خلاقیت دانشجویان در ایام امتحانات؛ از ناخن مصنوعی تا رشوه به مراقب!

گروه دانشگاه خبرگزاری آنا- علی فراهانی: بسیاری از دانشجویان تلاش و سعی خود را برای نمره گرفتن در دانشگاه و مدرسه به "تقلب" معطوف کرده‌اند و بعضی اوقات کار را به جایی رسانده‌اند که دیگر برای بسیاری از دانشجویان مهم نیست که هدف وسیله را توجیه می‌کند یا خیر!

"تقلب" در ایام امتحانات تنها راه میان‌بُری است که می‌تواند برای بسیاری از دانشجویان حکم نجات از مهلکه "مردود شدن" را داشته باشد. بنابراین بعضی از دانش‌آموزان و دانشجویان که تعدادشان هم کم نیست همیشه درصددند که برای موفقیت، دست به راه‌ها و شیوه‌های متفاوت تقلب بزنند.

با توجه به اینکه در آستانه امتحانات دانشگاه‌ها و مدارس قرار داریم به سراغ راه‌های مختلف تقلب دانشجویان رفتیم؛ روش‌هایی که هر کدام از آن‌ها با اینکه یک "تخلف" محسوب می‌شود، اما در کنارش خلاقیت هرچه بیشتر دانشجویان را نیز نشان می‌دهد. به همین بهانه با تعدادی از دانشجویان درباره موفقیت و شیوه‌های تقلبشان در امتحانات گفت‌وگو کرده‌ایم که در زیر می‌خوانید.

البته ناگفته نماند که بعضی از دانشجویان فقط نقش رساندن تقلب به رفقای خود را دارند که در اصطلاح و عرف دانشگاهی به این افراد "بچه زرنگ" یا "بچه درس خوان" گفته می‌شود. هر کدام از دانشجویان بنا به رشته‌هایی که در آن درس می‌خوانند روش‌های متفاوتی را برای تقلب‌کردن در امتحانات پیش می‌گیرند.

دانشجویان بدشانس و خوش‌شانس

محمد و رامین که یکی از آن‌ها دانشجوی رشته حسابداری و دیگری دانشجوی رشته مهندسی عمران هستند، می‌گویند: یکی از روش‌هایی که شاید بیشتر مختص بچه‌های ریاضی و فنی باشد کاربرد و استفاده از "ماشین‌حساب" است.» همه ما می‌دانیم که در رشته‌های مهندسی و فنی، بردن ماشین‌حساب به سر جلسه آزمون ممنوع نیست و همه می‌توانند سر جلسه از آن استفاده کنند.

از این دو دانشجو می‌پرسیم چگونه با ماشین حساب تقلب می‌کنند؟ آن‌ها با خنده پاسخ می‌دهند: یکی از ویژگی‌هایی که ماشین‌حساب‌های مهندسی نسبت به بقیه دارند "حافظه" آن‌هاست. به این معنا که شما می‌توانید به اندازه دو تا سه صفحه ورقه امتحانی در ماشین‌حسابتان فرمول بنویسید و بعد از آن استفاده کنید.

محمد که دانشجوی رشته حسابداری است درباره میزان و درصد موفقیت خود در تقلب می‌گوید: «معمولا در تقلب کردن موفقم، اما یک بار استادمان گفته بود که از 25 سوال مشخص در جزوه سه پرسش برای آزمون می‌آورد. من 22 سوال از آن 25 پرسش را در حافظه ماشین‌حسابم جا دادم ولی از شانس بدم دو سوال از سه پرسشی که استاد در امتحان داده بود دقیقا همان‌هایی بودند که در حافظه جا نشده بود و من آن امتحان را افتادم!

رامین، دانشجوی رشته مهندسی عمران نیز در این باره می‌گوید: خداراشکر در همه امتحانات با تقلب موفق شدم و هیچوقت هم راز شیوه تقلبم توسط مراقبان فاش نشده است؛ یعنی در آزمون لو نرفتم و گیر نیافتادم.

استفاده از انگشتان دست و دستمال کاغذی در تقلب

در ادامه پرسش و پاسخ‌ها به سراغ دانشجویان رشته‌های علوم انسانی رفتیم. مژگان و رضا در رشته حقوق مشغول به تحصیل هستند. مژگان نیز در این باره می‌گوید: تا به حال از کسی تقلب نکرده‌ام، اما تا دلتان بخواهد به دوستان و همکلاسی‌هایم تقلب رساندم.

وی درباره اینکه با چه شیوه‌ای تقلب را به دوستانش می‌رساند، می‌افزاید: معمولا آزمون‌های رشته حقوق به صورت تستی یا تشریحی-تستی برگزار می‌شود. به طور مثال همکلاسی‌هایم به طور اشاره یا با صدای خیلی آرام می‌گویند سوال یک چه می‌شود؟ به برگه نگاه می‌کنم و می‌بینم پاسخ سوال 1 گزینه ب است و من با انگشتانم عدد 2 را نشان می‌دهم.

مژگان درباره پاسخ سوالات تشریحی نیز می‌گوید: جواب سوالات تشریحی را خیلی کوتاه و مختصر بر روی دستمال کاغذی می‌نویسم. بعد از اتمام، دوستم سرفه یا عطسه می‌کند و من به او دستمالی را که بر روی آن تقلب نوشته شده است، می‌دهم تا جلوی عطسه و سرفه‌اش را بگیرد! تا الان هم هیچ چیزی مانع از تقلب رساندم نشده است.

استفاده از اپل واچ توسط حقوق‌خوان دیجیتالی

رضا، دانشجوی رشته حقوق نیز در این خصوص می‌‌گوید: من به هیچ‌یک از دوستانم تقلب نمی‌رسانم و از کسی هم تقلب نمی‌کنم. چون راستش را بخواهید شیوه‌های تقلب من مدرن، نو و دیجیتالی است؛ معمولا دانشجویان حقوق می‌توانند در جلسه امتحان از کتاب قانون استفاده کنند و من کلید سوالات را در کتاب قانون می‌نویسم و در آزمون از آن‌ استفاده می‌کنم.

وی ادامه می‌دهد: اما در بعضی از امتحانات رشته حقوق نمی‌توانیم از کتاب قانون استفاده کنیم بنابراین مجبور می‌شوم که از شیوه‌های مدرن و پُر ریسک بهره ببرم. به طور مثال ساعت‌ مچی‌های دیجیتال (اپل واچ و...) دارای حافظه داخلی هستند و من شب قبل از امتحان از جزوه یا کتاب عکس می‌گیرم و آن‌ها را در ساعت ذخیره و در روز امتحان از آن به عنوان تقلب استفاده می‌کنم.

برادرانی که اهل تقلب نیستند

مهدی و احمد هردو در رشته تربیت‌بدنی تحصیل می‌کنند. آن‌ها علاوه بر هم دانشگاهی با یکدیگر برادر نیز هستند. مهدی و احمد در این رابطه می‌گویند: معمولا امتحانات رشته تربیت‌بدنی به صورت عملی انجام می‌شود که بین 10 تا 15 نمره هم دارند. بنابراین کمتر دانشجویی در این رشته پیدا می‌شود که بخواهد در آزمون کتبی که بین 5 تا 10 نمره دارد روی به تقلب بیاورد زیرا ریسک تقلب در رشته تربیت‌بدنی ارزش ندارد.

آن‌ها در ادامه تاکید می‌کنند: ما اهل تقلب نیستیم اما افرادی هستند که در این رشته دست به تقلب می‌زنند البته شیوه تقلب به صورت سنتی (کاغذی و برگه) انجام می‌شود.

ناخن مصنوعی و تقلب

فاطمه و مهشید در رشته روانشناسی مشغول به تحصیل هستند. فاطمه هم می‌گوید: کمتر پیش می‌آید دست به تقلب بزنم چون من فردی ترسو هستم و از اینکه لو برم و مراقب متوجه شود می‌ترسم. ولی گاهی اوقات در موارد استثنایی تقلب می‌کنم و قبل از آزمون از دوستان التماس دعا دارم تا پاسخ سوالاتی را در جلسه آزمون به من برسانند.

مهشید برعکس فاطمه است. او با اینکه بارها در تقلب کردن گیر افتاده و به کمیته انضباطی هم کشانده شده ولی دل و جرات خود را از دست نداده است. وی در این باره با اعتماد به نفس تصریح می‌کند: یا رومی رومی یا زنگی زنگی! من بارها شده که تقلب کردم و هیچ وقت هم از این کار پشیمان نیستم چون تقلب جزو وظایف ذاتی دانشجو به حساب می‌آید و هر کسی هم که نگوید تا به حال تقلب نکرده، دروغ گفته است.

مهشید ادامه می‌دهد: برای من کسب نمره در اولویت قرار دارد و برای رسیدن به بهترین نمره از هیچ ابزاری کم نمی‌گذارم. پاسخ برخی سوالات مهم را بر روی دست و زیر ناخن‌های مصنوعی خودم می‌نویسم و از آن در جلسه امتحان استفاده می‌کنم. چند باری هم گیر افتادم و نمره 25 صدم برایم رد شده و به کمیته انضباطی هم فراخوانده شده‌ام.

دروغ به اساتید؛ شیوه جدید در تقلب

محسن دانشجوی رشته علوم سیاسی است. او اعتقاد دارد که اگر دانشجوی علوم سیاسی نتواند تقلب کند شاید نتواند در آینده سیاستمداری موفق شود. محسن می‌گوید: به عقیده من، تقلب و حیله یکی از ویژگی‌های بارز و مهم برخی سیاسیون دنیاست. بنابراین ما هم که در آستانه سیاسی‌شدن قرار داریم و اگر نتوانیم از این ویژگی‌ها استفاده کنیم باید از دانشگاه انصراف دهیم!

وی درباره نوع و شیوه تقلب خود می‌افزاید: کسی که دانشجوی علوم سیاسی است باید فن بیان خوبی داشته باشد تا بتواند موفق شود. من با استادانم همواره وارد دیالوگ می‌شوم و برای آن‌ها دروغ‌هایی را درباره شرایط زندگی خود بیان می‌کنم تا نمره کسب کنم.

محسن ادامه می‌دهد: دروغ هم یکی از ابزارهایی است که دانشجویان علوم سیاسی برای رسیدن به سیاست‌مداران مشهور دنیا باید مدنظر داشته باشند تا بتوانند در این راه به یک سیاست‌مدار موفق تبدیل شوند. ما باید با افراد بالاتر وارد گعده و معامله شویم و الان هم که دانشجو هستم، استادان در حکم مقام بالا قرار دارند.

پرهیز از روش‌های غیرمنطقی

علی در رشته فلسفه تحصیل می‌کند. وی اعتقادی به تقلب ندارد و آن را خلاف شأن دانشجو می‌داند. علی در این باره می‌گوید: در رشته ما که نمی‌توان تقلب کرد زیرا فلسفه با منطق و استدلال سروکار دارد و تقلب هم در آزمون غیرمنطقی است. معمولا استادان ما براساس استدلال دانشجویان درباره مسائل علمی نمره می‌دهند و استدلال را هم نمی‌توان از دیگری تقلب کرد و آن را بر روی برگه امتحانی نوشت.

وی در ادامه می‌افزاید: هیچ‌یک از اساتید بزرگ و به نام فلسفه مانند افلاطون اهل تقلب و راه‌های غیرمنطقی نبودند و ما دانشجویان فلسفه هم باید چنین افرادی را به عنوان الگوی خود قرار دهیم.

تقلب مساوی با خیانت به جامعه

محمود دانشجوی رشته پزشکی است و به مسائل علمی و دانشجویی نگاهی اخلاقی و علمی دارد. او نیز در این خصوص تاکید می‌کند: اگر دانشجویی که در رشته پزشکی تحصیل می‌کند و دست به تقلب بزند قطعا به جامعه پزشکی و جان مردم خیانت کرده است. من ترجیح می‌دهم در درسی مردود شوم تا اینکه بخواهم از راه تقلب نمره قبولی به دست بیاورم.

وی ادامه می‌دهد: دانشجوی پزشکی که به تقلب اعتقاد دارد باید بداند در آینده موفق نمی‌شود چون علمش را نداشته و ندارد. شاید برخی خطاهای پزشکی که در جامعه امروز رخ می‌دهد به دلیل تقلب همین پزشکان در زمانی که دانشجو بودند باشد، زیرا خطای علمی باعث خطای پزشکی شده است.

حق موبایل بر‌ گردن متقلبان!

سعید دانشجوی رشته روزنامه‌نگاری است. او اگر بتواند تقلب می‌کند اما شیوه‌های جالبی برای این کار دارد. سعید در این باره می‌گوید: پیشرفت تکنولوژی کار را برای دانشجویان که قصد تقلب دارند هم راحت و هم سخت کرده است. زمانی که آزمون برگزار می‌شود آنتن یا اینترنت موبایل‌ها هم در حالت خاموش قرار می‌گیرد. اما با شیوه بلوتوث بارها توانسته‌ام تقلب کنم البته استفاده از موبایل روش پُر ریسکی است.

سعید ادامه می‌دهد: بعضی اوقات هم بوده که اینترنت قطع نشده و من توانسته‌ام با استفاده از تلگرام با دوستان و اعضای خانواده در تقلب به موفقیت برسم.

رشوه و باج به مراقبان

ماندانا در رشته اقتصاد تحصیل می‌کند. او معتقد است برخی افراد را می‌توان خرید! وی در این باره می‌گوید: کتاب و جزوه را در جلسه آزمون می‌برم و به مراقب یا مراقبان در قبال سکوت "باج" می‌دهم. شب قبل از امتحان به مراقبان آشنا پیام می‌دهم که فردا ساعت 8 صبح در آن کلاس امتحان دارم و بیا مراقب کلاس شو! مراقب می‌آید و با سکوتش اجازه می‌دهد از روی کتاب یا جزوه تقلب کنم و در ازای سکوت پول می‌دهم.

تا قبل از حرف‌های ماندانا اکثر ما تصور می‌کردیم که برای تقلب کردن در آزمون، مهارت خود دانشجو و در عین حال تعامل بین فردی دانشجویان می‌تواند از دو فاکتور موفقیت‌آمیز در این امر باشد اما با سخنان وی متوجه شدیم که با پول چه کارها که نمی‌شود کرد! ماندانا درباره میزان مبلغی که به برخی مراقبان می‌دهد، می‌گوید: همانطور که گفتم هرکسی نرخی دارد. حداقل 20 هزار تومان و حداکثر 100 هزار تومان به مراقبان باج سیبیل یا رشوه می‌دهم. البته برای همه امتحانات چنین کاری را انجام نمی‌دهم معمولا استادانی که اهل ارفاق و نمره دادن نیستند مجبور به تقلب می‌شوم.

برخی دیگر از دانشجویان مسائل دیگری مانند دغدغه کسب نمره و ترس از افتادن را با تقلب کردن توجیه می‌کنند و بعضی دیگر نیز بد درس دادن اساتید و سخت‌گیری بیش از اندازه آن‌ها را باعث روی آوردن به این تخلف علمی ارزیابی می‌کنند. البته همه ما می‌دانیم که این گونه بهانه‌ها صرفا بهانه‌ای برای سرپوش گذاشتن اقدام دانشجویان اهل تقلب است.

نمره‌گرایی یکی از علل تقلب در کشورمان

در همین راستا نظر دکتر امان‌الله قرایی مقدم، استاد علوم‌تربیتی و جامعه‌شناسی در دانشگاه‌های تهران و صنعتی‌شریف را جویا شدیم. او در این باره به خبرنگار صنفی دانشجویی گروه دانشگاه خبرگزاری آنا می‌گوید: «تقلب از قدیم و ایام بوده است و یک پدیده جهانی به شمار می‌رود. البته در ایران و کشورهایی که کنترل و نظارت بر آزمون‌ها کم است، دانشجویان بیشتر به تقلب دست می‌زنند.»

او در ادامه می‌افزاید: «نباید فراموش کرد که برای دانشجویان ایرانی نمره ملاک است و کیفیت مورد تاکید دانشگاه‌ها نیست. تقلب در آزمون‌هایی که به صورت تستی است بیشتر رواج دارد و کمتر در سوالات تشریحی تقلبی صورت می‌گیرد. از طرفی هم آموزش عالی در کیفیت آموزشی در دانشگاه‌ها ضعیف عمل کرده است زیرا مدرک‌گرایی در جامعه تبدیل به عرف و حتی قانون برای استخدام در شرکت‌ها و ... شده است. یعنی کمتر کسی پیدا می‌شود که به میزان تخصص و کیفیت دانشجویان و فارغ‌التحصیلان توجه داشته باشد.»

این جامعه‌شناس تاکید می‌کند: «جامعه هم در تعهد اخلاقی به دانشجویان و جوانان ناموفق عمل کرده است یعنی در ایران طوری القا شده که هرکسی دست به تقلب بزند موفق‌تر از بقیه خواهد بود. به عقیده من، اعتبار امتحانات و پرسش‌های تستی بیشتر از آزمون‌های تشریحی است؛ زیرا دامنه روایی پاسخ‌ها بیشتر و سوالات عینی‌تر از امتحانات تشریحی است.»

قرایی‌مقدم ادامه می‌دهد: «دانشجویان ایرانی نسبت به دیگر دانشجویان جهان در زمینه تقلب خلاق‌تر هستند و روش‌های جدیدی را هم به کار می‌برند. البته نوع و شیوه تقلب دانشجویان با یکدیگر متفاوت است یعنی روش تقلب دانشجویان رشته فنی مهندسی با دانشجویان رشته علوم انسانی و ... فرق دارد و اصولا افراد متقلب انسا‌ن‌های باهوشی هستند.»

این استاد دانشگاه درباره دانشجویی که گفته است با استفاده از دروغ نمره به دست می‌آورد، می‌گوید: «ما در کشور جهان سومی زندگی می‌کنیم بنابراین همه چیزمان باید به یکدیگر بخورد یعنی استاد، دانشجو و دانشگاه هم در ایران از این قاعده مستثنی نیستند. تقلب در دانشگاه پیام‌نور قابل اجرا نیست چراکه استاد و دانشجو هم را ندیده‌اند و سوالات آزمون هم از خزانه برای دانشگاه ارسال می‌شود و دانشجو هم برای کسب نمره باید تمام کتاب را بخواند چون استاد را ندیده که بخواهد درباره شرایط زندگی‌اش دروغی را بیان کند.»