مهمترین مشکل دانشگاه عدم توزیع بودجه‌های اختصاص یافته است

جبار سوری در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری آنا، گفت: کسی که وارد دانشگاه می‌شود با دنیای متفاوتی نسبت به مدرسه روبرو می‌شود؛ اما گاهی اوقات این فضا با آنچه فرد در ذهن خودساخته است، کاملاً فاصله دارد و این وظیفه شورای صنفی است که این فاصله را تا حد امکان کاهش دهد.

سوری به شرح وظیفه دبیر شورای صنفی دانشگاه‌ها اشاره کرد و گفت: در آیین‌نامه شورای صنفی دانشجویان وظیفه شورای صنفی انعکاس و پیگیری امور صنفی و رفاهی دانشجویان از طریق مسئولان ذی‌ربط دانشگاه و نظارت بر امور محوله است. بر اساس ماده ۵ مصوب ۱۳۷۷ دبیران شورای صنفی دانشگاه‌ها موظف‌اند، امور تغذیه، امور خوابگاه‌ها و سکونت دانشجویان را پیگیری کنند. همچنین امور خدماتی و رفاهی از قبیل، امور فروشگاه‌ها و دفاتر تکثیر، ایاب و ذهاب دانشجویان، وام‌های دانشجویی و مراکز درمانی را دنبال کنند. امور کمک‌آموزشی از قبیل، امور کتابخانه‌ها و مراکز کامپیوتر و در نهایت خدمات آموزشی مرتبط با دانشجویان نیز از مواردی است که دبیر شورای صنفی آن را پیگیری می‌کند.

دبیر شورای صنفی دانشگاه علوم پزشکی لرستان، در ادامه افزود: یکی از مهم‌ترین مسائلی که دبیر شورای صنفی آن را پیگیری و دنبال می‌کند، بحث خوابگاه‌ها است؛ زیرا اصولاً در مورد خوابگاه‌ها، دانشگاه‌ها آن‌طور که باید به آن رسیدگی نمی‌کنند.

وی با اشاره به اینکه اصولاً بیش از ۷۰ درصد خوابگاه‌های دانشجویی فرسوده هستند، اظهار کرد: هر ساختمانی تاریخ انقضایی دارد و وقتی‌که عمر ساختمان از آن تاریخ عبور کند، دیگر زندگی کردن در آن به صلاح نیست؛ اما واقعیت این است که خوابگاه‌ها شرایط مناسبی ندارند، بااین‌وجود چه وزارت علوم و چه وزارت بهداشت که متولی نوسازی این خوابگاه‌ها هستند با بی‌پولی روبرو شده‌اند و به همین دلیل دانشجویان ناچارند در شرایط نامساعد در خوابگاه‌ها زندگی کنند.

سوری در ادامه در خصوص شلوغی نامتعارف خوابگاه‌ها، گفت: به‌صورت استاندارد هر دوش در خوابگاه‌های دخترانه باید مورد استفاده ۱۳ دانشجوی دختر، قرار بگیرد؛ اما در این زمینه استاندارد رعایت نمی‌شود، بلکه در خوابگاه‌های دخترانه هر ۲۶ دختر از یک دوش استفاده می‌کنند و این دو برابر استاندارد است.

دبیر شورای صنفی دانشگاه علوم پزشکی لرستان به تجهیزات کهنه در خوابگاه‌ها اشاره کرد و ادامه داد: یخچال‌ها در بیشتر خوابگاه‌ها فرسوده هستند و یا آن‌قدر یخ می‌زنند که دانشجویان جایی برای نگهداری مواد غذایی ندارند و یا اینکه آن‌قدر گرم است که آنها از ترس فاسدشدن مواد غذایی ترجیح می‌دهند از این یخچال‌ها استفاده نکنند.

وی با اشاره به اینکه سطح خوابگاه‌های دانشجویی به درجه دانشگاه بستگی دارد در ادامه اظهار کرد: در برخی از شهرها که دانشگاه‌های درجه‌ یک ساخته می‌شود، مشکلات خوابگاهی بسیار کمتر است، زیرا دانشگاه این توان را دارد که خوابگاه‌ها را تجهیز کند؛ اما این مسئله در دانشگاه‌های درجه‌ دو و سه به‌وفور دیده می‌شود و دانشجویان نسبت به شرایط خوابگاه‌ها اعتراض دارند.

سوری به مشکلات فرهنگی که در برخی از خوابگاه‌ها به وجود می‌آید، اشاره و ادامه داد: یکی از عمده مشکلات در این خوابگاه‌های مصرف سیگار است. دریکی از اتاق‌ها که ورودی سال ۹۳ بودند در روز اول یک نفر از ۶ عضو حاضر در اتاق سیگار مصرف می‌کرد اما پس از سه سال که دوباره به آن اتاق رفتم متوجه شدم که هر ۶ نفر این دانشجویان سیگار استعمال می‌کردند و این‌یکی از معضلات است که در خوابگاه‌ها به‌وفور دیده می‌شود.

این فعال دانشجویی در ادامه تصریح کرد: در بیشتر خوابگاه‌ها اتاق فیلم با نمازخانه یکی است و این مسئله وقتی نمود بیشتر پیدا می‌کند که زمان لیگ برتر بازمان اذان مغرب هم‌زمان می‌شود. در این روزها وضعیت نمازخانه‌ها دیدنی است، زیرا در یک طرف نمازخانه عده‌ای نماز می‌خوانند و در سوی دیگر عده‌ای از دانشجویان در حال و داد و فریاد کردن بر سر بازی‌های لیگ هستند و این مسئله زیاد جالب به نظر نمی‌رسد.

دبیر شورای صنفی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی لرستان در ادامه تصریح کرد: بحث اینترنت نیز داد دانشجویان را در خوابگاه‌ها درآورده است. در حال حاضر در خوابگاه‌های دانشگاه‌های لرستان برای تأمین اینترنت از مودمی با برندی استفاده می‌شود که ۶ کاربر را بیشتر نمی‌تواند تحت پوشش قرار دهد. این در حالی است که کمترین تعدادی دانشجویی که در یک ساعت از این مودم‌ها استفاده می‌کنند، ۱۲ نفر است.

وی در ادامه افزود: مودم‌های معتبرتری شناسایی کردیم که می‌توانست اینترنت بیش از ۵۰ دانشجو را تأمین کند، اما از آنجا که قیمت این مودم‌ها بالا است و دانشگاه باید بیش از یک میلیارد تومان برای آن هزینه کند، هنوز خرید آن صورت نگرفته است.

سوری در ادامه تصریح کرد: نتیجه اینکه مهم‌ترین مسئله دانشگاه عدم توزیع بودجه‌های اختصاص‌یافته به بخش‌های مختلف است، ولی بیشتر از آن چیزی که دانشجویان را می‌رنجاند، اساسنامه بسیار ضعیف شورای صنفی است که کل آن‌یک برگه پشت‌ و رو است که آن‌هم فقط تعریف واژه‌های دانشگاهی است که نه بودجه خاصی دارد و نه میزان فعالیت بیشتری در آن تعریف شده است، متأسفانه دو سال از طریق وزارت پیگیر بودیم که شاید اساسنامه تغییر کند ولی لطفی حاصل نشده است.

انتهای پیام4060