آلبوم «آواز با عشق» محمد سریر رونمایی شد

به گزارش گروه فرهنگی آنا به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، در ابتدای این مراسم فیلمی درباره آثار زنده‌یاد محمد نوری و هم‌چنین خلاصه‌ای از اجرای یادمان نوری پخش شد. سپس حمیدرضا نوربخش «مدیرعامل خانه موسیقی» پشت تریبون قرار گرفت و گفت: «امشب در اینجا جمع شدیم که از یک اثر ماندگار رونمایی کنیم و به محمد سریر ادای احترام داشته باشیم. این اثر در یکی از شب‌های جشن خانه موسیقی و به یاد محمد نوری اجرا شد و به همت یکی از ناشران آماده عرضه شده است».

نوربخش در ادامه با اشاره به شخصیت محمد سریر گفت: «شخصیت محمد سریر چند وجهی است، وقتی نام ایشان را می آوریم فقط وجه موسیقی به موسیقی ذهن نمی‌آید و ایشان وجوه شخصیتی مختلفی دارند. ایشان نوازنده و آهنگساز خوبی هستند. مدیریت هم یکی از وجوه شخصیتی ایشان است که سالیانی که در بخش‌های مختلف حضور داشتند، توانایی خاصی را به ایشان بخشید است که هم ذاتی و هم تجربه های ایشان است و تبدیل به دکتر سریر شده‌اند که امروز هم ریاست هیئت مدیره خانه موسیقی و ریاست شورای عالی خانه هنرمندان ایران را بر عهده دارند. این مسئولیت‌ها بخاطر کارکرد هایی است که ایشان دارند. در واقع به او تحمیل شده است. او دیپلمات عالی رتبه ای بودند و امیدواریم همیشه سلامت باشند».

نوربخش در ادامه با اشاره آهنگسازی سریر گفت: «اصل آهنگسازی یک گوهر خدادادی است و ملودی پردازی جانمایه اصلی آهنگسازی است. این ملودی پردازی از هر کسی بر نمی آید. سریر یکی از ملودی پردازان بر حق است و جمله پردازی موسیقایی در آهنگشان موج می زند و ابتکار و خلاقیت فراوان دارند. برای بروز خلاقیت، آهنگ‌ساز باید یک ذهن پالایش شده داشته باشد. ایشان در طول سالیان با موسیقی ناب سر و کار داشته‌اند و وقتی ملودی خلق می‌شود، وجه هنری فراوانی دارد و اهل فن بر آن مهر تایید می‌زنند».

وی با اشاره به احاطه سریر به موسیقی کلاسیک غرب گفت: «ایشان سال‌های سال در این زمینه تحصیل کرده‌اند و این هم در ملودی پردازی به مدد ایشان آمده است. ایشان هم‌چنین به موسیقی ایرانی هم احاطه فراوان دارند. یکی از ویژگی های سریر این است که موسیقی ایرانی را می شناسند و در محضر محمود تاجبخش سه تار آموختند و به همین دلیل رد پای موسیقی ایرانی در کارهای ایشان وجود دارد و به ذائقه مردم ایران هم خوش آمده است».

نوربخش گفت: «سریر به شعر هم احاطه فراوان دارند و سال ها با شاعران معاشرت داشند و به همین خاطر انتخاب هایی که داشتند اشعار نابی بوده است. یکی از ویژگی های موسیقی او این است که نه موسیقی ایرانی خالص است و نه موسیقی و نه کلاسیک خالص. ما نمی‌توانیم به اصطلاح امروزی به آن پاپ بگوییم. یعنی اصول این موسیقی این است که اصول موسیقی کلاسیک است ولی فواصل موسیقی ایرانی را هم در آن می‌بینیم. این خلائی بوده که وجود داشته و بعدا پرشده و توسط افرادی مانند دکتر سریر قوام یافته است. این موسیقی فاخر است اگر چه موسیقی روز است و توانسته طیف گسترده‌ای از مردم را در بر بگیرد که اهمیت فراوانی دارد».

وی افزود: «قبلا یک مرز بندی وجود داشت که موسیقی علمی را موسیقی غرب می‌گفتند و موسیقی غیر علمی را موسیقی ایرانی می‌گفتند که این به موسیقی ایرانی جفا است. به همین دلیل بسیاری از موسیقی دانانی که موسیقی غربی کار می‌کردند فواصل موسیقی ایرانی را نمی‌شناختند و این یک فاجعه است که کسی در این جغرافیای ایران زندگی می‌کند با موسیقی کشور خودش بیگانه باشد».

نوربخش در با اشاره به خوانندگان این اثر گفت: «خوانندگانی که در این اثر اجرا داشتند هر سه خواننده توانا و خوش تکنیکی هستند که بر نئوری موسیقی احاطه دارند و خوانندگان کار بلدی هستند. زنده یاد نوری هم همینطور با آواز کلاسیک آشنا بود و تکنیک و گوش موسیقایی بسیار قوی داشت».

پس از این سخنان، اکبر عالمی که اجرای مراسم را بر عهده داشت آلبوم «آواز با عشق» را به حضار معرفی کرد و در ادامه میلاد کیایی «نوازنده سنتور» پشت تریبون قرار گرفت و گفت: «من از سال 41 با دکتر سریر دوست هستم. سریر در دورانی رشد کرد که بوی عشق می داد. ما معمولا با سازمان حرف می زنیم. سریر یکی از هنرمندان اخلاق مدار و با فرهنگ است و باید یک درجه پروفسوری روابط عمومی به او اهدا شود. هنرمندانی هستند که ساز می‌زنند ولی اگر سازشان را از آن ها بگیریم بضاعتشان را از دست می‌دهند ولی یکی از کسانی که توانایی‌های زیادی دارد محمد سریر است. چقدر خوب است خوانندگان ما وقتی به اوج شهرت می‌رسند، نام آهنگ‌سازان خود را فراموش نکنند، زیرا ساخت یک آهنگ مراحل زیادی را باید طی کند».

کیایی گفت: «بعد از روح الله خالقی یک یک موسیقی‌دانان ما با فرهنگ بودند، محمد سریر هم همین گونه است. ایشان ابعاد گسترده دارد. مدیریت کردن هنرمندان کار ساده‌ای نیست. در طول تاریخ به دفعات ثابت شده است، که هنرمندان و دانشمندان میزبانان تاریخ بوده اند اما سیاست ورزان میهمان بودند».

پس از این سخنان محمدرضا صادقی به همراه نگین سریر (پیانو) و نیلوفر ابراهیمی (فلوت) دو قطعه اجراکرد.

صادقی در سخنان کوتاهی گفت: «باید از استاد محمد نوری تشکر کنم که مرا به محمد سریر معرفی کردند و ایشان در این عرصه دست مرا بگیرند. من از سال 80 نزد دکتر سریر هستم و امیدوارم این راه را درست ادامه دهیم».

در ادامه لوریس چکناوریان «آهنگساز و رهبر ارکستر» پشت میکروفون قرار گرفت و گفت: «ما باید مقابل هنر دکتر سریر تعظیم کنم. من هر جا می روم سریر همه جا هست، امروز دیدم یک نفر این‌قدر استعداد دارد. من در عجبم که چگونه در این ترافیک وقت می‌کند که چنین آهنگ‌های زیبایی را بنویسد».

وی افزود: «ملودی نوشتن سخت ترین کار دنیا است. ملودی از بالا می آید و خدا سریر را دوست دارد که چنین ملودی های زیبایی را به او الهام کرده است. ملودی‌های سریر جاودانه است.بسیار خوشحال شدیم که این اثر رونمایی شد چون یک جای خالی بین موسیقی ایرانی و موسیقی کلاسیک بود. این موسیقی لایت کلاسیک واقعا جایش در ایران خالی بود».

در ادامه برنامه ماریو تقدسی به همراه نگین سریر(پیانو) و نیلوفر ابراهیمی (فلوت) دو قطعه عاشقانه ها و آرزو ها را به اجرا در آورند.

در ادامه هوشنگ کامکار «آهنگساز و عضو شورای عالی خانه موسیقی» گفت: «نخواننده‌های پاپ باید زنده یاد محمد نوری را سرمشق قرار دهند. ایشان صدایی بسیار زیبا داشتند و آواز خوانی تحصیل کرده، آشنا به موسیقی کلاسیک، مسلط به سلفژ، نت خوانی بودند. ایشان صدای قوی و پر تحرک داشتند و با حالتی قوی به بیان احساسی اشعار می پرداختند. همچنین انسان والا و افتاده بودند و شخصیت هنری بودند».

کامکار همچنین به آشنایی خود با سریر اشاره کرد و گفت: «با ایشان بعد از انقلاب و در خانه موسیقی آشنا شدم. ویژگی های ایشان را دیگر دوستان گفتند ولی یک ویژگی را من می گویم که علاقه بسیار زیادی به مسئولیت های اجتماعی دارند. من از نزدیک می دانم که ایشان در «محک» چقدر وقت می گذارند و چقدر فعالیت دارند و کمک های بسیاری دارند که امیدوارم در هنرمندان دیگر هم رشد پیدا کند».

وی افزود: «در این موقعیت که موسیقی با این سیستم های کامپیوتری رو به انحطاط می رود، چنین آهنگ‌سازی تمام عمر خودشان را به موسیقی اختصاص دادند که با ارکستراسیون کار کنند و واقعا قابل تقدیر است. سیک کار ایشان دنباله رمانتیک‌ها است که مثل شوبرت با آوازهای تنها اجرا می‌شود که در اواخر رمانتیک با ارکستر اجرا می‌شود. من چنین حالتی را در کار دکتر سریر می‌بینم. بسیاری از کارها بر اساس مدهای قدیم ساخته شده و ملودی‌های زیبایی دارد».

کامکار در ادامه افزود: «اکثر آهنگ‌سازها به دنبال این هستند که اثرشان را به کدام خواننده بدهند که درآمد بیشتری داشته باشد و دنبال ارزش هنری نیستند. در صورتی که در سریر چنین چیزی ندیدم. آثار ایشان مثل اپرا است که قطعات تاثیر گذار با آواز خوانده می شوند. توجه به موسیقی‌های ملی در کارشان بسیار ارزشمند است و باید جوانان هم چنین ویژگی هایی در کارهایشان باشد».

در ادامه افشین یداللهی «شاعر و ترانه سرا» پشت تریبون قرار گرفت و با قرائت شعری سخنان خود را آغاز کرد و گفت: «شانس این را داشتم از سال های قبل با سریر آشنایی داشتم و در مورد زنده یاد محمد نوری هم با ایشان همکاری داشتم. هر وقت از ایشان خواستم که در جلسات ترانه‌سرایی شرکت کنند همیشه زود تر از همه و بدون حاشیه حاضر شدند».

سپس فرهاد فخرالدینی آهنگ‌ساز، رهبر ارکستر و عضو شورای عالی خانه موسیقی» پشت تریبون قرار گرفت و گفت: «زندگی فقط در لحظه نیست وقتی به گذشته ارتباط پیدا می کند اهمیت داد. گذشته مارا کسانی می‌سازند که برای ما خاطرات خوب ایجاد کردند و نوای خوب برای ما ساختند. ما این آهنگ ها را یاد گرفتیم و زمزمه کردیم. صدای نوری در وجود ما نقش بسته است و این آهنگ‌ها را افرادی مانند محمد سریر ساختند. وقتی وجود انسان صاف باشد ملودی ها را می‌گیرد. کسانی که نیروی آفرینش در آنها است یک موهبت هنرمند داده می‌شود. از کار محمد سریر خیلی خوشم آمد که با این کار یاد محمد نوری را زنده کرد شاید کسانی باشند که نوری را نشناسند. لازم است که بیش از اینها به گذشتگان خودمان بها دهیم و از آنها یاد کنیم تا نسل جوان هم این را یاد بگیرد».

فخرالدینی گفت: «فراموش نکنیم در موسیقی زمینه فعالیت برای خیلی‌ها فراهم است. آن چیزی که سریر را متمایز می‌کند وفاداری به حس اش است. برای خلق آثار خوب باید به حس خودمان وفادار باشیم. موسیقی دانان ما در کارهایشان وفادار به ردیف بودند ولی سریر این کار را نمی‌کند که به نظرم خوب است. وفاداری به حس ایجاب می‌کند که انسان هر چیزی را که حس می کند آن را به زبان موسیقی بیان کند»

در ادامه رشید وطن دوست به همراه پیانو دکتر محمد سریر دو قطعه «در خموشی های ساحل» و «مارال» را اجرا کرد.

هم‌چنین، محمد سریر پشت تریبون قرار گرفت و گفت: «از همه دوستانی که در گروه و ارکستر با من همکاری کردند باید تشکر کنم و این‌ها از نسل‌های مختلفی هستند. این قطعات را با مهر نواختند و این در نگاهشان پیداست. خوانندگان ما هم از نخبگان هستند. مثلا آقای وطن دوست اینقدر ساده هستند و اصلا فکر نمی‌کنیم از 45 سال پیش روی صحنه بوده باشند. ما در عالم هنر کمتر به هم عشق می‌ورزیم و کمتر به کار هم گوش می‌دهیم. کارها را باید تشویق کنیم تا بالا بیایند نه اینکه به پایین بروند. دوستان عزیز من هنرمندانی هستند که کمبودی حس نمی‌کنند که از کسی تعریف نکنند. واقعیت این است که حوزه هنر ما بخصوص موسیقی مظلوم است در صورتی که حاضر ترین هنر موسیقی است».

سریر هم‌چنین در ادامه یادی از زنده یاد علی هاشمی دوست دیرینه اش کرد که دو سال قبل در در مراسمی مشابه سخنرانی کرده بود.

در ادامه مصطفی کمال پور تراب «آهنگساز و نایب رئیس شورای عالی خانه موسیقی» در سخنان کوتاهی گفت: «من سخنران خوبی نیستم ولی فکر نمی کنم معلم بدی باشم کما اینکه شاگردان بسیاری داشته‌ام. باید بگویم خرد تنها چیزی است که بشر را از سایر موجودات متمایز می‌کند و هنرمند کسی است که با پایه‌های علمی کار می‌کند و روز به روز سطح هنرش را بالاتر می‌برد. من از ملودی‌های زیبای سریر لذت بردم و از ایشان تشکر می‌کنم».

در ادامه مصطفی‌کمال پورتراب قطعه ای را با پیانو اجرا کرد که مورد توجه همگان قرار گرفت.

پایان بخش این مراسم، اجرای دو قطعه «جان مریم» و «ایران ایران» بود که توسط رشید وطن دوست، ماریو تقدسی و محمدرضا صادقی به همراه نگین سریر(پیانو) و نیلوفر ابراهیمی(فلوت) به اجرا در آمد.