دانشجو نگار؛
آموزش‌وپرورش کنونی، محصول رابطه معیوب بازار، دولت و خانواده است
آموزش‌وپرورش کنونی، محصول رابطه معیوب بازار، دولت و خانواده است. خانواده‌ای که آرمانی جز پزشکی و مهندسی در ذهن فرزندان خود حک نکرده و پدر و مادرهایی که موفقیت مدارس را فقط با تراز کنکور محک می‌‌زنند.
به گزارش خبرنگار حوزه فرهنگی و هنری گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، باگذشت نزدیک به چهار دهه از انقلابی که سبقه‌ای فرهنگی داشت و قرار بود انسانی دگرگون به جامعه معرفی کند؛ آموزش‌وپرورش کشور همچنان غرق در روزمرگی است و در ناراضی تراشی دست‌وپا می‌زند. چاره کار در اجماع بر سر استراتژی‌هایی است که می‌تواند آموزش‌وپرورش کشور را از دستگاهی آسیب‌زا به کانونی برای شناسایی و پرورش استعدادها تبدیل کند.
هیچ تغییری در مناسبات انسانی و سازمانی ایجاد نمی‌شود مگر آن‌که پیش از آن، گفتمان‌های حاکم دچار تحول شده باشند. بسیج تمام امکانات مدرسه و خانواده برای موفقیت در کنکور گفتمان حاکم بر آموزش‌وپرورش کنونی است.
این بخشی از یادداشت عارف علیزاده است که با عنوان «تحول در آموزش‌وپرورش» در شماره هفدهم نشریه فرهنگی و اجتماعی هیوا دانشگاه فرهنگیان مازندران منتشرشده است که در ادامه می‌خوانید:
دانش‌آموز درس‌خوان و گوشه‌نشین، معلم خصوصی یا آموزشگاهی، مدرسه حاوی کلاس‌ها و آزمون‌های تستی و والدینی که فراهم‌کننده شرایط مناسب برای درس خواندن فرزند خود هستند، اجزای مهم آموزش‌وپرورش را تشکیل می‌دهند. به نظر می‌رسد که با اوج گرفتن مقوله آسیب‌های اجتماعی فرصت مناسبی برای تحول گفتمان حاکم بر آموزش‌وپرورش فراهم آمده است.
گفتمان جدید باید بتواند با تأکید بر پرورش دانش‌آموزان، آموزش مهارت‌های زندگی و گفتگوی سازنده در خانواده‌ها، مدارس را به پلی برای تعامل مشارکت‌‌جویانه و مسئولانه والدین و فرزندان تبدیل و از افزایش آسیب‌های اجتماعی جلوگیری نماید. ایران امروز به‌شدت از کمبود مشارکت در عرصه‌های اقتصادی و اجتماعی رنج می‌برد. مشارکت سیاسی هم محدود به ایام انتخابات است. در واقع با چنین سطح نازلی از مشارکت انتظار برای کاهش معضلات جامعه بیشتر به یک شوخی شبیه است. نظم سیاسی هم بیشتر اسیر ناکارآمدی ناشی از فساد و فقدان بهره‌وری است که به‌دلیل تأثیرگذاری قابل‌توجه آن در مناسبات اجتماعی، بر عمق مسائل موجود می‌افزاید.
عارف علیزاده در گفتگو با خبرنگار آنا گفت: در چنین وضعیتی آموزش‌وپرورش باید وظیفه ایجاد مشارکت پایدار برای نیل به توسعه پایدار را بر عهده گیرد. چنین مشارکتی باید از مدارس ابتدایی و با تقویت شوراهای دانش‌آموزی، آموزش مسئولیت‌های شهروندی، راهکارهای حل مسئله، هنر سازگاری با محیط و... در محیطی واقعی، مشارکتی و فاقد آموزه‌های انتزاعی شکل گیرد.
وی ادامه داد: دولت به‌طور ذاتی خواستار کنترل جامعه و رفتار محاسبه پذیر و قابل پیش‌بینی از سوی آن است. بازار هم، خواهان بهینه کردن روابط و افزایش و اطمینان از سود حاصل است.
دانشجوی کارشناسی رشته آموزش ابتدایی افزود: پیوند این دو در آموزش‌وپرورش کنونی از یک‌سو به رونق مافیای کنکور دامن می‌زند و از سوی دیگر با انحلال «تفاوت‌ها» در یکسانی و یکنواختی دولت ساخته، می‌کوشد تا از هرگونه تغییر بنیادی در این نهاد جلوگیری کند.
وی اظهار کرد: در روزگاری که جهان به‌سرعت در مسیر تحولات شگرف پیش می‌رود آموزش‌وپرورش کنونی می‌کوشد تا با محافظه‌کاری و تمرکزگرایی ناکارآمد، همچنان دانش‌آموزان را در گذشته مبهم فرو ببرد و از تصور چشم‌اندازهایی متفاوت با نظم موجود باز دارد. در واقع بدون کنترل مداخله دولت و بازار در فرآیندهای آموزشی موجود هیچ اصلاحی امکان‌پذیر نخواهد بود.
این دانشجو افزود: آموزش‌وپرورش کنونی، محصول رابطه معیوب بازار، دولت و خانواده است. خانواده‌ای که آرمانی جز پزشکی و مهندسی در ذهن فرزندان خود حک نکرده و پدر و مادرهایی که موفقیت مدارس را فقط با تراز کنکور محک می‌‌زنند.
علیزاده در پایان گفت: به‌دلیل سهم زیاد خانواده در سرنوشت فرزندان، استراتژی‌های تحول باید هم‌زمان به تغییر در باورهای مدرسه و خانواده بیانجامد.
انتهای پیام/4108/4127/
انتهای پیام/
