مدل «شهر همیار کودک» در رساله دانشجوی دکتری واحد علوم و تحقیقات ارائه شد

به گزارش خبرگزاری آنا، دانشجوی دکتری واحد علوم و تحقیقات در ارتباط با این رساله، گفت: شهر همیارکودک، شهری است که بر مبنای حقوق، نیازهای خاص و عام، علایق و امنیت کافی برای کودکان طراحی شود. این شهر تمامی امکانات، ویژگی‌های مناسب برای زیست کودکان را نظیر پارک و اماکنی برای بازی کودکان با امنیت کافی و... دارا است.

آزاده حاجی‌زاده با بیان اینکه به طور متوسط ۳۷ درصد جمعیت در کشورهای پیشرفته و حداکثر ۴۹ درصد در کشورهای کمتر توسعه یافته را کودکان تشکیل می‌دهند، افزود: «فقر و محرومیت به عنوان مهمترین محرک آسیب‌های اجتماعی و ناهنجاری‌های موجود در جامعه شهری، تأثیرات زیادی بر روی کودکان دارد.»

این دانشجوی دکتری واحد علوم و تحقیقات با بیان اینکه پیامد حاصل از فقر و محرومیت بر روی کودکان قطعاً در آینده گریبانگیر جوامع شهری خواهد شد، گفت: «از آنجایی که کودکان امروز، شهروندان فعال فردا هستند، تأثیر فقر و محرومیت بر آنان در واقع آینده‌سازان را تحت تأثیر قرار خواهد داد.»

حاجی‌زاده از دو گروه مدیران شهری، متخصصین و خبرگان شهری و والدین ساکن شهر شیراز به عنوان جامعه آماری پژوهش انجام شده در قالب رساله دکتری «شهر همیار کودک، چارچوبی جهت رفع محرومیت شهری با تاکید بر کودکان شهر شیراز» نام برد.

وی گفت: «بر اساس نتایج به دست آمدهاز این پژوهش، از روش «همبستگی اسپیرمن» به طور نسبی شهر شیراز از لحاظ اصول شهر همیار کودک، در وضعیت مطلوب قرار ندارد؛ چراکه این شهر در همه مولفه‌های تعریف شده هیچیک از گویه‌های مشارکت کودکان، چارچوب قانونی همیار کودک، استراتژی حقوق کودکان شهر گستر، واحد حقوق کودکان یا مکانیسم هماهنگی، ارزیابی اثرات کودکان، بودجه کودکان، بیانیه منظم از گزارش کودکان شهر، شناخت حقوق کودکان و مدافع مستقل برای کودکان دارای میانگین ۳ و بالاتر نبوده است.»

دانشجوی دکتری واحد علوم و تحقیقات افزود: «بر اساس نتایج حاصل از تحلیل «مدل رگرسیون چند متغیره»، در شهر شیراز شاخص شناخت حقوق کودکان به عنوان مهمترین و موثرترین متغیر پیش‌بینی کننده شهر همیار کودک با ضریب ۰.۴۲۶ در بالاترین رتبه قرار داشته و همبستگی قوی بین آن‌ها برقرار است.»

حاجی‌زاده خاطرنشان کرد: «میزان همبستگی بین توسعه شهر همیار کودک و رفع محرومیت در شهر شیراز از طریق ضریب همبستگی اسپیرمن که برگرفته از نظرات پرسش‌ شوندگان است، نشان از وجود رابطه منطقی میان توسعه شهر همیار کودک و بهره‌گیری از متغیرهای سازنده آن برای کاهش یا رفع محرومیت در شهر داد.»

وی افزود: «با توجه به بررسی‌های انجام شده در شهر شیراز نسبت به انطباق با شهر همیار کودک، نتایج تحقیق حاکی از آن است که در شهر شیراز نه تنها کودکان از حقوق خود آگاهی ندارند بلکه والدین آنان نیز نسبت به این موضوع اطلاعی ندارند. در شیراز، شهرزادگان کوچک برای مدیران شهری ناشناخته هستند. مدیران و برنامه‌ریزان شهری در زمینه قوانین کنوانسیون کودک آموزشی دریافت نکرده‌اند. به همین علت است که حتی در طراحی فضاهای شهری مربوط به کودکان به استانداردهای آنان توجهی نمی‌شود.»

حاجی‌زاده عدم آگاهی مسئولان شهری نسبت به حقوق کودکان درجامعه را پایمال شدن حق آنان و عدم دریافت سهم خود به عنوان شهروند در جامعه عنوان کرد و افزود: «از جمله راهکارهایی که جهت اجرایی شدن شهر همیار کودک در شهر شیراز می‌توان ارائه کرد شامل ترویج مفاهیم حقوق کنوانسیون کودک در شهر شیراز، ایجاد جلسات آموزشی برای کودکان، والدین و کارشناسان برای یادگیری حقوق کودکان و ایجاد برنامه‌هایی جهت مشارکت کودکان به عنوان شهروندان فعال در سطح شهر شیراز است.»