهده کرده و به آنجا رفته باشند. رایاری می‌گوید: «شاه پنگوئن‌ها واقعاً جستجوگرانی فعالی هستند، بنابراین دامنه حرکتی خود را گسترش داده‌اند.»

با این وجود گروه دیگری از محققان علت حضور این پنگوئن‌ها را گرم شدن زمین می‌پندارند. در مورد مبدأ شاه‌پنگوئن‌ها حدسیات فراوانی وجود دارد. آنها ممکن است از خلیج اینتیل در چند صد کیلومتری شمال شیلی آمده باشند. یا جزیره استاتن از سمت شرق.  جزیره جورجیا در جنوب نیز کاندیدای خوبی است زیرا پیشتر موارد شاه‌پنگوئن‌ در آن دیده شده است.

هنگامی که شاه‌پنگوئن‌ها در جزیره مارتیلو مشاهده شدند محققان ابتدا اعتقاد داشتند احتمالاً نوجوان باشند زیرا به نظر نمی‌رسید که سعی در تولید مثل داشته باشند. اما تصاویر ثبت‌شده در دوربین‌ها موارد معدودی از تلاش را ضبط کرده است.

 دودینو می‌گوید: «ما معتقدیم شاید علت این کم‌انگیزگی این باشد که در اوسوایا تابستان گرمی را پشت سر گذاشته‌ایم.» رایاری همچنین اعتقاد دارد اگر تخم‌های زیادی گذاشته می‌شد جوجه‌ها احتمالاً در هر صورت طی زمستان می‌مُردند. این فرضیه براساس حدس و گمان نیست. معمولاً جوجه‌های شاه‌پنگوئن در فصل زمستان در حالی که والدین‌شان برای غذا به شکار می‌روند، برای گرم شدن دور هم جمع می‌شوند. طبیعتا چنین سازوکاری در مورد تعداد معدودی جوجه جواب نمی‌دهد.  دودینو می‌گوید: «آنها در حال تلاش برای ایجاد یک محل سکونت جدید هستند، اما تعدادشان کمتر از آن است که به سادگی از پس این کار برآیند.»

سرنوشت شاه‌پنگوئن‌های مارتیلو و پنگوئن‌های بومی جزیره

دشوار است که حدس بزنیم چه بر شاه‌پنگوئن‌های جزیره مارتیلو خواهد آمد. محققان نمی‌خواهند کاری انجام دهند که مزاحمتی برای تعداد کم شاه‌پنگوئن‌های این جزیره به وجود آید، بنابراین تحقیقات در مورد آنها فعلاً به مطالعه تصاویر از دوربین‌های فیلمبرداری مستقر در جزیره محدود می‌شود. اما از این طریق به درستی نمی‌توان فهمید پنگوئن‌ها چند ساله هستند، چه جنسیتی دارند و یا حتی تعدادشان چندتا است. دودینو می‌گوید: «ما سوالات بدون پاسخ زیادی داریم.»

در این میان ، تحقیقات بیشتری در مورد جمعیت پنگوئن جنتو و ماژلان نیز در حال انجام است. رایاری و دودینو برای محاسبه تعداد پنگوئن‌های این سکونتگاه تحقیقاتی را از قبل انجام داده‌اند. جمع‌آوری نمونه خون و پَر  اطلاعاتی را در مورد رژیم غذایی پنگوئن‌ها می‌دهد که به شناخت آنها کمک می‌کند. همچنین برای تست، فرستنده‌های GPS  را روی برخی از پنگوئن‌ها قرار دادند تا ببینید آنها از کجا ماهی می‌گیرند.

 در یک مقاله که توسط رایاری تالیف شده است، مشخص شد که پنگوئن‌های جنتو و ماژلان در جزیره مارتیلو در مناطق مختلف در جستجوی غذا می‌گردند.  جنتو ترجیح می‌دهد ماهی را در آب‌های آزاد صید کند و ماژلان‌ها بیشتر به دنبال شاه‌ماهی و خرچنگ دریایی نزدیک به کف دریا است. این می‌تواند نشانه آن باشد که گونه‌های پنگوئن در رفتارهای خود کاملا مستقل عمل می‌کنند و همچنین مناطق خود را جدا می‌کنند تا از رقابت و تقابل جلوگیری کنند.

در عین حال مطالعه رفتار پنگوئن‌ها در جزیره مارتیلو در طول یک سال گذشته چالش‌برانگیز بوده است. محققان به دلیل همه‌گیری کرونا قادر نبودند شخصاً به سادگی از این محل بازدید به عمل آورند و نهایت تلاش آنها اقدام به جایگزینی باتری و کارت‌های حافظه دوربین‌ها بوده است. دودینو می‌گوید: «فکر کنم زمستان امسال را برای تحقیق از دست خواهیم داد هر چند ممکن است پنگوئن‌ها از این بابت راحت‌تر باشند!»

انتهای پیام/