یافته جدید پژوهشی دانشگاه بوستون؛
ارتباط عجیب میان حرکات چشم و ارتعاشات پرده گوش/ نگاه کردن به منبع صدا موجب شنیدن بهتر آن می‌شود
بررسی‌های جدید حاکی از آن است که توانایی شنوایی انسان تحت تأثیر موقعیت چشمان قرار دارد.
به گزارش خبرنگار حوزه علم، فناوری و دانش‌بنیان گروه دانشگاه خبرگزاری آنا از نیواطلس، یافته‌های پژوهشی گروه تحقیقاتی دانشگاه بوستون نشان می‌دهد توجه شنیداری به طور کامل با توجه بصری فضایی در هم آمیخته شده‌اند. به عبارت دیگر نگاه کردن به منبع یک صدا می‌تواند باعث شنیدن بهتر آن شود.
در اوایل دهه 1950 کالین چری، دانشمند شناختی، سوال ساده را مطرح کرد: چگونه می‌توانیم سخنان یک شخص را درک کنیم در حالی که همه افراد در حال صحبت کردن هستند؟ بیش از نیم قرن از مطرح شدن این پرسش می‌گذرد و محققان هنوز در تلاش هستند تا پاسخی برای آن پیدا کنند.
مدل‌ها و نظریه‌های مختلفی در این خصوص مطرح شده است. براساس یکی از این نظریه‌ها، بینایی انسان نقش بسیار مهمی در هدایت توجه شنیداری دارد. حرکات لب و صورت می‌تواند توانایی پردازش شنیداری انسان، به خصوص افرادی که از مشکلان شنیداری رنج می‌برند، را افزایش می‌دهد. با این حال هنوز یک پرسش بی‌پاسخ مانده است: آیا نگاه کردن به مسیر مشخصی می‌تواند توجه شنیداری فرد را به همان مسیر جلب کند؟
براساس یافته‌های تحقیقات گروه تحقیقاتی دانشگاه دوک در سال 2018، ارتباط عجیبی میان حرکات چشم و ارتعاشات پرده گوش وجود دارد. این هماهنگی عجیب حتی در زمانی که هیچ صدایی وجود ندارد، بین حرکات چشم و ارتعاشات پرده گوش وجود دارد. این امر نشان می‌ددهد که پرده گوش به شکل فیزیولوژیکی به اطلاعات مکانی که با نگاه کردن دریافت می‌شود، واکنش نشان می‌دهد.
نتایج تحقیقات جدید دانشمندان دانشگاه بوستون حاکی از آن است که توجه شنیداری انسان تحت تأثیر چشمانش قرار دارد. این امر نشان از تأثیر موقعیت چشم‌ها در زمان حضور چند صحبت‌کننده به طور همزمان می‌دهد. بدین‌ترتیب می‌توان گفت عملکرد بصری به هم‌ترازی توجه شنیداری و بینایی بستگی دارد.
انتهای پیام/4021/
انتهای پیام/
