ظرّف، یظرّف، تضعیف!

گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، خبر استعفای وزیر امور خارجه، چند روزی است که در صدر اخبار است؛ چراکه وزارت خارجه، مهم‌ترین دستگاه کشور در رابطه با ارتباطات خارجی کشور است؛ از این رو می‌توان این استعفای ظریف را از چند جهت مورد بررسی قرار داد:

اول اینکه لوایحی همچون FATF و پالرمو در مجمع تشخیص مصلحت نظام در حال بررسی است تا جایی که فشار افکار عمومی برای رد چنین لوایحی بیش‌ازپیش است؛ به همین دلیل، دولت باید صحنه‌ای را برای این فشار سیاسی چینش می‌کرد و چه مهره چینی بالاتر از این‌که مسئول مستقیم قضیه از سمت خود استعفا دهد و کار را نیمه‌کاره رهاکند.

دوم اینکه حسن روحانی در راستای فشارهای سیاسی به دولت، درصدد پاک‌سازی عملکرد خود است چراکه همگان واقفند که وزرای دولت حسن روحانی متعلق به او نیستند و بیشتر تحمیلی بوده‌اند. از سکوت 24 ساعته روحانی در قبال استعفای ظریف، می‌توان به این مسئله پی‌‌برد؛ حتی اگر بهانه وی برای استعفا، عدم دعوت به نشست بشار اسد با سران کشور باشد.

سوم اینکه ظریف به‌خوبی می‌داند تمام وعده‌هایی که از طرف دولت به مردم داده شد، بر اساس امور خارجی بوده است؛ ازاین‌رو با شکست برجام و تحمیل لوایح پالرمو به نظر می‌رسد اعتراضات گسترده به سمت دولت جاری شود که ظریف همچون بازی اصلاح‌طلبان، سعی دارد خود را از دامن روحانی کنار بزند.

نکته چهارم را باید با نگاهی به آینده بحث کرد؛ پیش‌ازاین بارها گفته‌شده که دولت یازدهم و دوازدهم بیش از آنکه یک دولت اجرایی باشد، عملاً یک دولت سیاسی است و امور خود را بر اساس سیاسی‌کاری پیش می‌برد. نیم‌نگاهی به انتخابات ریاست جمهوری 1400 نشان می‌دهد که بسیاری از وزرا در تلاش بوده‌اند تا خود را از بدنامی این دولت کنار بزنند و به نظر می‌رسد بازی مناسبی جهت کنار زدن تیم روحانی در انتخابات دور بعد باشد.

 نباید از این مسئله غافل بود که ظریف می‌تواند جایگزین مناسبی برای اسحاق جهانگیری باشد؛ حال اینکه با کنار هم گذاشتن این نکته در کنار این ماجراها می‌توان به این نتیجه رسید که در بازی انتخابات، وزرای روحانی علیه گزینه وی خواهند بود.

*دبیرکل اسبق اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان

انتهای پیام/4107/4108/خ