روابط‌عمومی‌ها مأموران تبلیغات محیطی و تابلوی اعلانات نیستند

زهرا منوچهرآبادی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری آنا در لنجان اظهار کرد: اطلاع‌رسانی، سرگرم‌سازی و پرکردن اوقات فراغت، آموزش، همگن‌سازی، تبلیغ، راهنمایی و رهبری، توسعه فرهنگی و اقتصادی، نقش‌های سیاسی، بحران‌زایی و ... از جمله کارکردهای رسانه‌ها هستند؛ لیکن در کشور ایران و در چند دهه اخیر به نقش‌های سیاسی و بحران‌زایی وسال ارتباطی توجه ویژه شده است.

وی اضافه کرد: کشورهای جهان سوم، مصرف‌کنندگان بی‌چون و چرای ابزار و فناوری‌های نوین ارتباطی هستند و به‌دلیل نداشتن برنامه‌های بلندمدت یا نقص در اجرای سیاست‌های فرهنگی، دستخوش خواسته‌های از پیش تعیین شده ابرقدرت‌ها هستند.

این فعال حوزه روابط عمومی خاطرنشان کرد: در سده اخیر ایرانیان از وسایل ارتباط جمعی و این اواخر از فناوری‌های نوین برای دستیابی به اهداف سیاسی بهره‌برداری کرده‌اند و دیگر کارکردهای بالقوه رسانه‌ای، کم و بیش نادیده گرفته شده است.

منوچهرآبادی تصریح کرد: روابط‌عمومی‌ها به عنوان پل ارتباطی درون و برون‌سازمان نیز از این بی‌مهری و نگاه تک‌بعدی مستثنی نیستند و کم‌توجهی به این نهاد اثرگذار در موفقیت‌های سازمانی موجب شده تا کمترین سطح از انتظارات در این بخش برآورده شود و روابط‌عمومی‌ها به عنوان مأمور تبلیغات محیطی و تابلوی اعلانات شناخته شوند.

وی ادامه داد: این در حالی است که در کشورهای پیشرفته به‌روزترین امکانات را در اختیار روابط‌عمومی‌ها قرار می‌دهند و متخصصان و مشاوران رسانه‌ای از جایگاه مطلوبی برخوردارند و مدیران روابط‌عمومی‌ها نه‌تنها دانش‌آموخته این رشته هستند؛ بلکه تجارب ارزنده‌ای در این زمینه دارند.

دکتری علوم ارتباطات تأکید کرد: با اینکه بیش از 60 سال از آغاز فعالیت نخستین روابط‌عمومی در ایران می‌گذرد؛ اما متأسفانه روابط‌عمومی‌ها در جایگاه وافعی خود قرار ندارند و مدیران و مسئولان سازمان‌های دولتی و خصوصی باید با تقویت این بخش، زمینه‌های فعالیت آنها را فراهم کرده و از تخصص و کارکردهای روابط‌عمومی‌ها در دستیابی به اهداف و چشم‌اندازهای سازمانی بهره‌مند شوند.

منوچهرآبادی یادآور شد: نخستین روابط عمومی در ایران به‌طور رسـمی در مرداد سال 1332 شمسی در شرکت سابق نفت ایران آغاز به کار کرد و نخستین گردانندگان آن دکتر نطقی استاد علوم ارتباطات و شاعر و نویسنده معاصر مرحوم ابوالقاسم حالت بودند که بعداً استاد ابوالفضل مرعشی نیز به این جمع پیوست.

وی مطرح کرد: تا سال 1345 اداره‌هایی به نام تبلیغات و انتشارات و یا انتشارات و اطلاعات فعالیت می‌کردند که از این تاریخ به بعد نام این ادارات به روابط عمومی تغییر کرد. در سـال 1345 مسئولان شرکت ملی نفـت ایران، مؤسسه مطبـوعاتی کیـهان، دانشگاه تهران و وزارت اطلاعات و جهانگردی وقت به فکر تأسیـس یک مرکز آموزش عالی برای رشته روابط‌عمومی افتادند.

مدرس رشته علوم ارتباطات افزود: این مرکز که در آغاز نام مؤسسه عالی مطبوعات و روابط‌عمومی را برای خود برگزید، یک سال بعد افتتاح شد و بیش از 100 دانشجو از میان فارغ‌التحصیلان دوره دبیـرستان را برای تحصیل در دوره لیسانس روابط عمومی پذیرفت. این مؤسسه پس از چندی نام (مؤسسه علوم ارتباطات اجتماعی) را به خود گرفت و بعدها به (دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی) تغییر نام داد و تا سال 1358 به فعالیت مشغول بود. درطول 13 سال فعالیت این دانشکده نزدیک به هزار نفر موفق به اخذ مدرک لیسانس روابط‌عمومی از آن شدند.

منوچهرآبادی متذکر شد: در طول مدت جنگ دوره‌های کوتاه‌مدت و بلندمدت آموزش روابط عمومی به وسیله مرکز آموزش مدیریت دولتی برای آموزش کارمندان مشغول به کار در دفاتر روابط عمومی مؤسسات دولتـی و غیردولتی تشکیل شد. رشته روابط عمومی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی از فهرست آموزش عالی حذف شده بود، در سال 1368 با تلاش دلسوزانه ومجدانه دکتر معتمدنژاد و دکتر حمید نطقی و سایر استادان این رشته در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی که نام جدید آن همان دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی بود، بازگشوده شد.

انتهای پیام/4078/