برخی اساتید دانشگاهی در حوزه علوم انسانی خود را بی نیاز از علوم حوزوی می‌بینند

حجت الاسلام علیرضا پیروزمند،‌ قائم مقام فرهنگستان علوم اسلامی قم در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار آنا در رابطه با موضوع وحدت میان حوزه و دانشگاه گفت: نمی توانیم بصورت مطلق بگوییم که تا کنون نتوانسته‌ایم علوم انسانی را تا هیچ حدی اسلامی سازی کنیم. از همان ابتدا که با جریان انقلاب فرهنگی این بحث مطرح شد، جمعی از حوزویان و دانشگاهیان کوشیدند تا اسلامی سازی علوم انسانی محقق شود. لذا نمی توان مطلقا تمام کارها و پژوهش های صورت گرفته را نادیده گرفت.

وی ادامه داد: اما آنچه که قابل توجه است وجه غالب دانشگاهیان در علوم انسانی است که تا امروز آنگونه که باید در این راستا گامی بر داشته نشده است و هنوز راه زیادی برای پیشرفت باقی است.

حجت الاسلام پیروزمند گفت: علت کندی در جریان اسلامی سازی علوم انسانی این است که برخی اساتید دانشگاهی در حوزه علوم انسانی یا خودشان را نیازمند علوم حوزوی و دینی نمی‌بینند و یا همچنان بر نگاه وارداتی به علوم می‌نگرند و قائل به این هستند که علم، حاصل عقل و تجربه است و با معیار های خودش ثابت می‌شود و نیازی نیست تا حوزه‌های دینی را در این امر دخالت دهیم و این نوعی بی انگیزگی ایجاد می‌کند. عده‌ای دیگر که نسبتا در اقلیت هم هستند معتقدند خود می‌توانند مستقیما به منابع دینی مراجعه کنند و نیازی به اتصال به فضای حوزوی ندارند. این موارد مانع از تحقق ارتباطی مطلوب با ثمر میان دانشگاهیان و حوزویان خواهد شد.

وی تصریح کرد: البته از وجه حوزوی نیز موانعی برای نزدیکی و همکاری دانشگاه و حوزه وجود دارد که نباید آنها را نیز نادیده گرفت. قاعدتا باید رشدی در معرفت دینی متناسب با مقیاس اداره جامعه و ورود به مسائل تمدنی اتفاق بیافتد و این رشد مستلزم ایجاد زیرساخت‌های کامل‌تری ‌از موضع اندیشگی در حوزه های علمیه است که متاسفانه توسط حوزه کمتر جدی گرفته شده است. نکته دیگری که توسط حوزوی های ما باید بیشتر مورد نظر قرار گیرد ایجاد هم زبانی با دانشگاهیان است. باید مبانی علوم مختلف انسانی را دانست و همین دانستن قرابتی میان حوزه و دانشگاه ایجاد خواهد کرد.

حجت الاسلام پیروزمند در پایان خاطر نشان کرد: ما باید در هم زبانی میان دانشگاه و حوزه بازنگری کنیم. به این معنا که باید ببینیم و دریابیم که نقطه تماس و تلاقی اندیشه دینی با علوم جدید در کجاست. در این صورت برای یک کارشناس دینی لازم نخواهد بود تا با همه سطوح دانش درگیر و ارتباط مستقیم برقرار کند. اگر چنین باشد آنوقت می‌توانیم هم دانشگاه را طبقه بندی کنیم و هم درون هر دانش لایه های مختلف از مسائل را تفکیک کنیم و در آن لایه ای که قرار است مجرای تاثیر گذاری در علم باشد حوزه های علمیه ورود داشته باشند و این بدان معناست که صرفا مطلع بودن کافی نیست بلکه باید تاثیر گذار بود.