نگرانی‌های یک فارغ‌التحصیل پرستاری

به گزارش خبرنگار حوزه فرهنگی و هنری گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، عدم جذب نیروهای فارغ‌التحصیل رشته‌ پرستاری جهت گذراندن طرح نیروی انسانی، مشکلی است که این روزها نه آینده‌ پرستارانی را که تازگی فارغ‌التحصیل شده‌اند جهت وارد شدن به بازار کار و امکان ادامه تحصیل متزلزل ساخته است، بلکه عدم ارائه راه حل مناسب با وجود گذشت زمانی طولانی و بعضا ارائه راهکارهای مقطعی و نامناسب غیربنیادی، تا به امروز بر پیچیدگی این مشکل در سطوح مختلف صنف پرستاران افزوده است.

این متن قسمتی از یاداشت ماهنامه فرهنگی، هنری و صنفی دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی تهران به نام «پرانتز» است.

این یاداشت به قلم نیوشا پورسعادت در شماره هشتم ماهنامه منتشر شده. وی در بیان مشکلات دانشجویان چنین نوشته است:

از نخستین باری که این جمله را شنیده‌ام بیش از 9 ماه می‌گذرد. نه ماهی که هر هفته‌ آن، پشت درهای بسته‌ وزارت بهداشت و معاونت درمان دانشگاه‌های علوم پزشکی هران گذشت و البته هم‌اکنون نیز این انتظار به ظاهر بی پایان ادامه دارد.

عدم جذب نیروهای فارغ‌التحصیل رشته‌ پرستاری جهت گذراندن طرح نیروی انسانی، مشکلی است که این روزها نه آینده‌ پرستارانی را که تازگی فارغ‌التحصیل شده‌اند جهت وارد شدن به بازار کار و امکان ادامه تحصیل متزلزل ساخته است، بلکه عدم ارائه راه حل مناسب با وجود گذشت زمانی طولانی و بعضا ارائه راهکارهای مقطعی و نامناسب غیربنیادی، تا به امروز بر پیچیدگی این مشکل در سطوح مختلف صنف پرستاران افزوده است.

توقف جذب نیروهای طراحی که از اوایل سال 97 به دلیل کمبود بودجه بیمارستان‌ها جهت تامین هزینه‌ی نیروهای جدید آغاز شد، در ابتدا به نظر می‌رسید یک تصمیم کوتاه مدت بر اساس  سیاست‌های جدید وزاتخانه باشد، اما ادامه‌ی این روند با بسته شدن سایت ثبت‌نام فارغ‌التحصیلان پرستاری و ارائه اطلاعات جدید وزارت بهداشت مبنی بر عدم جذب نیروهای پرستاری تا اوایل پائیز 97، نگرانی پرستاران را به دلیل غیرشفاف بودن راهکار وزارتخانه برای رفع این مشکل دوچندان ساخت.

پس از باز شدن مجدد سایت ثبت‌نام داوطلبان طرح نیروی انسانی وزارت بهداشت در اوایل پاییز و تجمع تعداد کثیری از پرستاران در صف‌های طرح مطالبات زیاد افرادی که ماه‌ها در صف طرح نیروی انسانی انتظار کشیده‌ بودند، مسئولان با ارائه راهکارهایی مانند تقلیل ظرفیت جذب بیمارستان‌ها به نصف و حتی کمتر، سعی در کاهش اعتراض مطالبات افراد متقاضی داشتند. این رویکرد که در ابتدا شاید امیدواری کمی را برای افراد موجود در لیست انتظار ایجاد می‌کرد، بعدها با عدم در نظر گرفتن اولویت زمان ثبت‌نام متقاضیان و روی کار آمدن شروط دیگر من جمله بند پ، سهمیه و تاهل در معرفی افراد برای ظرفیت‌های کم باقیمانده، امید مشخص شدن وضعیت نیروهای طرحی در لیست انتظار را از بین برد.

در بسیاری از بیمارستان‌ها نیز نامه‌ همان تعداد افراد کم طرحیِ معرفی شده برای فصل پاییز، با توجیه عدم کفایت بودجه‌ بیمارستانی، به امضای روسای بیمارستان‌ها نرسیده و این افراد با وجود در دست داشتن معرفی‌نامه‌ معاونت درمان دانشگاه مربوطه جهت شروع طرح در بیمارستان مشخص شده، هنوز موفق به شروع طرح نشده‌اند و پاسخ شفافی از مسئولان معاونت درمان و بیمارستان‌ها جهت مشخص شدن تکلیف طرح خود نگرفته‌اند.

معضل طرح نیروی انسانی پرستاران مختص به شهر تهران نبوده و هم‌اکنون پرستاران در بسیاری از شهرستان‌ها در صف طولانی طرح نیروی انسانی پرستاران مختص به شهر تهران نبوده و هم‌اکنون پرستاران در بسیاری از شهرستان‌ها در صف‌های طولانی طرح نیروی انسانی با مشکلات نامبرده دست و پنجه نرم می‌کنند.

از ارائه راهکارهای دیگری که این روزها توسط معاونت درمان دانشگاه به جهت کمبود بودجه و متعاقبا کمبود نیروی پرستاری بیمارستان‌ها در دست اجرا قرار گرفته است، جذب بیشتر کار دانشجویی، آن هم نه تنها در مقطع کارشناسی بلکه در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری جهت استفاده از نیروی بیشتر با هزینه کمتر می‌باشد.

نمونه‌های یادشده تنها قسمتی از سیاست‌های جدید وزارت بهداشت در زمینه‌ پرستاری می‌باشد که در نهایت امر آنچه که واضح است، متضرر این قبیل تصمیمات تنها پرستاران نیستند، بلکه مددجویان نیز به جهت ارائه مراقبت‌های بی‌کیفیت در معرض خطر خواهند بود.

مشکل کمبود بودجه جهت جذب نیروی انسانی، مشکلی است که فقط مختص فارغ‌التحصیلان رشته پرستاری نیست، بلکه در آینده‌ای نه چندان دور گریبان‌گیر تعداد کثیری از دانشجویان کنونی رشته پرستاری خواهد بود و نیازمند ارائه‌ راهکارهای بنیادی جهت حل این مشکل می‌باشد.

اکنون من دانشجوی فارغ‌التحصیل رشته‌ پرستاری از بهترین دانشگاه علوم‌پزشکی کشور، با معدل الف و داشتن انگیزه‌های تحصیلی فراوان، در انتظار گذراندن طرح اجباری نیروی انسانی برای شرکت در کنکور ارشد گرایش مراقبت‌های ویژه هستم و نزدیک به یک سال است که در پشت اتاق‌های وزارت بهداشت و معاونت‌های درمان دانشگاه‌های علوم‌پزشکی، جهت پیگیری‌های بی‌نتیجه دست و پا می‌زنم و اکنون بیشتر از هر روزی نگران آینده‌ کار پرستارانی هستم که این روزها به دلیل سیاست‌های نچندان مشخص با آینده‌ای مبهم روبرو هستند.

نگران پرستارانی که این روزها با مقوله‌ تعدیل روبرو می‌شوند، نیروهای دارای تحصیلات آکادمیک که بالاجبار باید شغل خود را ترک کنند و در این شایط دشوار اقتصادی با بیکاری دست و پنجه نرم کنند.

نگران جذب تعداد بی‌شمار دانشجوی پرستاری در دانشگاه‌های دولتی و غیرانتفاعی، با کنکور و بدون کنکور که آینده‌ کاری متزلزلی دارند و اکنون امیدوارانه بازار کار و آینده‌ای روشن را برای خود متصور هستند.

نگران پروراندن آرزوی مهاجرت در سر هم با لباس‌هایم و قوت گرفتن انگیزه‌ی مهاجرت در آن‌ها.

نگران فشار کاری دوچندان به نیروهای باقی‌مانده، کم کردن حقوق، کارانه، ساعت خواب، نگران ضایع شدن حقوق پرستاران، بی اعتمادی کادر در مان به وزارتخانه، به خظر افتادن جان مددجویان ب عدم ارائه مراقبت استاندارد و ... .

من امروز نگران به هدر رفتن بهترین ساعات جوانی‌ام در اتاق‌های مسئولان بی‌پاسخ هستم و کماکان پس از گذشت 10 ماه منتظر هستم تا با من تماس بگیرند... .

انتهای پیام/4107/4108/