گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، هر سال و در این روز ها شاهد جشن سینمای ایران و شور و شوق فیلمسازان و علاقه مندان به سینما با برگزاری جشنواره فیلم فجر هستیم.
قاعدتاً ما هم همچون باقی علاقه‌مندان پیگیر فیلم‌ها هستیم حال اگر شرایط فراهم شود و فیلم ببینیم که نظر می‌دهیم و نقدی هم می‌کنیم ولی فرصت نشود کارمان، دیدن و بررسی کردن نقدها و گزارش‌های خبرگزاری‌ها و پایگاه‌های تحلیلی می‌شود.
امسال اما شروع دیدن فیلم‌ها از یک اثر خاص بود، اثری که از مدت‌ها قبل خبر تولید و حضورش در جشنواره را شنیده بودم و موضوع و البته نام فیلم بیشتر دغدغه و هیجان ایجاد می‌کرد که هرچه زودتر پای تماشای این فیلم بشینم.
«دیدن این فیلم جرم است» واقعا جرم است و شاید این اولین و آخرین فرصتمان برای دیدنش روی پرده بود. به هر شکل چند خطی می نویسم برای دوستانی که آن را ندیده‌اند یا در آینده خواهند دید.
شروع فیلم و تیتراژ ابتدایی و البته موضوع فیلم همه و همه شما را برای دیدن یک فیلم هیجانی آماده خواهد کرد و البته این فیلم از آن‌هایی نیست که اگر نیم ساعت هم گذشت باز می‌توانی به جمع مخاطبان بپیوندی و ماجرا را درک کنی. ثانیه به ثانیه حرف است و مفهوم و هر لحظه را جا بیندازی قطعاً برداشتی دیگر خواهی کرد.
نسل ما فیلم آژانس شیشه ای را دیده است که البته ساخته شده بود برای نسل‌های قبل‌تر ولی حال دیدن دغدغه‌های جوانان 20 ساله و اندکی کمتر یا بیشتر و ساختن آثاری در این ارتباط برای ما نسل‌های بعدی انقلاب که نه مبارزه‌های انقلاب و نه جنگ تحمیلی را دیده‌ایم بسیار واجب و ضروری است.
نگاه به محتوای فیلم از جهات مختلف قابل بررسی است اما باید توجه داشت که نقد درون گفتمان انقلاب توسط فرزندان این انقلاب و نه دشمنان امری واجب است که باید اتفاق بیافتد و اتفاقا مسئولین باید حامی این چنین گروه‌هایی باشند و ما فرزندان انقلاب بیشتر از هر شخصی توانایی‌ها و ضعف‌هایمان را در گذر از 40 سالگی انقلاب می‌دانیم و حال خودمان باید به خودمان تلنگر بزنیم که کجای کاریم.
شکوه و عظمت ما برای هیچ شهروند داخلی و قدرت جهانی پوشیده نیست و صحبت فیلم نیز این است که چرا در برهه‌هایی برای مصلحت اندیشیدن‌های بی‌مورد به اجنبی جماعت امتیاز می‌دهیم. دیالوگ شخصیت امیر که می‌گوید «رابطه‌ای که ابتدایش با باج ناموسی باشد وای به حالش» دقیقاً مصداق همین صحبت است که با این همه عظمت و قدرت چرا در برابر دشمن وا می‌دهیم.
لحظه به لحظه فیلم تلنگر به خودمان است تلنگر به رفتارهایمان که بیاندیشیم و راه اشتباه را جبران کنیم. ما انقلاب نکردیم که سال‌ها بعد برای توافق از پرتاب ماهواره دانشجویان دانشگاه شریف به فضا جلوگیری کنیم.
مقام معظم رهبری بارها و بارها مسئله نفوذ را مطرح کردند قطعاً از هر شکلی ممکن است این نفوذ اتفاق بیافتد از بحث فرهنگی گرفته تا نفوذ در نهادهای مختلف کشور. چند تابعیتی‌ها مسئله‌ای است که در فیلم هم به آن پرداخته شده، فردی به حساب تابعیت انگلیس یک دختر ایرانی را در خیابان کتک زده و مسئولین صرفاً بدنبال برطرف کردن مشکل و آزاد کردن فرد خاطی هستند این اگر نفوذ نیست، چه می‌تواند باشد؟ قطعا پسر فلان شخص بودن حکم معصوم بودن افراد نیست و خطا و راه کج رفتن برای پسر نوح هم اتفاق می‌افتد.
بحث دیگری که باید در این فیلم که در بخش نگاه‌نو جشنواره حضور دارد در نظر داشت، تیم جوان و البته خوش فکر و باسابقه موفق است که نگاه خود را با جسارت تمام به مسائل کشور ابراز می‌کنند و این افتخار به انقلاب است که فرزندانی دارد این چنین حساس به مطاب، غیرت و شرف ایرانی. فرم و ساخت مناسب فیلم امتیاز ویژه آن است چراکه با اینکه فیلم در یک محوطه خاص و محدود سپری می‌شود ولی مخاطب باتوجه به روش‌ها و تکنیک‌های مناسب فیلم‌برداری خسته نشده و اتفاقاً لحظه به لحظه همراه‌تر خواهد شد. موسیقی در خدمت فیلم است و نقش خود را به خوبی در اثر بر مخاطب ایفا کرده است.
تمام موارد فوق به ما یادآوری میکند که فیلم هم از نظر محتوا و هم از نظر ساخت قابل احترام و تقدیر است. هرچند حماسه‌های غیرت جایی میان سیمرغ‌های جشنواره به‌اصطلاح فیلم فجر ندارند اما امیدواریم با اکران و استقبال گسترده مردم سیمرغ شجاعت به سازندگان این اثر اهداء گردد.
* دبیر واحد روابط عمومی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان
انتهای پیام/4107/4115/
انتهای پیام/
