دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
کارشناس مسکن در گفتگو با آنا:

سود بانک‌ها از سوداگری مسکن، به رونق تولید ضربه مهلکی می‌زند/ چگونه یک فرد 300 خانه را خرید و فروش کرد؟

نوروزی درباره عملکرد بانک‌ها در سوداگری مسکن گفت: بانک‌ها از سوداگری در حوزه مسکن سودهای گزافی به دست آوردند که نتیجه آن ضربه به تولید و اشتغال‌زایی در کشور است.
کد خبر : 449817
نوروزی.jpg

ابوالفضل نوروزی، کارشناس مسکن در گفتگو با خبرنگار مسکن و شهرسازی گروه اقتصادی خبرگزاری آنا، ورود بانک‌ها به فعالیت‌های سوداگرانه را برای بازارهای هدف، از جمله بازار مسکن، آسیب‌زا خواند و گفت: در حال حاضر، از سویی تولید به طور واقعی درگیر مالیات و بیمه است و از سوی دیگر فعالیت سوداگرانه هیچ هزینه‌ای ندارد. به همین سبب بانک‌ها برای اینکه بتوانند، سود سپرده‌ها را به مردم برگردانند، مبالغ سپرده‌های آنان را به جای فعالیت‌های تولیدی به سمت سوداگری سوق می‌دهند.


این کارشناس مسکن افزود: هنگامی که بانک وارد فضای سوداگری می‌شود، لطمات بسیار جدی‌تری نسبت به ورود مردم به عرصه سوداگری در پی دارد. زیرا حجم سرمایه یک فرد معمولی اندک است و زمانی که به فعالیت سوداگرانه دست می‌زند، ضرر چندانی برای کشور ندارد. در نقطه مقابل زمانی که بانک‌ها به حوزه سوداگری ورود می‌کنند، به دلیل دارا بودن حجم سرمایه‌ بالا، آسیب‌های بسیاری به اقتصاد وارد می‌کنند.


بانک‌ها چگونه باعث افزایش قیمت مسکن می‌شوند؟


وی به توضیح چگونگی انجام فعالیت سوداگرانه از سوی برخی بانک‌ها پرداخت و ادامه داد: بانک‌ها در ابتدا املاک فراوانی را در یک منطقه خریداری می‌کنند، سپس با انجام معاملات سوری و با قیمت‌های بالاتر از ارزش واقعی، قیمت مسکن منطقه را بالا می‌برند. برای نمونه بانک‌ها در الهیه، فرشته و بسیاری مناطق دیگر، املاک زیادی دارند که  به همین صورت قیمت مسکن را افزایش داده‌اند.


این کارشناس اقتصادی، بخشی از رشد سالانه قیمت مسکن در شهرها را به علت فعالیت سوداگرانه بانک‌ها دانست و افزود: زمانی که میانگین قیمت یک منطقه در شهر تهران افزایش پیدا می‌کند، افزایش پایه قیمتی به مناطق دیگر تعمیم پیدا کرده و در نتیجه میانگین کل قیمت در این شهر بالا می‌رود. این مسئله باعث می‌شود، بانک‌ها سود خوبی به دست بیاورند. هر مقدار سوداگری گسترش پیدا کند، بانک می‌تواند، سپرده‌های بیشتری گرفته و از عهده پرداخت سود آن‌ها نیز بربیاید.


ضربه مهلک سوداگری بانک به رونق تولید


نوروزی، سوداگری را مانع تولید و رونق اقتصادی کشور دانست و گفت: برای اینکه در کشور ما تولید رونق بگیرد و کار تولیدی به صرفه باشد، باید اقداماتی انجام شود که بازارهای موازی تولیدی از صرفه بیفتد تا عملاً کسانی که می‌خواهند کار اقتصادی انجام دهند، سرمایه‌شان را به جای سوداگری و سفته‌بازی در حوزه تولید وارد کنند. سوالی که ممکن است، برای مخاطب مطرح شود این است که سوداگری چیست؟ فعالیت سوداگری عملاً به فعالیتی گفته می‌شود که در آن‌ها اشتغال‌زایی به معنای حداکثری وجود ندارد، GDP خاصی برای کشور نداشته و عملاً فایده خاصی برای تولید و اشتغال ندارد.


این کارشناس حوزه مسکن به ارائه توضیحاتی پیرامون مضرات سوداگری پرداخت و تصریح کرد: فعالیت‌های سوداگرانه به تولید کشور ضربه‌های جدی میزنند. زمانی که در بازارهایی مثل مسکن، طلا و سکه دلالی صورت می‌گیرد، باعث افزایش میانگین قیمت در آن اجناس می‌شود و هر چه معاملات بیشتری به این روش صورت بگیرد، به تبع آن افزایش قیمت هم خواهیم داشت. این اتفاق افزایش تورم عمومی شده و بر سایر کالاها نیز تأثیر بگذارد.


وی در همین راستا  اضافه کرد: به عنوان مثال در یک نمونه بررسی کردیم و دیدیم که فردی در یک سال 300 خانه را خرید و فروش کرده است. بنابراین مشخص بود که این معاملات به علت رفع نیاز این شخص نبوده و قصد دلالی در حوزه مسکن را داشته است. سودهای بادآورده بسیاری هم با این فعالیت نصیب فرد مورد نظر شده بود. همچنین هنگامی که در حوزه سکه و طلا، نوساناتی به وجود می‌آید، عده‌ای سرمایه‌شان را در حوزه خرید و فروش سکه و طلا می‌آورند و لطمه‌های جدی به بازار می‌زنند. اقدام مهم این است که بتوانیم جلوی این معاملات را بگیریم تا نقدینگی کشور به جای اینکه وارد فضاهای سوداگری شود، به سمت فضاهای تولیدی مانند اشتغال، خدمات، صنعت، تولید مسکن و کشاورزی برود. مثال معروفی وجود دارد که می‌گوید اگر کشورهای دیگر در سیاست‌های پولی و ارزی مثل کشور ما بودند و هیچ ابزاری برای کنترل نقدینگی نداشتند، بیل گیتسی به وجود نمی‌آمد، زیرا فرد با مشاهده ضعف سود دهی بازار تولید، به سمت فعالیت‌های سوداگرانه می‌رفت.


ابزارهای تنظیمی، موانع اصلی سوداگری


نوروزی بر نیاز کشور به ابزارهای کنترل نقدینگی تاکید کرد و گفت: برای کنترل سرمایه در دنیا تجربه‌های جدی وجود دارد و سایر کشورها از ابزارهای تنظیمی استفاده می‌کنند. مالیات بر عایدات سرمایه (CGT)، مالیات بر املاک لوکس (SDLT) و مالیات بر خانه‌های خالی، بخشی از ابزارهای تنظیمی است که  می‌تواند برای کشور درآمدزایی هم داشته باشد و هم می‌تواند تنظیم کننده رفتار اقتصادی افراد باشد.


وی خاطر نشان کرد: به عنوان نمونه در آمریکا از خودروهایی که قیمت آن‌ها از حدی بیشتر باشد، مالیات گرفته می‌شود یا زمانی که در حوزه بازار طلا، سکه، ارز و خودرو خریدی انجام می‌دهید، بسیاری از کشورهای دنیا مالیات‌های سنگین برای این معاملات و درآمدها وضع می‌کنند تا معاملات سوداگرانه از اساس صرفه اقتصادی نداشته باشند.


انتهای پیام/4129/


انتهای پیام/

ارسال نظر
قالیشویی ادیب